"W wysokie wieczory lata, kiedy niebo zachodziło za polaną za płotem, miękko płożąc się po głowach lasu i rosa już, już spaść miała na ciemnozieloną trawę, trawę soczystą i pewną swej czerniejącej zieleni, posłusznie znosiłem leżak babci, stolik, pojemniki kredek, wreszcie jakiś spiętrzony poliptyk z obowiązkową predellą i zwieńczeniem, doklejonymi na słowo honoru taśmą klejącą - wtedy znajdowałem czas na myślenie, przez cały dzień bowiem czas wydawał mi się niewystarczający, zapięty o jeden guzik za wcześnie. Wtedy, w ciepłym świetle lamp (osłoniętych abażurami z odwróconych słomianych koszyków) myślałem o wspaniałościach świata całego; a kiedy kładłem się spać, z głową ciężką od budzącego się snu, już tęskniłem do następnego dnia. Bo wiedziałem, że będzie dniem cudownym."
Dehnel J. "Lala", wyd. W.A.B., Warszawa, 2006, mobi, loc. 3856.

Jacek Dehnel napisał wyjątkową książkę. Opowiada w niej o niezwykłej kobiecie, jaką była jego babcia, Helena Bieniecka. Opowiada pięknie i poruszająco. Z każdego słowa przebija miłość, czułość i poczucie niezwykłej więzi. Ciepło i z poczuciem humoru snuje [autor] opowieść o swej Lali, sprawiając, że jej historia zostawia ślady, staje się jedną z tych, którą poznać i wspominać warto. Wspominać jak wspomina się świat, którego już nie ma, a pamięć o nim ma szansę odżyć w pojawiających się myślach i wypowiadanych słowach. Polecam.

"W wysokie wieczory lata, kiedy niebo zachodziło za polaną za płotem, miękko płożąc się po głowach lasu i rosa już, już spaść miała na ciemnozieloną trawę, trawę soczystą i pewną swej czerniejącej zieleni, posłusznie znosiłem leżak babci, stolik, pojemniki kredek, wreszcie jakiś spiętrzony poliptyk z obowiązkową predellą i zwieńczeniem, doklejonymi na słowo honoru taśmą...