Pierwsze słowo, które przyszło mi na myśl już w trakcie czytania to - czystość.
Czystość, schludnosć w formułowaniu, dobieraniu słów. Autorka pisze tak przejrzyście, że każde jej zdanie ujmuje blaskiem.
Książka ma niesamowitą moc przyciągania. Odrywając się od niej, miałam chęć jak najszybciej do niej wrócić.
Pani Krystyny nie znałam do tej pory, (gdzieś w przeczytanych auto/biografiach przewijało się nazwisko jej męża, znanego reżysera),mimo to już od pierwszej strony polubiłam ich oboje.
Na początku przedstawiona została krótka historia z dzieciństwa, wczesnej młodości pana Kuby z czasów II wojny światowej, gdy musiał uciekać, ukrywać się w piwnicy.
Wojna odcisnela piętno na reżyserze do tego stopnia, że nie chciał tworzyć kina wojennego oraz nie chciał mieć dzieci, żeby nie spotkał ich taki sam los jak jego. Dzieci faktycznie nie mieli.
Późniejsze czasy, czasy PRL-u, komuny, stanu wojennego były biedne, były dziwne i często straszne. Czyhający esbecy, pośpiech aby zdążyć przed godziną milicyjną czy braki żywności, nie były powodem do śmiechu a mimo to właśnie w tamtym czasie zawierane przyjaźnie były najmocniejsze. Ludzie byli bardziej otwarci na siebie. Grono licznych przyjaciół mieli również państwo Morgenstern. Wśród nich m.in. Roman Polański, który gościł ich w Paryżu, jak również był częstym gościem w warszawskim domu Pani Krystyny i Pana Kuby.

Książkę poleciła mi moja mama, która przeczytała ją przede mną. Podsumowała ją jednym słowem - piękna. I ja się pod tą opinią podpisuję obiema rękami.

Pierwsze słowo, które przyszło mi na myśl już w trakcie czytania to - czystość.
Czystość, schludnosć w formułowaniu, dobieraniu słów. Autorka pisze tak przejrzyście, że każde jej zdanie ujmuje blaskiem.
Książka ma niesamowitą moc przyciągania. Odrywając się od niej, miałam chęć jak najszybciej do niej wrócić.
Pani Krystyny nie znałam do tej pory, (gdzieś w przeczytanych...

Pełna ciepła i wzruszającą opowieść, o której epoce już nie ma. O artystach z tamtych lat. Piękny hołd oddany mężowi.

Pełna ciepła i wzruszającą opowieść, o której epoce już nie ma. O artystach z tamtych lat. Piękny hołd oddany mężowi.

Oboje młodzi, piękni i utalentowani. Spotykają się w 1959 i są razem do śmierci Janusza Kuby Morgensterna w 2011 roku.
Ciekawa i pogodna relacja z ponad 50-letniego życia małżeńskiego Krystyny i Kuby (oprócz przerażających wojennych losów Kuby). Autorka – artystka po ASP, modelka i aktorka niewielkich ról oraz wielki reżyser – pokazani bardziej od strony bogatego życia prywatnego i towarzyskiego, niż zawodowego.
Książka skrzy się od anegdot, we wspomnieniach Krystyny Cierniak przewija się chyba większość postaci świata kulturalno-artystycznego PRL i lat późniejszych. Całość dopełniają liczne fotografie głównych bohaterów i ich przyjaciół (w tym zwierząt),a także artykułów prasowych. Autorka załączyła wykazy osiągnięć twórczych obojga artystów, w jej przypadku są to wystawy gobelinów. Cytuje też wypowiedzi męża o Zbyszku Cybulskim, Stanisławie Dygacie i Krzysztofie Komedzie.
Wszystkie zdjęcia są dla mnie, jako fanki kina, wielkim rarytasem. Razi natomiast zbyt rozbuchane opracowanie graficzne (nadmiarowość rozmaitych wyróżnień w tekście).
Miło jest przeczytać o długim, szczęśliwym i twórczym życiu państwa Morgensternów, które oczywiście miało też swoje problemy, ale niespecjalnie tutaj eksponowane. Dodatkowa gwiazdka za pogodę ducha, pozytywne nastawienie do życia oraz życzliwość dla ludzi i zwierząt.

