Widnokrąg

Czego tu nie ma: miłość i młodość, radość i smutek, umieranie i melancholia. Wszystko to jak w widnokręgu życia

Czego tu nie ma: miłość i młodość, radość i smutek, umieranie i melancholia. Wszystko to jak w widnokręgu życia

Pokaż mimo to

Książka pewnie ma jakieś tam swoje wartości, jednak sposób narracji autora dla mnie nieco męczący. Było to nieco smutne wszystko, bieda straszna momentami.

Książka pewnie ma jakieś tam swoje wartości, jednak sposób narracji autora dla mnie nieco męczący. Było to nieco smutne wszystko, bieda straszna momentami.

Pokaż mimo to

To nie jest książka, którą można sobie ot tak, usiąść i przeczytać. Albo się ją czuje albo nie. Czytałam ją bardzo długo i z przerwami, co sprawiło, że niektóre rozdziały przeczytałam bezrefleksyjnie. Niektóre zaś (zwłaszcza ostatni) uderzyły mnie w czułe miejsce tak że czytałam je ze ściśniętym gardłem.
Najogólniej mówiąc autor opisuje prostotę życia. Robi to jednak w taki sposób, że aż chce się żyć i chce się przeżywać. Jesteśmy tylko i aż ludźmi.
Piękna historia.

To nie jest książka, którą można sobie ot tak, usiąść i przeczytać. Albo się ją czuje albo nie. Czytałam ją bardzo długo i z przerwami, co sprawiło, że niektóre rozdziały przeczytałam bezrefleksyjnie. Niektóre zaś (zwłaszcza ostatni) uderzyły mnie w czułe miejsce tak że czytałam je ze ściśniętym gardłem.
Najogólniej mówiąc autor opisuje prostotę życia. Robi to jednak w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Utknęłam... Opisy dot. bydła są dla mnie zbyt naturalistyczne. Tematy dot. komunizmu też nie dla mnie. Nie oceniam, bo przeczytałam tylko 1/3. Może kiedyś wrócę i skończę.

Utknęłam... Opisy dot. bydła są dla mnie zbyt naturalistyczne. Tematy dot. komunizmu też nie dla mnie. Nie oceniam, bo przeczytałam tylko 1/3. Może kiedyś wrócę i skończę.

Pokaż mimo to

Ze względu na realizm dotyczący małości człowieka i najbardziej zwierzęcych odruchów oceniam książkę słabo. Nie jest to pozycja podnosząca na duchu, a raczej przygnębiająca.

Ze względu na realizm dotyczący małości człowieka i najbardziej zwierzęcych odruchów oceniam książkę słabo. Nie jest to pozycja podnosząca na duchu, a raczej przygnębiająca.

Pokaż mimo to

Jednak z lepszych książek jakie przeczytałem, świetnie prowadzona historia, częste zwroty akcji, świetne opisy, nie można się nudzić.

Dla fanów powieści obyczajowych +1 do oceny.

Jednak z lepszych książek jakie przeczytałem, świetnie prowadzona historia, częste zwroty akcji, świetne opisy, nie można się nudzić.

Dla fanów powieści obyczajowych +1 do oceny.

Pokaż mimo to

Tę książkę porównałbym do obrazu o tysiącu szczegółów. Każde słowo, zdanie i akapit składa się na misterną kompozycję, której głębiny rozświetla nam pierwszoosobowy narrator. Bierze nas za rękę i wprowadza coraz głębiej i coraz dalej, tak iż po jakimś czasie możemy się w tym wykreowanym świecie rozsiąść i poczuć jak u siebie.

Widnokrąg. To słowo pojawia się w książce kilka razy i jest swoistym kluczem w jej zrozumieniu. Myśliwski jednak nadaje mu nową treść. Otóż widnokrąg to nie tyle fizyczny punkt, w którym ziemia łączy się z niebem, lecz całokształt ludzkiego doświadczenia, przestrzeń, w której on się staje, kształtuje i krzepnie.

Ta książka jest niczym innym jak zanurzeniem się w ów widnokrąg głównego bohatera, to spojrzenie na rzeczywistość jego oczami, wspomnieniami i pragnieniami. Wykreowany świat, dzięki żywemu językowi autora, staje się dla nas jak na wyciągnięcie ręki.

Widzimy zmęczonego ojca, który co kilka stopni zatrzymuje się na schodach prowadzących do miasta; podglądamy umęczoną matkę, która dźwiga zakupy i jeździ na handel, w nadziei zarobienia pieniędzy; słyszymy delikatne stąpanie panien Ponckich i nieśmiertelne tanga. Powieść jest nasączona tak wieloma realistycznymi postaciami, że po przeczytaniu zyskujemy jakby nową rodzinę i nowych znajomych. Wyskakują z książki i niejako wchodzą w nasz osobisty widnokrąg.

"Kto czyta, ten żyje podwójnie". Ta książka jest najlepszym tego dowodem.

