Kryzys uchodźczy mija. Kinglsey opowiada o nim wtedy, gdy był u szczytu i w jednym roku do bram Europy uderzyło ok. 1 mln. Osób (2015 r.). Obecnie jest to znacznie mniej.

To są tak naprawdę dwie książki. Z jedne strony, „tradycyjny” reportaż o uchodźcach i ich problemach, co drugi rozdział to opowieść jednego z nich, opowieść Soukiego. Od razu przyznam że mi bardziej podobała się ta pierwsza część, aczkolwiek historia jednego z nich osadzała cały ten „milionowy” dramat w realiach cierpienia zwykłego człowieka.
To co przedstawia Autor jest wstrząsające, gdy w naszych wiadomościach widzimy chybotliwe łódki pełne ludzi, to dla nich – uchodźców – często to początek końca ich podróży. Podróży które zaczynają się dużo wcześniej. Zaczynają się nie tylko w Syrii ale w takich „spokojnych” miejscach jak wciąż ogarnięty wojną Afganistan czy Irak albo upadłe państwa Afryki. Autor dociera do tych miejsc, jest z ludźmi którzy ruszają przez Saharę, gdzie strzelają do nich policjanci lub pospolici rabusie. Śledzimy zatem ich podróże w całej rozciągłości, potem w obozach przemytników, załatwianie przeprawy przez morze i wreszcie próby odnalezienia się w Europie. Wykluczeni w swoich krajach, wykluczeni w drodze, na marginesie życia. Idą bo szukają normalności, a stracili nadzieje u siebie.
Autor rozmawia także z przemytnikami i tymi, którzy ich potem ratują na Morzu Śródziemnym, albo na wyspach greckich. Dużo rozmów.

Europa może odetchnąć, UFF, udało się, dogadaliśmy się z różnymi dyktatorami (albo postaciami co najmniej wątpliwymi z pkt. widzenia państwa prawa), będziemy im płacić by strzegli naszego spokoju. Nie będziemy musieli mierzyć się z tym problemem.

Ten problem jednak trwa a wciąż nowe osoby ruszają w swoje Odyseje. Tkwią kilka lat w namiotach w Turcji albo w Libanie. Dziwne że nie chcą tam zostać.

Kryzys uchodźczy mija. Kinglsey opowiada o nim wtedy, gdy był u szczytu i w jednym roku do bram Europy uderzyło ok. 1 mln. Osób (2015 r.). Obecnie jest to znacznie mniej.

To są tak naprawdę dwie książki. Z jedne strony, „tradycyjny” reportaż o uchodźcach i ich problemach, co drugi rozdział to opowieść jednego z nich, opowieść Soukiego. Od razu przyznam że mi bardziej...