Fajna wizja stworzenia mikro ludzi. W książce gdzie są pokazane elementy SF sporo tak naprawdę psychologii i rozmyślań nad człowieczeństwem.

Fajna wizja stworzenia mikro ludzi. W książce gdzie są pokazane elementy SF sporo tak naprawdę psychologii i rozmyślań nad człowieczeństwem.

Bernard Werber specjalizuje się w raczeniu nas seriami wydawniczymi, przeważnie w formie trylogii. Prace jego sprzedawane są co prawda z etykietą SF, ale z pewnością nie jest to "standardowe" SF.

Autor ma jakąś taką dziwną manierę filozofowania i moralizowania, przez co jego książki brzmią nieco jak poradniki etyczne dla czternastolatków, może to i słuszne, ale dla mnie niestety nużące...

Poprzednio dane mi było potknąć się o jego trylogię "Mrówki".
Przyznać muszę iż pierwszy jej tom zafascynował mnie tak, iż trudno mi było się od niego oderwać. Cóż, dalej było już tylko gorzej.

Wracając do cyklu "Trzecia ludzkość", gdyż "Mikroludzie" stanowią jej drugą część, muszę stwierdzić iż schemat jest dość podobny.
Całkiem mocne wejście niezłym pierwszym tomem (choć nie tak dobrym jak "Imperium mrówek").
I ostry zjazd w dół w omawianym tu tomie drugim, który w mojej opinii jest zaledwie przeciętny.
Nie wiem, być może jest to wina tłumaczenia (francuskiego nie znam, więc porównać nie zdołam) ale odnoszę wrażenie że styl pisarski w omawianej książce jest dość... hmmm... prosty, rzekłbym amatorski...

Reasumując, nic nadzwyczajnego, pomysł na fabułę interesujący, wykonanie już mniej. Zdecydowanie najmocniejszym elementem serii jest cytowana w niej obficie - "Encyklopedia Wiedzy Relatywnej i Absolutnej" kopalnia ciekawostek wszelakich.

Jeśli macie sporo czasu i szukacie czytadła na wakacje, można przeczytać.
W innym przypadku lepiej sięgnąć po coś ciekawszego ;)

Bernard Werber specjalizuje się w raczeniu nas seriami wydawniczymi, przeważnie w formie trylogii. Prace jego sprzedawane są co prawda z etykietą SF, ale z pewnością nie jest to "standardowe" SF.

Autor ma jakąś taką dziwną manierę filozofowania i moralizowania, przez co jego książki brzmią nieco jak poradniki etyczne dla czternastolatków, może to i słuszne, ale dla mnie...

Takie sobie - akurat sięgnęłam sobie z półki ten tom, drugi z trylogii jak się okazuje, ale bez różnicy, nie ma konieczności czytania pierwszego. Matka Ziemia, myśląca planeta... dość odległe dla mnie klimaty, próba 2348 wyjaśnienia zagadki atlantydy... można przeczytać, ale ja po kolejną książkę tego pana nie sięgnę raczej

Takie sobie - akurat sięgnęłam sobie z półki ten tom, drugi z trylogii jak się okazuje, ale bez różnicy, nie ma konieczności czytania pierwszego. Matka Ziemia, myśląca planeta... dość odległe dla mnie klimaty, próba 2348 wyjaśnienia zagadki atlantydy... można przeczytać, ale ja po kolejną książkę tego pana nie sięgnę raczej

nie mam możliwości oderwania się . po co chodzic do pracy ? :)

nie mam możliwości oderwania się . po co chodzic do pracy ? :)

To już chyba u Werbera tradycja, że pierwsza część cyklu jest taka sobie, a dalej już tylko lepiej. Nawet opowieść o krasnoludkach może kryć drugie, głębsze dno. Podana bez łopatologii i roztkliwiania się, tematyka niewolnictwa, równouprawnienia, wartości jednostki samej w sobie. Gdzie i kiedy zaczyna się człowiek? I czym tak naprawdę jest? Werber nie wprowadza nas d nowego świata - on go tworzy na naszych oczach! I jak zwykle, genialna Encyklopedia Wiedzy Relatywnej i Absolutnej.

To już chyba u Werbera tradycja, że pierwsza część cyklu jest taka sobie, a dalej już tylko lepiej. Nawet opowieść o krasnoludkach może kryć drugie, głębsze dno. Podana bez łopatologii i roztkliwiania się, tematyka niewolnictwa, równouprawnienia, wartości jednostki samej w sobie. Gdzie i kiedy zaczyna się człowiek? I czym tak naprawdę jest? Werber nie wprowadza nas d nowego...