Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słodka, prosta okładka i tytuł, który jednoznacznie wskazuje na klimat książki. To mogło być świetne! Przed lekturą spojrzałam na opinie na popularnym portalu czytelniczym, stwierdziłam, że średnie oceny mnie nie zniechęcą, bo naprawdę przyciągał mnie opis i miałam straszną ochotę właśnie na komedię romantyczną. Szybko niestety zrozumiałam skąd te oceny.... Głównym wątkiem i najważniejszą kwestią w tej książce jest sprzeciw głównej bohaterki wobec pewnej prawidłowości, według której mężczyźni średnio atrakcyjni potrafią zdobyć serca najpiękniejszych kobiet, modelek czy innych gwiazd show-biznesu, natomiast rzadko się zdarza, żeby jakiś przystojniak, amant kinowy na przykład zainteresował się średnio atrakcyjną, zwyczajną kobietą. Nasza bohaterka podkreśla, że tak to tylko w komediach romantycznych, a nie w prawdziwym życiu. Osobiście nie zgadzam się z tym, że jest taka prawidłowość, ale nie to jest tu najważniejsze. Książka mogła być mądra, mogła poruszać ważne kwestie, mogła być jakąś walką o własną samoocenę, mogła motywować kobiety do myślenia o sobie jednak lepiej. Książka jest mądra, ale jest też najlepszym dowodem na to, że samo poruszenie w książce ważnych kwestii nie daje gwarancji, że książka będzie atrakcyjna, że z marszu zdobędzie uznanie wśród czytelników. To nie była atrakcyjna fabuła. Początek to chaos i przyjemność jedynie dla osób, które akurat bardzo interesują się tworzeniem skeczy, pracą nad scenariuszem. Dużo postaci, dużo dialogów. Prawie sto stron z książki to wymiana maili bardzo obszernych między głównymi bohaterami. Kiedy zaiskrzyło, kiedy pojawiło się pożądanie, kiedy miłość, tego nie wiem, bo nie zauważyłam, żeby te emocje się pojawiły. W ogóle nie odnalazłam się w tej fabule. Książka nie jest długa, czytałam ją trzy dni, ale nie z braku czasu, po prostu w ogóle nie przemawia do mnie styl autorki, ani pomysł na fabułę. Mogło być dobrze, ale moim zdaniem wyszedł z tego scenariusz, do którego emocje dopiero mieliby dodać bohaterowie.