Surowo oceniam powieści historyczne - o wiele surowiej, niż fantastykę, kryminały czy romanse:). Od powieści historycznych wymagam bowiem innego poziomu, wymagam realizmu, interpretacji, powiązań, ocen, a przede wszystkim, logicznej interpretacji charakterów ludzkich.

I przyznaję, że miałam duże obawy przed lekturą "Kleopatry" - bo przecież historyczna Kleopatra - faraon Egiptu, to niezwykła postać, jeden z wielkich symboli przeszłości, władca i polityk, a przy tym czarująca, sprytna kobieta. Zawsze darzyłam Kleopatrę dużym podziwem i sentymentem, choć nigdy nie miałam złudzeń co do jej charakteru.

Książkową Kleopatrę poznajemy jako małą dziewczynkę, a zostawiamy w przededniu jej słynnego spotkania z Cezarem. Lubiłam tę małą księżniczkę, od najmłodszych lat uwikłaną w walkę i spiski na najwyższych szczeblach władzy.

Świat powieściowy widzimy oczami Kleopatry, a tym samym nie jest to obiektywna powieść. Może trochę za dużo było idealizowania bohaterki, i może trochę za dużo demonizowania wrogiego jej rodzeństwa. Ale autorka nie popadała w przesadę, a to należy cenić. Może współczesna stylizacja językowa była czasami trochę rażąca, ale z drugiej strony łatwiej było zrozumieć problemy bohaterki i jej uczucia.

Bardzo wysoko oceniam sposób, w jaki autorka opisywała inne postacie historyczne: Pompejusza, Cycerona, Katona, Cezara, Antoniusza. Są to opisy lekkie, bez uprzedzeń, bez zaciętości. Można nie zgadzać się z interpretacjami autorki, ale należy zauważyć rozsądne i jej własne podejście do tematu.

Najbardziej lubiłam opisy Cezara w kluczowych dla niego momentach życia. Autorka dostrzegała jasne i ciemne strony jego charakteru, jego energię, bezwzględność, poczucie humoru i szlachetność.

Zostawienie Kleopatry w przededniu jej słynnego spotkania z Cezarem, tego słynnego spotkania, którego opis czytałam kilka razy u Plutarcha w jego "Żywotach" powoduje, że z przyjemnością przeczytam drugą część powieści o Kleopatrze.

Surowo oceniam powieści historyczne - o wiele surowiej, niż fantastykę, kryminały czy romanse:). Od powieści historycznych wymagam bowiem innego poziomu, wymagam realizmu, interpretacji, powiązań, ocen, a przede wszystkim, logicznej interpretacji charakterów ludzkich.

I przyznaję, że miałam duże obawy przed lekturą "Kleopatry" - bo przecież historyczna Kleopatra - faraon...