Tę książkę porównałbym do obrazu o tysiącu szczegółów. Każde słowo, zdanie i akapit składa się na misterną kompozycję, której głębiny rozświetla nam pierwszoosobowy narrator. Bierze nas za rękę i wprowadza coraz głębiej i coraz dalej, tak iż po jakimś czasie możemy się w tym wykreowanym świecie rozsiąść i poczuć jak u siebie.

Widnokrąg. To słowo pojawia się w książce kilka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Widnokrąg” Myśliwskiego...książka rzeka..Tworząca fantastyczny klimat przypominający opowieści dziadka przy kominku nadające tok właściwym zdarzeniom nie koniecznie we właściwej kolejności... Wszyscy wiedzą, że widnokrąg to pozorna linia styku ziemi i nieba która roztacza się dookoła każdego z nas... Podobnie w tej książce...w środku główny bohater opowiadający o swoim życiu...tym co się już wydarzyło i tym co się dzieje teraz oraz tym co może się zdarzyć w przyszłości...Symboliczny początek i koniec zamykający się w fotografii ojca z synem...opowiadający że Ojciec zawsze jest autorytetem dla swojego dziecka...i należy bardzo mocno brać to pod uwagę, dlatego że od nas zależy jak zostaniemy zapamiętani...czy jako autorytet czy jako rozczarowanie... Znalazłem w książce wiele odniesień do swojego życia...jak punkt widzenia zmienia się wraz z wiekiem...jak coś co kiedyś było niesamowicie ważne i ludzie, z którymi spędziliśmy całe dzieciństwo na starość stają się kartami historii niekoniecznie do których chcielibyśmy zaglądać...Opisane przeżycia głównego bohatera to coś co każdy z nas przeżywa...chyba każdy z nas kiedyś spotkał na swojej drodze profesora, który otworzył mu oczy na świat czy pierwszą miłość...Książka jest napisana w sposób niechronologiczny i trochę poplątany...ale zupełnie nie przeszkadza to w jej odbiorze...traktując ją jako cudowną opowieść, która nas pochłania dopiero odkrywamy w niej piękno... Gdy ktoś nam opowiada swoje wspomnienia też często zmienia temat i skacze po wydarzeniach w miarę jak historia go porywa... i taka jest ta książka... jest cudowną historią o życiu. . .

Widnokrąg” Myśliwskiego...książka rzeka..Tworząca fantastyczny klimat przypominający opowieści dziadka przy kominku nadające tok właściwym zdarzeniom nie koniecznie we właściwej kolejności... Wszyscy wiedzą, że widnokrąg to pozorna linia styku ziemi i nieba która roztacza się dookoła każdego z nas... Podobnie w tej książce...w środku główny bohater opowiadający o swoim...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fakt, że Wiesław Myśliwski ma fenomenalny dar do posługiwania się językiem pisanym nie budzi chyba żadnych wątpliwości. Zarówno styl jak i kreacja świata przedstawionego stoją u tego autora na najwyższym możliwym poziomie. Nikt jak on nie potrafi tak uromantycznić biednych, powojennych czasów, nikt dotychczas nie zmusił mnie do jechania w miejsce akcji powieści by tam właśnie dokończyć jej czytanie. A z Myśliwskim tak się stało, w pewnym momencie poczułem ogromną chęć spakowania plecaka i czytania 'Widnokręgu' w Sandomierzu i przeżyłem całkiem fajną przygodę, za co autorowi bardzo dziękuję.
Ale nie o tym. W całej przeciętności polskiej literatury współczesnej, pełnej Żulczyków i Twardochów, Myśliwski jest jednym z najjaśniej świecących punktów i kimś kogo z czystym sumieniem mogę polecić zagranicznym znajomym ciekawym polskiej prozy.

Fakt, że Wiesław Myśliwski ma fenomenalny dar do posługiwania się językiem pisanym nie budzi chyba żadnych wątpliwości. Zarówno styl jak i kreacja świata przedstawionego stoją u tego autora na najwyższym możliwym poziomie. Nikt jak on nie potrafi tak uromantycznić biednych, powojennych czasów, nikt dotychczas nie zmusił mnie do jechania w miejsce akcji powieści by tam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękna książka, po prostu o życiu. Każdy odnajdzie w niej jakąś część siebie. Tę powieść czyta się powoli, przeżywa się ją, analizuje. Momentami jest bardzo wzruszająca, czasem przeraża, ale cały czas zmusza do refleksji. Mimo pięknego stylu Wiesława Myśliwskiego nie czyta się jej lekko. To moja czwarta książka tego autora i była dla mnie najtrudniejsza ze wszystkich. Mimo tego warto znać, wręcz uważam, że prędzej czy później należy się z nią zapoznać. To już klasyka polskiej literatury współczesnej.

Piękna książka, po prostu o życiu. Każdy odnajdzie w niej jakąś część siebie. Tę powieść czyta się powoli, przeżywa się ją, analizuje. Momentami jest bardzo wzruszająca, czasem przeraża, ale cały czas zmusza do refleksji. Mimo pięknego stylu Wiesława Myśliwskiego nie czyta się jej lekko. To moja czwarta książka tego autora i była dla mnie najtrudniejsza ze wszystkich. Mimo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to