Ta niezwykła powieść, to przede wszystkim popis narracji, jakiej już za dużo we współczesnej literaturze nie ma. To piękny, epicki, pełen rozmachu, a jednocześnie filozoficznej prostoty tok opowiadania, który sunie gładko, miarowo, a przy tym wciąga czytelnika z potężną siłą.

Powieść jest swego rodzaju biografią, choć nieuporządkowaną i niepełną. Każdy rozdział zaczyna się od jakiejś odgórnej myśli, skojarzenia, obrazu - i od tego właśnie wychodzi dalsza treść, najpierw ściśle powiązana z pierwszą myślą, potem coraz luźniej błądząca po obszarach świadomości bohatera-narratora. To trochę tak, jakby rozdział zaczynał się od rzucenia kamienia na wodę - pierwsze poruszenie, które powoli słabnie, zataczając jednak coraz szersze kręgi.

Historia, choć przepełniona jest dużą ilością monologów wewnętrznych bohatera, to jednak przy okazji bardzo mocno osadzona jest w swoich czasach, posiada solidne tło historyczne i społeczne. Naprawdę piękna opowieść, którą smakuje się wybornie.

Ta niezwykła powieść, to przede wszystkim popis narracji, jakiej już za dużo we współczesnej literaturze nie ma. To piękny, epicki, pełen rozmachu, a jednocześnie filozoficznej prostoty tok opowiadania, który sunie gładko, miarowo, a przy tym wciąga czytelnika z potężną siłą.

Powieść jest swego rodzaju biografią, choć nieuporządkowaną i niepełną. Każdy rozdział zaczyna się...