Książka godna polecenia dla tych, którzy szukają niewymagającej lektury na wakacje. Uśmiałam się przy niej nie raz do tego stopnia, że mój chłopak, który w życiu nie przeczytał dobrowolnie, ani jednej książki, z zaciekawieniem zerkał mi przez ramię, aby dowiedzieć się co mnie tak rozbawiło.Wcześniej widziałam film i książka jest o niebo lepsza. Bo ile książek tak naprawdę wywołało u nas wybuch szczerego, głośnego śmiechu. Zapewne niewiele. Tak samo jak niewiele książek doprowadziło nas do płaczu. A tej udaje się i jedno i drugie. Fabuła jest raczej nieskomplikowana opisuje perypetie małżeństwa i ich psa. Nie byle jakiego psa, toż to jest labrador, a każdy kto miał do czynienia z labradorem wie, że oznacza to jedną wielką demolkę. Mój chłopaka ma labradora, nawet dwa....w zasadzie są trzy. Istne szaleństwo posiadające trzy wiecznie merdające ogony, dwanaście kotłujących się łap i trzy żołądki bez dna, będące w stanie strawić wszystko począwszy od psiej karmy, przeterminowanych sardynek, a na foliowych workach i betonie kończąc. Nie raz i nie dwa miałam ochotę pozabijać je gdy ukradły i pożarły moje majtki, dwanaście oscypków zawiniętych w dwa foliowe worki, szaszłyki razem z patykami czy torbę lekarstw razem z opakowaniami. Nie rzadko miałam wrażenie, że moje kończyny zostały zmiażdżone gdy 40kg żywej masy, stwierdziło, że jestem wygodniejsza od ich legowiska i nie raz musiałam łatać ogrodzenie i ruszać na poszukiwanie tych wulkanów energii. Ale mimo wszystko lubię je, naprawdę je lubię. I taki właśnie jest Marley, nieznośny, trudny, uciążliwy, ale nie da się go nie pokochać.

Książka godna polecenia dla tych, którzy szukają niewymagającej lektury na wakacje. Uśmiałam się przy niej nie raz do tego stopnia, że mój chłopak, który w życiu nie przeczytał dobrowolnie, ani jednej książki, z zaciekawieniem zerkał mi przez ramię, aby dowiedzieć się co mnie tak rozbawiło.Wcześniej widziałam film i książka jest o niebo lepsza. Bo ile książek tak naprawdę...