Już kiedyś napisałam, że lubię wracać do bohaterów, których poznałam wcześniej, którzy zapadli mi głęboko w pamięci, wywarli ogromne wrażenie, bądź przyciągają swoją charyzmą. Lubię wracać do ich miejsc, poznanych wcześniej perypetii, by móc z nimi na nowo przeżywać, emocjonować się i siłować z własnymi lękami, słabościami, ukrytymi na dnie serca pragnieniami. Takich bohaterów i magię mazurskiej wsi stworzyła Anna Kasiuk w swojej trzytomowej już teraz sadze o łowiskach. Mroczne, tajemnicze, eteryczne i empiryczne.



Wracamy do braci Ławczuków, z których młodszy Paweł zapada w śpiączkę i przebywa w szpitalu psychiatrycznym. Robert stara się być przy Mai o każdej porze dnia i nocy. Dziewczyna po jakimś czasie orientuje się, że jest w ciąży. Dopadają ją zmory przeszłości – Matylda, która teraz już bezpretensjonalnie, coraz bardziej zuchwale, bez najmniejszego oporu potrafi się pokazać nawet w ciągu dnia, oraz wyrzuty sumienia, że ostatnio zaniedbuje przyjaciółkę Ewę, czy po prostu pamięć o ojcu, za którym bardzo tęskni. Do tego wszystkiego pojawia się dylemat, kto tak naprawdę jest ojcem jej dziecka: Paweł, czy Robert?

Całość na:
http://nietypowerecenzje.blox.pl/2017/01/Recenzja-przedpremierowa-i-patronacka.html

Już kiedyś napisałam, że lubię wracać do bohaterów, których poznałam wcześniej, którzy zapadli mi głęboko w pamięci, wywarli ogromne wrażenie, bądź przyciągają swoją charyzmą. Lubię wracać do ich miejsc, poznanych wcześniej perypetii, by móc z nimi na nowo przeżywać, emocjonować się i siłować z własnymi lękami, słabościami, ukrytymi na dnie serca pragnieniami. Takich...