Rzadko sięgam po fantastykę, ale tę powieść przeczytałam ze względu na treść - zaintrygowała mnie historia o świecie, w którym książki są palone, ich czytelnikom grozi śmierć, a w najlepszym razie więzienie.

Jako mol książkowy niemal fizycznie czułam swąd palonego papieru i aż wychodziłam ze skóry, śledząc losy strażaka, który z posłusznego systemowi niewolnika zmienił się w wolnego człowieka.

Świat przedstawiony przez Bradbury'ego jest przerażający. Nie ma w nim miejsca nie tylko na książki, ale i na myślenie, emocje, własne decyzje. To typowo antyutopijna rzeczywistość, w której życiem ludzi rządzą odgórnie narzucone, często absurdalne, ale obwarowane strasznymi sankcjami nakazy.
Jak to jednak w antyutopiach często bywa, w końcu rodzi się bunt, który stopniowo dojrzewa do wyzwolenia.

Dużo jest w powieści mądrych i nieprzegadanych myśli o literaturze jako ponadczasowej wartości, o książkach, przyjemności i zaletach czytania...
To także lektura skłaniająca do smutnych refleksji nad naszym obecnym światem, w którym coraz częściej news zastępuje rzetelną i reporterską informację, w szkolnych programach królują fragmenty lektur, na księgarskich półkach aż roi się od wszelkiej maści bryków, a czaty i sms-y zastępują bezpośrednią rozmowę...

Dla tych, którzy nie potrafią żyć bez książek, to lektura obowiązkowa. Żałuję, że wcześniej po nią nie sięgnęłam.

Rzadko sięgam po fantastykę, ale tę powieść przeczytałam ze względu na treść - zaintrygowała mnie historia o świecie, w którym książki są palone, ich czytelnikom grozi śmierć, a w najlepszym razie więzienie.

Jako mol książkowy niemal fizycznie czułam swąd palonego papieru i aż wychodziłam ze skóry, śledząc losy strażaka, który z posłusznego systemowi niewolnika zmienił...