Natrafiłam na taką opinię: "Zdarza się, iż znajdziemy książkę, która zawładnie naszymi myślami na długo po jej odłożeniu. Zadajemy sobie wtedy pytanie: "Co się wydarzy dalej?"."
Niezwykle celne i dokładne spostrzeżenie. Nie sposób ubrać w słowa doświadczeń i emocji, których dostarczają nam bohaterowie niektórych lektur.

Tak właśnie odebrałam powieść pt. "Miasto kości" Cassandry Clare. Będąc szczerą, nie miałam wielkich nadzieji co do treści. Wśród dzieł o tematyce fantastycznej można dziś wybierać do bólu, a krótki opis na okładce niejednego wprowadził już w błąd. Niemniej jednak jako fanka tego właśnie gatunku postanowiłam nabyć i tę książkę, głównie ze względu na jej popularność. Już na samym początku lektury, odniosłam wrażenie, że być może będzie to coś nowego, świeżego. Nie wiedziałam jednak, czy rozwinięcie będzie na plus, czy być może mnie rozczaruje. Dziś, skłonna jestem napisać, iż zdecydowanie był to PLUS, PLUS, PLUS. Nie piszę tego często. Należę bowiem do osób dość krytycznych, które nie odpuszczają autorowi niedociągnięć w fabule czy też niespójności tekstu. Krótko - nie mogłam oderwać się od tej książki. Po zakończeniu czytania (w rekordowym tempie) doszłam do jednego, prostego wniosku - chcę więcej.

"Miasto kości" to pierwsza część cyklu pierwotnie zaplanowanego na trylogię. Dziś wiemy już, iż autorka podjęła decyzję o kontynuacji i rozpoczęła pracę nad czwartą powieścią. Pozostałe dwie, już ukończone to "Miasto popiołów" oraz "Miasto szkła".

Clarissa od dziecka mieszkała z wychowującą ją samotnie matką. Dwójką innych ważnych w jej życiu ludzi był przyjaciel jej mamy (bynajmniej nie kochanek) oraz jej własny - Simon. O ojcu dziewczyna nie wie praktycznie nic, poza tym, że zginął, gdy była mała. Do pewnego momentu wszystko wydaje się być w porządku. Clary poznaje trójkę młodych Nocnych Łowców, tropicieli demonów; jej matka zaś zostaje porwana. Główna bohaterka trafia do Instytutu, czyli uświęconego miejsca zamieszkania Nefilim, a mianowicie wspomnianych Nocnych Łowców. Tak zaczyna się jej przygoda. Stopniowo odkrywa przerażające fakty ze swojego życia, o których nie miała pojęcia oraz wspólnie z Jacem (do którego pała uczuciem), Isabelle i Aleciem stawi czoła straszliwej intrydze.

Świat wykreowany przez Clare jest na swój sposób niepowtarzalny. Oprócz znanych nam wszystkim "tradycyjnych" postaci nadprzyrodzonych, czyli wampirów, wilkołaków czy fearie - wróżek, pojawiają się nowe - stworzone przez autorkę. Najważniejsi są oczywiście Nefilim. Ich zwyczaje, sposób życia, magiczne przedmioty, których używają.. Dodatkowym walorem są na pewno miejsca akcji. Wędrujemy wraz z bohaterami do tytułowego Miasta Kości; domu Cichych Braci, przerażających Nefilim o wielkiej potędze umysłu. Strzegą tam jednego z trzech darów anioła - miecza. Poznajemy również opis Idrisu - najpiękniejszego szklanego miasta, wielbionego przez Nocnych Łowców.

Czytanie tejże powieści nie nudzi, przez bite pięćset stron dzieje się wiele; uzyskujemy zatajone przed laty informacje, czujemy frustrację i gniew bohaterów. Doświadczamy pierwszej miłości. Zastanawiamy się: gdzie do licha jest zaginiony kielich anioła? Niesamowity klimat, zaskakujące zwroty akcji i takie samo zakończenie. Przedzieramy się przez karty lektury, by wraz z nimi stawić czoła niebezpieczeństwu i odkryć niebezpieczne tajemnice. Nie będę Państwa zanudzać walorami estetycznymi książki, choć niewątpliwie autorka ma dopracowany warsztat i umie posługiwać się słowem.

Zdaję sobie oczywiście sprawę z tego, że ilu jest ludzi, tyle opinii. Niemniej jednak uważam, że każdy fan fantasty (i nietylko ;-)) bez wahania powinien sięgnąć po tę pozycję. Lektura pięknie prezentuje się na półce (zasługa dobrego, polskiego wydania) i jest naprawdę godną polecenia pozycją. Jeśli zatem macie Państwo ochotę oderwać się na kilka godzin od nudnej, szarej rzeczywistości, koniecznie zastanówcie się nad nabyciem "Miasta kości".

Natrafiłam na taką opinię: "Zdarza się, iż znajdziemy książkę, która zawładnie naszymi myślami na długo po jej odłożeniu. Zadajemy sobie wtedy pytanie: "Co się wydarzy dalej?"."
Niezwykle celne i dokładne spostrzeżenie. Nie sposób ubrać w słowa doświadczeń i emocji, których dostarczają nam bohaterowie niektórych lektur.

Tak właśnie odebrałam powieść pt. "Miasto kości"...