Oboje młodzi, piękni i utalentowani. Spotykają się w 1959 i są razem do śmierci Janusza Kuby Morgensterna w 2011 roku.
Ciekawa i pogodna relacja z ponad 50-letniego życia małżeńskiego Krystyny i Kuby (oprócz przerażających wojennych losów Kuby). Autorka – artystka po ASP, modelka i aktorka niewielkich ról oraz wielki reżyser – pokazani bardziej od strony bogatego życia...

Książka przeczytana jednym tchem. Oprócz tekstu znajduje się w niej dość dużo zdjęć z tamtych lat, z lat 60 kiedy kwitło artystyczne życie małżeństwa Krystyny i Janusza Morgensternów. Pełne pasji, podróży oraz licznych, oddanych przyjaciół. Wspaniali reżyserzy; on najlepszych filmów, ona wspólnego domu pełnego ciepła i czułości.

Książka przeczytana jednym tchem. Oprócz tekstu znajduje się w niej dość dużo zdjęć z tamtych lat, z lat 60 kiedy kwitło artystyczne życie małżeństwa Krystyny i Janusza Morgensternów. Pełne pasji, podróży oraz licznych, oddanych przyjaciół. Wspaniali reżyserzy; on najlepszych filmów, ona wspólnego domu pełnego ciepła i czułości.

„Nasz film. Sceny z życia z Kubą” to opowieść Krystyny Cierniak- Morgenstern o swoim mężu, znanym reżyserze Januszu Kubie Morgensternie. Autorka opowiada o czasach swojej młodości. Tadeusz Konwicki, Agnieszka Osiecka, Zbyszek Cybulski, Elżbieta Czyżewska, Roman Polański, Kalina Jędrusik – to bohaterowie anegdot i barwnych opowieści autorki. Prawdziwa śmietanka towarzyska tamtych czasów. Ale przede wszystkim autorka wspomina swojego męża Janusza Morgensterna – jednego z największych polskich reżyserów. Jowita; Do widzenia, do jutra; Żółty szalik; Mniejsze zło; Stawka większa niż życie; Kolumbowie; Polskie drogi – to jego najwybitniejsze dzieła. Wychował się w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, w czasie wojny ukrywał się u ukraińskiego nauczyciela, po wojnie ukończył słynną Szkołę Filmową w Łodzi. Wkrótce poznał śliczna studentkę ASP Krystynę Cierniak.
Autorka z dystansem opowiada o sobie, gdyż zawsze bardziej liczyła się kariera męża. W latach sześćdziesiątych wystąpiła w epizodach aktorskich w polskich i zagranicznych filmach, a nawet w Kabarecie Starszych Panów! Zajmowała też się tkaniem artystycznych gobelinów. Przede wszystkim brała udział w życiu towarzyskim środowiska artystycznego i zajmowała się reżyserowaniem życia z Kubą.
Książka Krystyny Cierniak – Morgenstern to ciepła opowieść o ówczesnych celebrytach – o Romku, Eli, Agnieszce, Stasiu, Kalinie i innych barwnych postaciach. Znamy te historie z różnych wspomnień o Polsce lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Nade wszystko jest to jednak historia wielkiej miłości i pięćdziesięciu lat wspólnego, pasjonującego życia!

„Nasz film. Sceny z życia z Kubą” to opowieść Krystyny Cierniak- Morgenstern o swoim mężu, znanym reżyserze Januszu Kubie Morgensternie. Autorka opowiada o czasach swojej młodości. Tadeusz Konwicki, Agnieszka Osiecka, Zbyszek Cybulski, Elżbieta Czyżewska, Roman Polański, Kalina Jędrusik – to bohaterowie anegdot i barwnych opowieści autorki. Prawdziwa śmietanka towarzyska...

