"Otwieraj się na ludzi, bo może Ci umknąć coś, co masz przed nosem."

Po zachwyceniu się poprzednimi powieściami tej autorki (mianowicie: "Chłopakiem na zastępstwo" i "Chłopakiem z sąsiedztwa") nie mogłam się wręcz doczekać sięgnięcia po "P.S I like you". Wiedziałam, że książka ta mi się spodoba, ale nie spodziewałam się, że aż tak mnie wciągnie. Przeczytałam ją w jeden dzień. Jest to tym bardziej niezwykłe dlatego, że ostatnio miałam lekki kryzys. Na czym on polegał? A no na tym, że nawet gdy książka była dobra, to podczas czytania zbyt często myślałam, że chcę już ją skończyć, aby wziąć się za kolejną (gdyż jest całe mnóstwo tych oczekujących).
Przy czytaniu "P.S I like you" nie było na to miejsca. Nie było miejsca na myślenie "Chcę już tę książkę skończyć", bo całe miejsce pochłonęła myśl: Tak bardzo nie chcę, by ta książka się kończyła...

Główną bohaterką tejże książki jest Lily Abbott, której pasją jest muzyka. Dziewczyna każdą wolną chwilę poświęca pisaniu piosenek. Niestety tych wolnych chwil nie ma zbyt wiele. Lily bowiem przez większość czasu zajmuje się młodszymi braćmi, a gdy akurat tego nie robi - pomaga mamie w pracy.
Nic więc dziwnego, że gdy siedzi w szkole na niezbyt lubianych zajęciach - jej myśli, zamiast na lekcji, skupiają się na piosenkach, które zapisuje w swoim zeszycie.

Pewnego dnia - po tym jak nauczyciel zakazuje jej wyciągania wspomnianego zeszytu - dziewczyna zapisuje wers swojego ulubionego utworu na ławce.
Na następnej lekcji czeka na nią niespodzianka. Na jej ławce ktoś dopisał kolejny wers tego utworu.
Dziewczyna - zafascynowana osobą, która ma tak podobny do niej gust muzyczny - zaczyna ławkową korespondencję, która następnie przechodzi w pisanie listów. Rozmowy - z początku dotyczące głównie muzyki - stopniowo przeradzają się w rozmowy o rodzinie i o problemach, a Lily i tajemniczy korespondent stają się sobie coraz bliżsi.

Nie będę zdradzać kim jest ów korespondent. Tego musicie dowiedzieć się sami. ;)
Ja chciałam uniknąć poznania zbyt wielu szczegółów przed zapoznaniem się z treścią, dlatego też starałam się zbytnio nie czytać innych opinii i wam też to polecam. U mnie akurat żadnych spoiler'ów raczej nie ma, ale są ludzie, którzy mają do tego wyjątkowy talent, więc trzeba uważać. ;)
Bo mimo, że dość łatwo odgadnąć kim ta osoba jest, to i tak uważam, że miło jest móc samemu snuć domysły i odkryć tożsamość tej drugiej osoby.

A teraz - skoro było już kilka zdań - możemy przejść do podsumowania.
Otóż:

1. Kocham Kasie West.
2. Kocham jej styl pisania.
3. Kocham bohaterów, których ona kreuje.
4. Kocham lekkość, z jaką czyta się jej książki.
5. Kocham przekaz, jaki niosą ze sobą jej książki.

I kocham to, że przy tej książce można się dużo śmiać, a momentami można też niesamowicie się wzruszyć.

"P.S I like you" to nie tylko książka o miłości, ale również o tym, jak wielką siłę ma przyjaźń.
Książka o tym, jak ważna w życiu każdego człowieka jest (lub powinna być) rodzina.
I wreszcie - książka o tym, że nie powinno się nikogo oceniać po pozorach.

Takich książek dla młodzieży powinno być więcej.

I mam nadzieję, że wydawnictwo Feeria Young wyda kolejne powieści Kasie West, bo ja kupuję je w ciemno. :)

"Otwieraj się na ludzi, bo może Ci umknąć coś, co masz przed nosem."

Po zachwyceniu się poprzednimi powieściami tej autorki (mianowicie: "Chłopakiem na zastępstwo" i "Chłopakiem z sąsiedztwa") nie mogłam się wręcz doczekać sięgnięcia po "P.S I like you". Wiedziałam, że książka ta mi się spodoba, ale nie spodziewałam się, że aż tak mnie wciągnie. Przeczytałam ją w jeden...