Przed lekturą obawiałem się czy książka nie zestarzała się, minęło 30 lat, a w świecie nauki to bardzo długi okres czasu. Przede wszystkim nie wiedziałem czy nie ugrzęznę w żargonie naukowym, który kompletnie nie będzie pasował do współczesności. Nic bardziej mylnego.

Historia Paradyzji wciągnęła mnie od samego początku. Język jakim jest napisana sprawiał, że nie mogłem oderwać się od czytania. Zajdel sprawnie przeplatał motywy naukowe z ciekawą fabułą. Czułem, że powieść jest przemyślana, z każdą stroną coraz więcej dowiadywałem się o Paradyzji i coraz bardziej nie mogłem się doczekać jak to się skończy.

Ostatecznie wszystkie elementy wskoczyły na swoje miejsca. Wspomniana na początku mała rzecz miała swoje miejsce na końcu. Autor skupił się na najważniejszych rzeczach, bez zbędnych opisów i nudnych wątków, wszystko było na odpowiednim miejscu i w idealnych proporcjach.

Spodobały mi się również odwołania do Huxleya, Orwella czy Stefana Żeromskiego. Gorąco polecam fanom since-fiction, jak również osobom interesującym się kwestiami społecznymi a przede wszystkim utopią.

Przed lekturą obawiałem się czy książka nie zestarzała się, minęło 30 lat, a w świecie nauki to bardzo długi okres czasu. Przede wszystkim nie wiedziałem czy nie ugrzęznę w żargonie naukowym, który kompletnie nie będzie pasował do współczesności. Nic bardziej mylnego.

Historia Paradyzji wciągnęła mnie od samego początku. Język jakim jest napisana sprawiał, że nie mogłem...