Przyznam szczerze, że przystępując do napisania opinii po przeczytaniu tej książki, mocno się zastanawiałem co na jej temat napisać bez podawania szczegółów fabuły i popadania w słowotok. Nie jest to bowiem książka, na temat której idzie napisać odpowiednią i słuszną recenzje czy opinie, bardziej musiałaby to być rozprawka na kilkanaście (co najmniej) stron, chociaż i tak jestem zdania, że najlepiej nadaje sie ona po prostu do dyskusji jako takiej - bo jest o czym rozmawiać! - aniżeli zamykania sie w ramach określonych odpowiednią ilością tekstu, co człowieka po prostu ogranicza.

O czym właściwie jest ta książka? Może napiszę tak w skrócie: "Inne pieśni" opowiadają o niegdyś wielkim bohaterze, wielkim strategosie Hieronimie Berbeleku, który rozsławił się wygrywając wiele bitew. Właściwie to był niepokonany aż do momentu spotkania z Czarnoksiężnikiem, w konfrontacji z którym poniósł klęskę i zatracił swoją formę. Wraz z kolejnymi latami Berbelek coraz bardziej popadał w marność, a cechy wielkiego strategosa zatarły na tyle, że on sam nawet przestał je dostrzegać. Są natomiast na świecie Ci, którzy znają i pamiętają dobrze historię Berbeleka, wiedzą, jak wielkim wodzem i człowiekiem był i wierzą, że ta siła ciągle w nim drzemie. I niebawem nadarza się okazja, żeby to sprawdzić. Hieronim bowiem dostaję pod opiekę dwójkę swoich dzieci - Abel i Alitea - którymi musi się na jakiś czas zająć. Abel dostrzega autorytet w ojcu, jest dumny z bycia jego synem i chce się o nim więcej dowiedzieć i czegoś nauczyć. W życiu Hieronima pojawia się także tajemnicza Szulima Amitace, córka Illei Okrutnej, która uświadamia go, że nadchodzi pewne zagrożenie dla świata, któremu on (Hieronim), jako niegdyś wielki strategos, może temu sprostać. I tak Hieronim wraz z dziećmi i innymi bohaterami wyruszają w podróż do Afryki, gdzie przyjdzie im zmierzyć się z nieznanymi dotąd istotami,a Afryka to tylko wierzchołek góry lodowej, bo Berbelek zawędruje w wiele innych miejsc, gdzie napotka wiele dziwnych rzeczy i przyjdzie mu się zmierzyć z nieznanym, a na samym końcu czego go największe wyzwanie, starcie ze swoim pogromcą i jego armią.

I to było tak naprawdę w wielkim skrócie. Książka ta, jak możemy przeczytać na tylnej okładce, jest tak naprawdę niemożliwa do przyporządkowania konkretnemu gatunkowi. Przede wszystkim jest to powieść przygodowa-fantastyczna, gdzie czytelnik na pewno nie będzie się nudził, bo dzieje się tu naprawdę wiele i poznać można świat tak bardzo przypominający nasz, a jednak obrócony do góry nogami, bo występuję tu pewne wymykające się jednoznacznej klasyfikacji odmiany fauny i flory. Więc można powiedzieć, że jest to pewnego rodzaju historia alternatywna, czyli pewien odłam science fiction, jednakże nie jedyny, bo space opera też tutaj występuje. Można także powiedzieć, że jest to traktat filozoficzny oparty na arystotelesowskiej teorii o Formie i Materii. Można więc czytać i odebrać ją na kilka różnych sposobów, co w pełni zależy od czytelnika, który po tę książkę sięgnie.

Plusów jest tu cała masa, że wystarczy tylko wspomnieć o kapitalnie skonstruowanej, ale niejednoznacznej fabule, dzięki czemu można ją analizować pod wieloma kątami; bohaterach, tych pierwszo- i drugoplanowych, bo u obu charakterystyka jest szalenie oryginalna; dialogach, w których często przejawiają się rozmyślania teologiczne i filozoficzne, ale które też nierzadko są bardzo zabawne; neologizmach, którymi tekst po prostu ocieka i których odkrywanie znaczeń samemu przynosi pewną radość i satysfakcję; świetne wydanie w twardej oprawie z niesamowicie klimatyczną grafiką Tomasza Bagińskiego. Ale zdecydowanie najlepsze jest to, że gdy po tych "achach" i "ochach" zamykam tę niesamowitą książkę i patrzę na okładkę, a tam widnieje polskie nazwisko.

Minusów nie widzę tutaj wcale. A właściwie tylko jeden. Za cholerę nie potrafię znaleźć słowa, które trafnie określiłoby to, jaka ta książka jest. Świetna? Fantastyczna? Kapitalna? Niesamowita? Doskonała? Najbardziej ciśnie mi się na usta słowo "majstersztyk". I zapytany kiedyś w przyszłości przez kogoś odpowiem najprawdopodobniej właśnie tak: "Inne pieśni" Jacka Dukaja to majstersztyk! I zdecydowanie polecam Wam się z tym majstersztykiem zmierzyć. ;)

Przyznam szczerze, że przystępując do napisania opinii po przeczytaniu tej książki, mocno się zastanawiałem co na jej temat napisać bez podawania szczegółów fabuły i popadania w słowotok. Nie jest to bowiem książka, na temat której idzie napisać odpowiednią i słuszną recenzje czy opinie, bardziej musiałaby to być rozprawka na kilkanaście (co najmniej) stron, chociaż i tak...