Trylogia "Władcy pierścieni" stanowi nie tylko wykładnię gatunku fantasy, lecz jest dziełem niepowtarzalnym w holistycznej historii literatury. W poszukiwaniu trafnej metafory dla monumentalizmu tegoż wielkiego, epokowego i przełomowego fresku ucieknę się do komparatystyki z pizzą, polewaną sosem przez wielkie samoloty cargo, a przekrajaną lodołamaczami, lub z eksplozją reaktora atomowego, która zamienia jego kraj macierzysty w nuklearną pustynię na następne 100 000 lat. Ekstraordynaryjna konstrukcja osi fabularnej przypomina tygrysa szablozębnego, wymierzającego sprawiedliwość terrorystom laserowym działkiem na grzbiecie i rakietami w miejscu pazurów, tudzież przejażdżkę na lwie morskim przez bezkresne, pełne tajemnic otchłanie oceaniczne. Niestety statyczne, monotonne i przydługie opisy przyrodniczego anturażu bohaterów są niczym droga, z której zerwany został asfalt, lub czosnkowo-kiełbasiano-alpagowy oddech pijanego chłopa. Mimo wszystko, artysta osiągnął swoją wyobraźnią pułap, na którym smoki latają tylko w skafandrach chroniących przed promieniowaniem kosmicznym. Arcydzieło!

Trylogia "Władcy pierścieni" stanowi nie tylko wykładnię gatunku fantasy, lecz jest dziełem niepowtarzalnym w holistycznej historii literatury. W poszukiwaniu trafnej metafory dla monumentalizmu tegoż wielkiego, epokowego i przełomowego fresku ucieknę się do komparatystyki z pizzą, polewaną sosem przez wielkie samoloty cargo, a przekrajaną lodołamaczami, lub z eksplozją...