Kultowa biografia, którą czyta się szybko nie tylko ze względu na skromną objętość, ale przede wszystkim z powodu zadziornego gawędziarskiego stylu wypowiedzi samej Billie Holiday.
Kultowa wokalistka wypełnia całą sobą tą pozycję, autor pełni tutaj tylko funkcję sekretarza, co wychodzi tej biografii na dobre.

Kultowa biografia, którą czyta się szybko nie tylko ze względu na skromną objętość, ale przede wszystkim z powodu zadziornego gawędziarskiego stylu wypowiedzi samej Billie Holiday.
Kultowa wokalistka wypełnia całą sobą tą pozycję, autor pełni tutaj tylko funkcję sekretarza, co wychodzi tej biografii na dobre.

Człowiek ma wrażenie że to Lady Day opowiada swoje życie. Widzimy problemy biedy, rasizmu, niesprawiedliwości, ale także mamy wgląd w miłość do muzyki i do innego człowieka, fantastyczna biografia <3

Człowiek ma wrażenie że to Lady Day opowiada swoje życie. Widzimy problemy biedy, rasizmu, niesprawiedliwości, ale także mamy wgląd w miłość do muzyki i do innego człowieka, fantastyczna biografia <3

Czytając tę książkę słuchałem nagrań Billie Holiday. W sumie zawsze tak robię, gdy zapoznaję się z nie znanym mi dotychczas muzykiem. Cóż, nie chcę ściemniać: Twórczość tej gwiazdy nie przypadła mi jakoś specjalnie do gustu, nie wywołała większych emocji. Sam nie wiem dlaczego. Słucham chętnie muzyki z czasów wcześniejszych. Muzyki, której mogli doświadczyć dziadkowie Billie Holiday. A lata 40-te i 50-te jakoś mi „nie wchodzą”.

Czy stan taki obniża moją ocenę „Lady Day śpiewa bluesa”? Absolutnie nie! To świetna autobiografia, pełna dramatycznych, czasami mocno ubarwionych przez autorkę wydarzeń, która wyśmienicie przybliża Europejczykowi realia pracy czarnoskórych artystów w przed- i powojennych Stanach Zjednoczonych.

Owszem, można by się zżymać, bo Billie jawi się na stronach tej książki jako osoba bardzo naiwna. Zwłaszcza jeśli uwzględnić jej pochodzenie, trudne dzieciństwo i permanentny rasizm, z którym praktycznie bez przerwy ta śpiewaczka była konfrontowana. Z drugiej strony trzeba jednak pamiętać o niezawinionych brakach w edukacji oraz o tym, że 80 lat temu kobiety rzadko mogły sobie pozwolić na rzeczy, jakie dzisiaj są dla nich absolutnie naturalne. No i jest oczywiście sprawa nadużycia narkotyków. To musiało zmienić osobowość tej kobiety - i to raczej zmienić negatywnie.

Spekulacje mało tu dadzą. Koncentrując się na samej książce przyznaję, że lektura sprawiła mi sporo przyjemności. Klimat jest czasami jak z filmu „O Brother, Where Art Thou?”, czasami ociera się o pełny glamouru czas Big Bandów, czasami jest bardzo parszywie, jak w serii „Orange Is the New Black”. A miejscami jest wręcz tak groteskowo jak w komedii Spielberga „1941”.

Lady Day poznała świat nowojorskich klubów jazzowych od podszewki. Podążać jej śladami po tym egzotycznym dla mnie światku było bardzo fascynującym doświadczeniem.

Czytając tę książkę słuchałem nagrań Billie Holiday. W sumie zawsze tak robię, gdy zapoznaję się z nie znanym mi dotychczas muzykiem. Cóż, nie chcę ściemniać: Twórczość tej gwiazdy nie przypadła mi jakoś specjalnie do gustu, nie wywołała większych emocji. Sam nie wiem dlaczego. Słucham chętnie muzyki z czasów wcześniejszych. Muzyki, której mogli doświadczyć dziadkowie...

wciągające

wciągające

Książka ciekawa, choc wiele wątków znanych chociażby z książki Julli Blackburn zostało pominiętych, ale ponieważ jest to autobiografia, to trudno mieć uwagi do samej Billie Holliday, ze nie chciała mówić ze szczegółami np. o nałogu. Mimo wszystko , jest tu pewien niedosyt i miłośnikom piosenkarki radziłabym sięgnąć tez po inne wydawnictwa na temat Billie.

