Z początku szczerze mówiąc, nie wciągała, momentami się dłużyła - nieciekawie poprowadzona. Jak to bywa z obeznaniem książkowym, po przeczytaniu stu stron nie mogłem się oderwać. Autorka dość dobrze zbudowała napięcie w poszczególnych momentach, szczególnie kiedy perspektywy się przeplatały. Cytując Independent "Deborah Moggach codzienne ludzkie tragedie opisuje dosadnie z pełnym współczucia zrozumieniem a jej dowcip jest ostry jak brzytwa" - w pełni się pod tym podpisuję. Autorka nie boi się języka, sprośnych żartów (ale bez przesady oczywiście). Opowieść o rodzinnych trudnościach, które spotyka zapewne większość z nas, które nas frustrują i zamyka w sobie i oddala od siebie. Rodzina pozostaje nade wszystko ważna i pomimo wszelkich zawiłości w życiu, tytułowe więzy rodzinne, w jakiś sposób pozostaną odbudowane. Nie ukrywam, że powieść spodobała mi się też pod tym względem, że przypominała mi serial "Gotowe na wszystko" czy "Wielkie Kłamstewka", różnicą jest to iż tutaj mamy obraz konkretnej rodziny. Dodatkowo postacie są zróżnicowane, o innej kulturze i obyczajowości co też mi się bardzo spodobało. Pomimo inności jesteśmy wszyscy ludźmi, którzy popełniają błędy i należy te błędy przebaczać

Z początku szczerze mówiąc, nie wciągała, momentami się dłużyła - nieciekawie poprowadzona. Jak to bywa z obeznaniem książkowym, po przeczytaniu stu stron nie mogłem się oderwać. Autorka dość dobrze zbudowała napięcie w poszczególnych momentach, szczególnie kiedy perspektywy się przeplatały. Cytując Independent "Deborah Moggach codzienne ludzkie tragedie opisuje dosadnie z...