Podskórnie czuje się, do jakiego zakończenia wątków dąży Lian Hearn. Przez to lektura drugiego tomu "Opowieści o Shikanoko" nie jest tak nieprzewidywalna i emocjonująca jak poprzedniczki. Jednak sposobu, w jaki autorka dojdzie do finału, nie można już przewidzieć. Za dużo pojawia się różnorodnych komplikacji i postaci z dodatkiem nadprzyrodzonych elementów.

Jestem zadowolony z tej serii. Bohaterów zdążyłem polubić i cieszy mnie, że mimo szybkiej akcji - czasem krótko opisywane są całe lata - udało się nadać im barw. Mają odpowiednio złożone i niejednoznaczne charaktery, a w narracji czuje się różnicę w ich wypowiedziach oraz zachowaniu. Japońska stylistyka i magia dodają książce niezwykłego, trochę baśniowego uroku.

Wydanie na plus - piękna i twarda okładka, czarne brzegi kartek... Co tu dużo mówić - rewelacja. Natomiast szkoda, że tym razem zabrakło listy postaci na początku książki z ich kilku wyrazowym przedstawieniem, bo imiona (krótkie, azjatyckie) potrafią się mylić, przynajmniej w przypadku mniej ważnych person. Teraz przydałoby się tylko wydać serię "Opowieści rodu Otori" w podobnej stylistyce.

Podskórnie czuje się, do jakiego zakończenia wątków dąży Lian Hearn. Przez to lektura drugiego tomu "Opowieści o Shikanoko" nie jest tak nieprzewidywalna i emocjonująca jak poprzedniczki. Jednak sposobu, w jaki autorka dojdzie do finału, nie można już przewidzieć. Za dużo pojawia się różnorodnych komplikacji i postaci z dodatkiem nadprzyrodzonych elementów.

Jestem...