Pozornie ta książka wydaje się mieścić na marginesie pisarskiej działalności Thomasa Mertona, największego być może mistyka chrześcijańskiego XX wieku. Jednakże te „eseje zaangażowane” powstałe w czasach zimnowojennych określają postawę kontemplatyka, który wcale nie zamyka się w ścianach swej pustelni obojętny wobec świata, tylko aktywnie wskazuje na pokojowe sposoby przeciwdziałania wojennym zagrożeniom i globalnej zagładzie, myśl o której wzbudzała wtedy powszechny lęk. Prawdziwie chrześcijański pacyfizm tych pism przynosi głęboko humanitarne i trzeźwe spojrzenie na problematykę aktualnego wówczas niebezpieczeństwa nuklearnego konfliktu i w ogóle stosowania przemocy.

Książka dzieli się na dwie części. Pierwszą stanowią teksty powstałe w latach 1961- 62, które wyrażają niepokój słynnego trapisty z powodu zagrożenia atomową samozagładą ludzkości i są jego sprzeciwem wobec możliwości wojny nuklearnej. Mówi w nich, że wojna ta wcale nie musi być nieuchronna jak się wydawało wielu. Stwierdza, ze pokój jest możliwy i pokazuje, ze droga do świata bez wojen jak najbardziej odpowiada etyce chrześcijańskiej. To religijna odpowiedzialność może stanowić przełom na drodze do światowego pokoju.

Na drugą część składają się eseje późniejsze odnoszące się bardziej ogólnie do tematyki wojny i pokoju, nieagresji oraz niestosowania przemocy jako postawy chrześcijańskiej. Są tu także teksty będące wyrazem sprzeciwu wobec Holocaustu i rasizmu w USA.

Ten zbiór tekstów opracowany przez Williama H. Shannona nie należy może do najbardziej znanych i najszerzej komentowanych książek Mertona, ale ani przez chwilę nie zawahałem się przed przyznaniem mu wysokiej oceny. Bo to piękne, mądre i głęboko ludzkie dzieło pokazujące, że kontemplacyjne odosobnienie amerykańskiego trapisty nie oznacza bynajmniej jednostronnego oderwania od rzeczywistości, ale implikuje szlachetną wrażliwość obejmującą cały świat.

Pozornie ta książka wydaje się mieścić na marginesie pisarskiej działalności Thomasa Mertona, największego być może mistyka chrześcijańskiego XX wieku. Jednakże te „eseje zaangażowane” powstałe w czasach zimnowojennych określają postawę kontemplatyka, który wcale nie zamyka się w ścianach swej pustelni obojętny wobec świata, tylko aktywnie wskazuje na pokojowe sposoby...