„Nazywam się Stephen Leeds i jestem całkowicie zdrowy na umyśle. Z kolei moje halucynacje są zupełnie szalone” – takie rozpoczęcie „Legionu” Brandona Sandersona powinno wystarczyć jako zachęta do dalszej lektury. Stephen jest genialnym detektywem, jednak aby gdzieś pomieścić cały ten geniusz i wiążące się z nim natręctwa jest zmuszony stworzyć w wyobraźni kilkadziesiąt aspektów - postaci, które pozwalają mu rozładować nagromadzoną wiedzę. Choć zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę nie istnieją, dzieli z nimi rezydencję, zamawia dla nich jedzenie w restauracji i wykupuje miejsca w samolotach. W zamian za to pomagają mu rozwiązywać kolejne zagadki: zaginionego aparatu, robiącego zdjęcia wydarzeń z przeszłości oraz zaginionego ciała, skrywającego liczne tajemnice.

Nietypowo dla Sandersona akcja nie toczy się w drobiazgowo wykreowanym uniwersum, ale we współczesnym świecie, okraszonym kilkoma fantastycznymi elementami. Specyficzny dar (czy też problem) głównego bohatera to kwestia bliższa psychologii niż fantastyce, a jego przygody nawiązują przede wszystkim do powieści detektywistycznych. „Legion” przywodzi na myśl przygody Sherlocka Holmesa, marvelowski komiks i serial pod tym samym tytułem oraz historię Billy’ego Milligana, człowieka o 24 osobowościach. Rozwiązanie Sandersona, wyjaśniające geniusz jego bohatera, wydaje się doskonale przemyślane, a do tego prowadzi do serii zabawnych sytuacji i dialogów między Stephenem a jego wymyślonymi pomocnikami.

Mimo że te dwie wydane razem mini-powieści są o wiele krótsze niż typowe wielotomowe utwory Sandersona, nie brak w nich akcji, humoru, ciekawych zagadek i nioczekiwanych rozwiązań. Książka porusza kwestie związane z psychologią, religią i inżynierią genetyczną. W dodatku postacie są różnorodne i doskonale wykreowane – paradoksalnie więcej dowiadujemy się o aspektach niż o samym Stephenie, ale jako że stanowią one spotęgowane odbicie różnych elementów jego osobowości, ich opisy doskonale się uzupełniają.

Po „Legionie” spodziewałam się prostej powieści dla młodzieży, jednak nieoczekiwanie okazał się on o wiele bardziej złożoną, wciągającą lekturą. Liczę, że autor zdecyduje się powrócić do przygód Stephena i jego szalonych halucynacji.

Agnieszka Kruk