Miałam pewien problem z oceną tej książki , ponieważ jakoś w nijaki sposób nie poruszyła mnie ona tak jak innych czytelników . W mojej opinii jest to jak najbardziej normalna powieść obyczajowa o bardzo bardzo smutnych i niespełnionych osobach . Niespełnionych w życiu osobistym i uczuciowym . Jak to często bywa on kocha ją , ona innego , ona kocha jego , on inną itd , itp i każdy jest nieszczęśliwy i obnosi się w tym swoim nieszczęściu i rozpaczy , czasem chce się nawet zemścić na tym , czy tej kogo nie daje się '' przymusić '' do miłości . Język powieści jest rzeczywiście piękny , niestety i tu muszę się trochę poczepiać . Czasami zbyt '' piękny '' , poetycki , egzaltowany , miejscami ocierający się o patos . Przy tym obficie okraszony górnolotnymi i '' trudnymi '' słowami . (eschatologiczny , zagmatwane abrewiacje itp.). Na dodatek wszystkie kobiety w tej książce wciąż zadają sobie pytanie '' co ja wyprawiam , co się ze mną dzieje '' i bez przerwy ściska ich w gardle i doznają bolesnego skurczu w krtani , przy czym to akurat , tyczy się nawet mężczyzn '' mocno ścisnęło go w gardle '' . Jaśniejszym i ciekawszym promykiem w tej pogmatwanej uczuciowo historii jest tło wydarzeń . Ten pierwiastek niesamowitości i duchowości zapowiadał się bardzo interesująco . Obserwujemy życie trzech głównych postaci : Celiny która jest medium , jednak chociaż bardzo się stara za każdym razem , wciąż nie udaje jej się przywołać ducha swojej matki . Annabelli młodziutkiej włoskiej imigrantki , córki zegarmistrza . Annabella maluje portrety , ciekawostka jest w tym , że maluje tylko zmarłych , żywych z pewnego powodu , nie może malować . Oraz Leonarda , zegarmistrza który jednak ma sporą smykałkę do tworzenia mechanicznych zwierząt , które wyglądają i zachowują się jak żywe . Myślę że to ważny detal , wszystkie te trzy osoby mają pewną cechę wspólną , trzeba jej tylko poszukać . Ich drogi przetną się , zazębią i przyniosą różne zmiany . Jednak ja , po zakończeniu czytania pomyślałam tylko '' to już wszystko '' ? '' To koniec , tylko tyle ? '' . Ta książka to taki balonik , przez wszystkie kartki napompowywany , powoli , flegmatycznie , w zwolnionym tempie , ale jednak wciąż . Autorka systematycznie dokłada postacie i zdarzenia , by na koniec spuścić z balonika powietrze , równie mgliście i flegmatycznie . U moich nóg wylądowały pomarszczone resztki balonika dmuchanego z takim trudem i mozołem i ....nic z tego nie wynikło , a jeśli nawet coś , to w moim odczuciu bardzo przewidywalnego i niewielkiego , jestem zawiedziona .

Miałam pewien problem z oceną tej książki , ponieważ jakoś w nijaki sposób nie poruszyła mnie ona tak jak innych czytelników . W mojej opinii jest to jak najbardziej normalna powieść obyczajowa o bardzo bardzo smutnych i niespełnionych osobach . Niespełnionych w życiu osobistym i uczuciowym . Jak to często bywa on kocha ją , ona innego , ona kocha jego , on inną itd , itp i...