Książka Macieja Gduli nie jest prostą wykładnią rzeczywistości społeczno-politycznej ani zbiorem recept na przyszłość. Jeśli ktoś oczekiwał krótkich, oczywistych przepisów, to nie trafił pod właściwy adres. Stąd pewnie zaniżone oceny, z którymi ta książka się spotyka. Ja oceniam ją bardzo wysoko za szeroką perspektywę oglądu świata, konkretne przykłady i sprawne przechodzenie od szczegółu do ogółu i na odwrót.
Przyczyn sukcesu PIS autor upatruje m. in. w fakcie, że ta partia dała poczucie wspólnoty tym, którzy z różnych względów czuli się wyrzuceni poza nawias, w rosnącym populizmie, w oddzieleniu kultury od ekonomii, w zmianie medialnego opisu rzeczywistości - od pogłębionej analizy w prasie, przez pobieżne dyskusje telewizyjne do internetowej powierzchowności i walki o czytalność/oglądalność, w wysokiej pozycji liderów, a słabości partii, w mocy ruchów społecznych, które skupiają ludzi wokół zdarzeń, ale nie są w stanie zbudować programu i zgromadzić dla niego poparcia.
Jakie autor podrzuca sugestie do rozważenia?
Proponuje odbudowanie myślenia o klasach społecznych, bo one jednak istnieją (to myślenie o klasie ludowej, średniej i elicie pomoże nam zrozumieć rzeczywistość) z jednoczesnym umiejętnym zmniejszaniem różnic między nimi. Najważniejsze byłoby zbudowanie otwartego sojuszu, który brałby pod uwagę potrzeby i interesy każdej z klas, a także zaangażowanie wszystkich stron tego sojuszu do korygowania kapitalizmu, ale także do konfrontacji z wyzwaniami etycznymi, wokół których koncentruje się konflikt polityczny.
Uważam, że to książka warta analizy. I wydaje się, że Tusk korzysta - być może zupełnie przypadkowo - z nawoływań autora, by nie odwracać się tchórzliwie od konfrontacji z wyzwaniami etycznymi. Tak widzę deklarację Tuska, że na listach wyborczych nie będzie miejsca dla przeciwników zmiany przepisu na temat aborcji.
Oczywiście konfrontacja z wyzwaniami etycznymi, przegranymi sprawami takimi jak gender, uchodźcy, przyszłość Unii Europejskiej, pluralizm (ja dodałabym tu jeszcze aborcję i pozycję Kościoła w państwie, czyli odspawanie go od władzy, wyprowadzenie religii ze szkół, wypowiedzenie konkordatu, włączenie Kościoła w proces normalnej kontroli jak każdej innej instytucji życia publicznego) obarczona jest ryzykiem, ale tylko ona daje szansę na zmianę i w gruncie rzeczy na sukces. Choć nie o sukces tu chodzi tak naprawdę, tylko o jakościową zmian

Książka Macieja Gduli nie jest prostą wykładnią rzeczywistości społeczno-politycznej ani zbiorem recept na przyszłość. Jeśli ktoś oczekiwał krótkich, oczywistych przepisów, to nie trafił pod właściwy adres. Stąd pewnie zaniżone oceny, z którymi ta książka się spotyka. Ja oceniam ją bardzo wysoko za szeroką perspektywę oglądu świata, konkretne przykłady i sprawne...

Autor odnosi się do poprzednich rządów PO, sięga po lewicowe poglądy i założenia teoretyczne tej formacji, a następnie stara się poprzez pryzmat zewnętrznych czynników opisać fenomen partii Kaczyńskiego. Jednym z mechanizmów były badania w mały miasteczku na Mazowszu pod Warszawą (niestety nie znamy jego nazwy). Najciekawsze z całej lektury to podsumowanie destruktywnych działań Pisu w kontekście podstawowych zasad demokracji. Ta książka to raczej wstęp do rozważań na temat popularności PiS-u niż faktyczne wyjaśnienie jej fenomenu.

Autor odnosi się do poprzednich rządów PO, sięga po lewicowe poglądy i założenia teoretyczne tej formacji, a następnie stara się poprzez pryzmat zewnętrznych czynników opisać fenomen partii Kaczyńskiego. Jednym z mechanizmów były badania w mały miasteczku na Mazowszu pod Warszawą (niestety nie znamy jego nazwy). Najciekawsze z całej lektury to podsumowanie destruktywnych...

Jestem ciekaw, czy Autor i dzisiaj napisałby, że tłumaczenie działań PiS schematem populistycznym jest "zbyt upraszczający i politycznie wiążący ręce". Niebawem siadam do lektury, którą chętnie zderzę z tym, co pisze Gdula - Mouffe "W obronie lewicowego populizmu", piszącej o tym, że nastał moment populistyczny i będziemy świadkami ścierania się populizmu prawicowego z lewicowym. 

Jestem ciekaw, czy Autor i dzisiaj napisałby, że tłumaczenie działań PiS schematem populistycznym jest "zbyt upraszczający i politycznie wiążący ręce". Niebawem siadam do lektury, którą chętnie zderzę z tym, co pisze Gdula - Mouffe "W obronie lewicowego populizmu", piszącej o tym, że nastał moment populistyczny i będziemy świadkami ścierania się populizmu prawicowego z...

Bardzo dobre spojrzenie na pisowską rzeczywistość.

Bardzo dobre spojrzenie na pisowską rzeczywistość.

Dużo trafnych spostrzeżeń, ale trochę zabrakło spójnej narracji.

Dużo trafnych spostrzeżeń, ale trochę zabrakło spójnej narracji.

Ta książka jest esejem, który zwięźle przedstawia powody popularności PiS oraz możliwą odpowiedź lewicy. Książka została napisana w 2017 roku, na pewno dziś warto by napisać ciąg dalszy po 7 latach rządów Jarosława Kaczyńskiego.

Ta książka jest esejem, który zwięźle przedstawia powody popularności PiS oraz możliwą odpowiedź lewicy. Książka została napisana w 2017 roku, na pewno dziś warto by napisać ciąg dalszy po 7 latach rządów Jarosława Kaczyńskiego.

ŁaPo lekturze latwiej zrozumieć polskiego dyktatorka...

ŁaPo lekturze latwiej zrozumieć polskiego dyktatorka...

Książka poparta ciekawym badaniem terenowym, ukazała mi zależności których nie dostrzegałem oraz pobudziła do myślenia.

Książka poparta ciekawym badaniem terenowym, ukazała mi zależności których nie dostrzegałem oraz pobudziła do myślenia.

Nudne

Nudne

Straszny szit. Co przy tym autorze nie powinno dziwić.

Straszny szit. Co przy tym autorze nie powinno dziwić.