Książka ciekawa, choc wiele wątków znanych chociażby z książki Julli Blackburn zostało pominiętych, ale ponieważ jest to autobiografia, to trudno mieć uwagi do samej Billie Holliday, ze nie chciała mówić ze szczegółami np. o nałogu. Mimo wszystko , jest tu pewien niedosyt i miłośnikom piosenkarki radziłabym sięgnąć tez po inne wydawnictwa na temat Billie.

Jest to książka "napisana" przez Billie Holiday, ta książka nie jest jak jej śpiew. Jest to po prostu jak gdyby "odczyt" smutnej i ciężkiej historii Billie Holiday. Specjalnie użyłem słowa odczyt bo kojarzy mi się z czymś co jest pozbawione jakiegokolwiek stylu. Tak jest właśnie w przypadku tej książki. A gdy wracając do samej historii to podobno jest mocno przekłamana. Ale to Lady Day i jej piękny głos w który "wchodzisz" podczas czytania tej lektury.

Jest to książka "napisana" przez Billie Holiday, ta książka nie jest jak jej śpiew. Jest to po prostu jak gdyby "odczyt" smutnej i ciężkiej historii Billie Holiday. Specjalnie użyłem słowa odczyt bo kojarzy mi się z czymś co jest pozbawione jakiegokolwiek stylu. Tak jest właśnie w przypadku tej książki. A gdy wracając do samej historii to podobno jest mocno przekłamana....

Eleanora Fagan aka Billie Holiday, legenda jazzu o wyjatkowym, niezapomnianym glosie, opowiada swoimi slowami o trudnym dziecinstwie, prostytucji, rasizmie konfliktach z prawem, uzaleznieniem od narkotykow i alkoholu, nieuadnych zwiazkch etc.
Dla niezaznajomionych z tworczoscia autorki/wokalistki polecam Strange fruit, dlaczego? Posluchajcie sami.

Eleanora Fagan aka Billie Holiday, legenda jazzu o wyjatkowym, niezapomnianym glosie, opowiada swoimi slowami o trudnym dziecinstwie, prostytucji, rasizmie konfliktach z prawem, uzaleznieniem od narkotykow i alkoholu, nieuadnych zwiazkch etc.
Dla niezaznajomionych z tworczoscia autorki/wokalistki polecam Strange fruit, dlaczego? Posluchajcie sami.

Powiedziałabym, że jest bardzo gawędziarska. Zaleta jest taka, że jest poniekąd lekka, a historie często należą do najcięższych. Warto się zapoznać, bo to tak jakby sobie siąść i posłuchać opowieści Billie.

Powiedziałabym, że jest bardzo gawędziarska. Zaleta jest taka, że jest poniekąd lekka, a historie często należą do najcięższych. Warto się zapoznać, bo to tak jakby sobie siąść i posłuchać opowieści Billie.

Pierwsze, co się nasuwa na myśl to to, że Billie Holiday była biedną osobą. Dosłownie i w przenośni. Prócz tego naiwną, ale czerpiącą z życia jak najwięcej. Miła biografia, choć zaznaczone jest, aby trochę przymrużyć oko. Ciekawa osobowość Lady Day.

Pierwsze, co się nasuwa na myśl to to, że Billie Holiday była biedną osobą. Dosłownie i w przenośni. Prócz tego naiwną, ale czerpiącą z życia jak najwięcej. Miła biografia, choć zaznaczone jest, aby trochę przymrużyć oko. Ciekawa osobowość Lady Day.

Mnie tak jak w tytule też chce się śpiewać bluesa. Zachwycająca historia Billie Holliday o niezrównanym głosie i osobowości i to bez cenzury! Polecam!

Mnie tak jak w tytule też chce się śpiewać bluesa. Zachwycająca historia Billie Holliday o niezrównanym głosie i osobowości i to bez cenzury! Polecam!