„The Times” głosi, że jest to „thriller psychologiczny i lament nad utraconą miłością zarazem”. Wnikliwych wynurzeń psychologicznych było mnóstwo (niczym epickich opisów przyrody w „Nad Niemnem” Orzeszkowej), ale dreszczu thrilerowskiego nie poczułam, a co do „lamentu” to owszem, niczym u Wertera Goethego. Główny bohater wył ciągle, jak wilk do księżyca.

„Buchjournal”: „Debiut powieściowy van Loona to małe arcydzieło, które przyprawia o gęsią skórkę”. Albo dziennikarze tej gazety czytali inną książkę, albo ktoś coś z deka przydymił, bo ja gęsiej skórki nie poczułam w żadnym momencie. Co do arcydzieła... Cóż, moja definicja tego pojęcia, daleko odbiega od tej.

„Doskonałe w swej prostocie” – „Time out”. Proste owszem. Nawet nieskomplikowane. Ale nie doskonałe. Lekkie, szybko czytające się.

„Il Giornale”: „Van Loon z zadziwiającym wyczuciem dozuje zwroty akcji, dygresje naukowe i rozważania egzystencjalne”. Fakt, faktem, autor książki ma niesamowitą wiedzę naukową nt. różnych zagadnień. Holandia momentami opisana, jak w „National Geographic”. Materiał na książkę był doskonały, ale moim zdaniem zabrakło tego „czegoś”.

„Elle” pisze, że: „Oryginalne… Połączenie najbardziej wyrafinowanych elementów thrillera psychologicznego z literackością”. Ciągłe poszukiwanie utraconej tożsamości, duszy…

Dawno się tak nie umęczyłam nad jedną książką. Ciężka i trudna, bynajmniej nie przez temat, a jego totalne niewykorzystanie. Szkoda.
Za bogatą wiedzę naukową, barwne opisy i ciekawy pomysł: 3/10.

Perła wśród cytatów:
„Twierdzenie, że wszystko jest zapisane w genach, to największe i najpowszechniejsze kłamstwo naszych czasów.”

„The Times” głosi, że jest to „thriller psychologiczny i lament nad utraconą miłością zarazem”. Wnikliwych wynurzeń psychologicznych było mnóstwo (niczym epickich opisów przyrody w „Nad Niemnem” Orzeszkowej), ale dreszczu thrilerowskiego nie poczułam, a co do „lamentu” to owszem, niczym u Wertera Goethego. Główny bohater wył ciągle, jak wilk do księżyca.

„Buchjournal”:...