O kultowych postaciach polskiego kina powojennego i polskiej szkoły filmowej wspomina w swojej książce „Nasz film. Sceny z życia z Kub. Wspomnienia” Krystyna Cierniak-Morgrnstern. Piszę „wspomina”, bo książka ta nie jest kroniką kina polskiego ani historią rozwoju polskiej kinematografii powojennej. To nostalgiczna, miejscami rzewna, smutna i melancholijna opowieść o ponad pięćdziesięciu latach małżeństwa słynnego reżysera z docenianą autorką gobelinów. A że małżeństwu temu cały czas towarzyszyły traumatyczne echa wojny, atmosfera kolejno powstających filmów i rodzących się projektów, w książce Cieślak-Morgrnstern aż roi się od postaci takich jak Polański, Kutz, Wajda, Kawalerowicz, Osiecka, Komeda, Has, Konwicki, Holoubek, Tyrmand, Dygat, Hłasko, Janda, Jędrusik, Przybora… Niewątpliwie wielkim atutem „Naszego filmu…” są anegdoty tyczące się ich samych jak i ich bliskich, przyjaciół, rodzin tych przyjaciół, ale z zachowaniem dyskrecji, ze sporą dozą szacunku tak obcym wielu książkom wspominkowym. Innym walorem tekstu jest autentyczność myśli, przeżyć – są one tak pełne celnych ripost, wielu skojarzeń, czasem gorzkich uwag czy wniosków, że nie mogą być udawane. Autorka uchyla również drzwi do domowych pieleszy, by pokazać zaplecze tworzenia filmów, zmagań z cenzurą lub jej powolną ścieżkę sukcesu na poletku związanym z rękodziełem. I okazuje się, że ten najbardziej prywatny i intymny film, ten ich osobisty film, w których główne role grali oni oraz rzesza indywiduów połowy XX wieku wcale nie był kolorowy, „sitkomowy”, zawsze ze szczęśliwym zakończeniem każdej chwili. Więc okazuje się, że „Nasz film…” to również panorama przemian społecznych, ekonomicznych, obyczajowych i politycznych w Polsce. Bo nie mówić o sobie w oderwaniu od tego, co obok. Co rusz czytamy słowa typu: „Był PRL, biednie i niewesoło, a czasem strasznie. Ale my przeżyliśmy wojnę, dla nas wszystko, co potem, było już tylko lepsze” (s. 128). Lub: „Miałam mu trochę za złe, że nie bierze na warsztat tematów, które otworzą jego kino na świat, przyniosą szansę na międzynarodowe nagrody. Było go stać na taki film” (s. 119). A w innym miejscu: „(…) po wojnie wiek liczyło się inaczej. Wojna odebrała mu młodość, więc w wieku trzydziestu siedmiu lat był tak młody, jak nie jest młody żaden dzisiejszy chłopak” (s. 75). W finale książka Cierniak-Morgenstern okazuje się być książką nie tylko o kinie, aktorstwie, reżyserowaniu fikcyjnych, ale bliskich życiu, opowieści. To też książka o długim i szczęśliwym małżeństwie, które miało ciekawą, intrygującą pracę, wykonywaną z ciekawymi ludźmi, któremu co jakiś czas wiatr wiał w oczy co raz za razem ich umacniało i scalało. Polecam. Nie tylko fanom kina.

O kultowych postaciach polskiego kina powojennego i polskiej szkoły filmowej wspomina w swojej książce „Nasz film. Sceny z życia z Kub. Wspomnienia” Krystyna Cierniak-Morgrnstern. Piszę „wspomina”, bo książka ta nie jest kroniką kina polskiego ani historią rozwoju polskiej kinematografii powojennej. To nostalgiczna, miejscami rzewna, smutna i melancholijna opowieść o ponad...