Świetna książka, ma wszystkie elementy jakie powinien mieć thriller psychologiczny, bardziej podobała mi się druga połowa książki, polecam warto przeczytać.

Świetna książka, ma wszystkie elementy jakie powinien mieć thriller psychologiczny, bardziej podobała mi się druga połowa książki, polecam warto przeczytać.

Fajnie się czyta, choć akcja książki nie jest wartka :)

Fajnie się czyta, choć akcja książki nie jest wartka :)

Kiedy opowiadałam koleżance o treści tej książki, stwierdziła ona, że w tej książce jest więcej wątków niż w telenoweli brazylijskiej. Nic dziwnego skoro wydarzenia następują w dłuższym okresie czasu. Jest to książka, w której nie ma podziału na dobrych i złych. Są tu same szarości, nikt nie jest idealny, każdy ma coś na sumieniu. Może dlatego tak wciąga.

Kiedy opowiadałam koleżance o treści tej książki, stwierdziła ona, że w tej książce jest więcej wątków niż w telenoweli brazylijskiej. Nic dziwnego skoro wydarzenia następują w dłuższym okresie czasu. Jest to książka, w której nie ma podziału na dobrych i złych. Są tu same szarości, nikt nie jest idealny, każdy ma coś na sumieniu. Może dlatego tak wciąga.

Ta historia powinna się zacząć od słowa „gdyby”.
Gdyby Lily nie miała obsesji na punkcie naprawiania świata, po tym jak skończył tragicznie jej brat, to by nie została prawnikiem.
Gdyby nie została prawnikiem, to nie poznałaby rzekomego mordercę Joe Thomas’a, oskarżonego o zabójstwo swojej dziewczyny Sarah.
Gdyby Joe wybrał innego prawnika, to Lily nie popełniłaby błędu na całe życie.
Gdyby Lily mąż nie miał kompleksów na punkcie zarabiania pieniędzy, nie wpadłby w nałóg.
Gdyby nie wpadł w nałóg, być może interesowałby się czymś więcej, niż czubkiem własnego nosa i rozwijaniem artystycznych kaprysów.
Gdyby nie jego artystyczny temperament i chęć udowodnienia sobie czegoś, nie wpadłby w sidła niebezpiecznej osoby…

ŻONA MOJEGO MĘŻA to świetnie skonstruowana fabuła, pełna manipulacji i psychologicznych pułapek.
Nic nie jest takie jak się wydaje z początku, nawet najmniejsza chwila może spowodować nieodwracalną tragedię.

Proza autorki sprawiła, że czytało się z wypiekami na twarzy, a czas płynął niewiarygodnie szybko.
Powieść wzbudza ogromne zainteresowanie, dodatkowo pisarka nie przynudza, tylko wprowadza nas w świat dwóch bohaterek: Lily i Carli.
Wydarzenia Lily są opisywane z punktu widzenia kobiety. Postać ta wyraża swoje emocje w pierwszej osobie, nie szczędząc nam karuzeli emocji, wątpliwości i ujawniania najskrytszych sekretów, nawet tych najbrudniejszych.
Może bym polubiła tę postać, gdyby nie była taką hipokrytką. Może współczułabym Lily mocniej, jednak postępowała jak kobieta bez klasy i według mojej oceny - irracjonalnie.

Carli perspektywę przedstawiał bezstronny narrator.
Miałam mieszane uczucia do bohaterki. Jako dziecko współczułam dziewczynce, która była zmuszona płacić za przeszłość swojej matki. Kiedy dorosła znienawidziłam tę zepsutą kukłę, która była „wypisz, wymaluj” jak swoja matka.

Powieść prowadziła do zwrotów akcji, ale niestety nie mogłabym powiedzieć, że „zaskakujących”. Chciałabym zachwalać fabułę za nieoczekiwany obrót spraw, ale osoba lubująca tego typu literaturę mogłaby spokojnie wszystko przewidzieć.
I jeszcze te zakończenie… jakby na siłę chciano czytelnika uraczyć „happy-endem”, który kompletnie nie był spójny z ogółem.
ŻONA MOJEGO MĘŻA to ciekawa propozycja dla czytelnika, ale nie zmuszająca do wysiłku.

Ta historia powinna się zacząć od słowa „gdyby”.
Gdyby Lily nie miała obsesji na punkcie naprawiania świata, po tym jak skończył tragicznie jej brat, to by nie została prawnikiem.
Gdyby nie została prawnikiem, to nie poznałaby rzekomego mordercę Joe Thomas’a, oskarżonego o zabójstwo swojej dziewczyny Sarah.
Gdyby Joe wybrał innego prawnika, to Lily nie popełniłaby błędu na...

Bardzo dobra książka. Historia była spójna, przemyślana. Podobało mi się zestawienie głównych bohaterów - prawniczka i artysta. Z tego musiało wyjść coś ciekawego. Kilka razy zostałam zaskoczona biegiem zdarzeń i zachowaniem niektórych postaci. Gdy akcja się rozkręcała, a przeczytana była dopiero połowa książki to zastanawiałam się co się jeszcze stanie - nie rozczarowałam się. Zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu "druga część" książki, czyli wtedy gdy już wszyscy bohaterowie są dorośli. Pozycja godna polecenia :)

Bardzo dobra książka. Historia była spójna, przemyślana. Podobało mi się zestawienie głównych bohaterów - prawniczka i artysta. Z tego musiało wyjść coś ciekawego. Kilka razy zostałam zaskoczona biegiem zdarzeń i zachowaniem niektórych postaci. Gdy akcja się rozkręcała, a przeczytana była dopiero połowa książki to zastanawiałam się co się jeszcze stanie - nie rozczarowałam...

