Wyobraźcie sobie, że nagle znajdujecie się w sytuacji, gdzie od siedmiu lat jesteście w szczęśliwym związku, a od trzech lat jesteście zaręczeni. Że macie od czasów szkoły podstawowej przyjaciółkę, która jest na każde Wasze zawołanie, gotowa nieść pomoc i służyć dobrą radę. Że właśnie jesteście na trzy miesiące przed ślubem, a najlepsza przyjaciółka, a zarazem pierwsza druhna, pomaga Wam wybrać suknię ślubną, buty, nawet kolor pomadki na ten wielki, uroczysty dzień. Wyobraźcie sobie, że macie na wyciągnięcie dłoni najbliższe Wam dwie osoby: narzeczonego i przyjaciółkę. Obydwoje mocno kochacie i nie wyobrażacie sobie życia, w którym jednej z tych osób by zabrakło.
Teraz zamieńmy strony i spójrzmy na to z innej perspektywy- od lat żyjecie w cieniu swojej najlepszej przyjaciółki, która musi błyszczeć jak gwiazda, i która rywalizuje z Wami na każdym kroku- o każdego chłopaka, szkołę, ubranie, znajomych. Że jest w stanie się Wam zwalić na głowę w nocy, kiedy musicie poświęcić czas na naukę, a nie słuchanie jej żalów na temat życia. Że w końcu pewnego dnia poznajecie ją ze swoim przyjacielem, a ona po jakimś czasie zaczyna się z nim umawiać… a czas się wydłuża, i z początkowo zwykłej znajomości, pomiędzy przyjacielem i Waszym wampirem emocjonalnym tworzy się związek… mija siedem lat… jesteście pierwszą druhną… i będziecie dalej patrzeć na to, jak ucieka Wam w życiu kolejna okazja na szczęście, z której rezygnujecie na rzecz Waszej „najlepszej” przyjaciółki. Macie trzydzieści lat, pracę, której nie cierpicie i jesteście singlami. Pocieszająca perspektywa?
Coś pożyczonego” to historia dwóch przyjaźniących się ze sobą kobiet, zdrady przyjaźni i zdrady w związku. Rachel, która zawsze stoi w cieniu płytkiej i egoistycznej Dracy, przespała się z jej narzeczonym i zamiast czuć się podle przez to, co zrobiła, zaczyna się zastanawiać, jak zamienić się miejscami z najlepszą przyjaciółką.
Powieść spod pióra Emily Giffin jest lekkim przerywnikiem na jesienne wieczory. Można ją śmiało nazwać „babskim czytadłem”, bo przede wszystkim jest skierowana do kobiet. Zawiera dużo opisywanych przemyśleń i emocji, jakie towarzyszą płci pięknej. Książka napisana bardzo lekkim językiem, mimo swojej objętości jest do pokonania w ciągu dwóch dni- niestety czas czytania jest także czasem, w jakim o książce można zapomnieć. Dlaczego? Z powodu fabuły całkiem do przewidzenia, także z powodu płaskich bohaterów. Jest ktoś „czarny” i jest ktoś „biały”: kiedy bliżej poznajemy obydwie kobiety, dowiadujemy się, że pomimo tego, że Rachel robi źle, idąc do łóżka z narzeczonym swojej najlepszej przyjaciółki, jej zdrada jest usprawiedliwiona- w końcu walczy o swoje szczęście, wychodzi z cienia, jaki przez całe życie rzuca na nią Dracy, a autorka rozgrzesza jej postępowanie.
Komu polecam? Kobietom, które chcą odpocząć i przeczytać coś lekkiego dla zabicia czasu. Odradzam natomiast wszystkim tym, którzy chcą ambitniejszej lektury.

Wyobraźcie sobie, że nagle znajdujecie się w sytuacji, gdzie od siedmiu lat jesteście w szczęśliwym związku, a od trzech lat jesteście zaręczeni. Że macie od czasów szkoły podstawowej przyjaciółkę, która jest na każde Wasze zawołanie, gotowa nieść pomoc i służyć dobrą radę. Że właśnie jesteście na trzy miesiące przed ślubem, a najlepsza przyjaciółka, a zarazem pierwsza...