Swietny thriller psychologiczny, bardzo polecam. Inny niz wszystkie. Dwie kobiety Lily i Carla, opowiadajá historie swego zycia. Carla z malej zagubionej dziewczynki wyrasta na piekná kobieté która wie czego w zyciu chce (zemsty). Lily nieco zagubiona, oplakujáca smierc brata, nieszczesliwa w malzenstwie. Obie klamiá, obie maja traumatyczne przezycia, kiedy ich sciezki sié skrzyzuja? Mnie od samego poczatku zastawnawial tytul, czemu wlsnie taki (wyjasnilo sie w koncówce). Czytalo sie swietnie, oczekiwalam co prawda jakiegos spektakularnego wow na koniec, ale i tak bylo dosyc ciekawie. W sumie wszystko dobrze sie skonczylo. Jest watek Toma dziecka z syndromem Aspargus, nieco autorka w delikatny sposób przyblizyla ten problem. W tle portret malej Wloszki..Jeden z lepszych thrillerów jakie czytalam w tym roku, choc dopiero pod koniec dowiadujemy sie kto i kogo zabil i to jest wlasnie ta innosc ksiazki.

Swietny thriller psychologiczny, bardzo polecam. Inny niz wszystkie. Dwie kobiety Lily i Carla, opowiadajá historie swego zycia. Carla z malej zagubionej dziewczynki wyrasta na piekná kobieté która wie czego w zyciu chce (zemsty). Lily nieco zagubiona, oplakujáca smierc brata, nieszczesliwa w malzenstwie. Obie klamiá, obie maja traumatyczne przezycia, kiedy ich sciezki sié...

Jak na debiut - całkiem sprawnie skonstruowana fabuła... Ciekawe postacie, zwłaszcza małej Carli, potrafiącej poradzić sobie w skomplikowanym świecie dorosłych.

Jak na debiut - całkiem sprawnie skonstruowana fabuła... Ciekawe postacie, zwłaszcza małej Carli, potrafiącej poradzić sobie w skomplikowanym świecie dorosłych.

Genialna historia, która skupia się bardziej na odczuciach i relacjach między bohaterami niż samym wątku kryminalnym. Bohaterowie złożeni, tacy realni. Wielka tajemnica sprzed lat. I Carla "dziewczynka o sercu jędzy", która wyrosła na wredotę pierwsza klasa. Polecam, nie da się nudzić przy tej książce.

Genialna historia, która skupia się bardziej na odczuciach i relacjach między bohaterami niż samym wątku kryminalnym. Bohaterowie złożeni, tacy realni. Wielka tajemnica sprzed lat. I Carla "dziewczynka o sercu jędzy", która wyrosła na wredotę pierwsza klasa. Polecam, nie da się nudzić przy tej książce.

W sumie książka jest bardziej opowieścią obyczajową niż zapowiadanym thrillerem, lecz jeśli się wybaczy wydawcom to zamieszanie z zakwalifikowaniem powieści do określonego gatunku, to potem już nie ma się czego czepiać. Całość czyta się szybko i przyjemnie, postacie (szczególnie kobiece) są wyraziste, aczkolwiek ich postępowanie nie zawsze daje się łatwo zrozumieć i wyjaśnić. W sumie moja konkluzja po zamknięciu książki jest taka, że każdy ma coś za uszami i nikt nie jest wolny od wad. A motywy niektórych decyzji bywają niekiedy bardzo skomplikowane; niekiedy zaś sporo dzieje się przez przypadek. Innymi słowy: samo życie.
Całkiem przyzwoity debiut. Mam nadzieję, że autorka ma w planach kolejne powieści.

W sumie książka jest bardziej opowieścią obyczajową niż zapowiadanym thrillerem, lecz jeśli się wybaczy wydawcom to zamieszanie z zakwalifikowaniem powieści do określonego gatunku, to potem już nie ma się czego czepiać. Całość czyta się szybko i przyjemnie, postacie (szczególnie kobiece) są wyraziste, aczkolwiek ich postępowanie nie zawsze daje się łatwo zrozumieć i...

"Żona mojego męża" to typowa pozycja, w której niewskazane jest przywiązywanie się do któregokolwiek bohatera, bo każdy z nich ma nieczyste intencje. Z pozoru mili, ze swoimi problemami mogą wzbudzać sympatię. Ale, ale! Nigdy nie wiadomo co się stanie, gdy przerzucimy kartkę.
Intencja i zamysł autorki zostały chyba maksymalnie wypełnione, bo zalety tej książki wynikają przede wszystkim ze złożoności postaci. Bez tego o "Żonie mojego męża" dało by się zapomnieć już kilka minut po jej skończeniu.

"Żona mojego męża" to typowa pozycja, w której niewskazane jest przywiązywanie się do któregokolwiek bohatera, bo każdy z nich ma nieczyste intencje. Z pozoru mili, ze swoimi problemami mogą wzbudzać sympatię. Ale, ale! Nigdy nie wiadomo co się stanie, gdy przerzucimy kartkę.
Intencja i zamysł autorki zostały chyba maksymalnie wypełnione, bo zalety tej książki wynikają...