Kapuściński pojawia się na moim stoliku nocnym niezbyt często, nie tak często w każdym razie, jak kiedyś. Ale gdy się już pojawi, zawsze zdumiewa mnie wciąż to samo wrażenie - to nie jest zwykła literatura podróżnicza, to są poematy prozą na temat konkretnej rzeczywistości w konkretnym czasie. Kapuściński nie opisuje dokładnie realiów, faktów czy zdarzeń, on snuje opowieści o ludziach postawionych w niecodziennej sytuacji, o zmianach zachodzących wskutek gwałtownych zmian nie tylko w ludziach, ale i innych organizmach - grupach narodowych czy innych, miastach, rejonach, krajach. Nie brak wody jest tu tematem, lecz pragnienie, nie wojna, lecz próbujący żyć w niej lub mimo niej ludzie, nie dyplomacja, lecz jej wpływ na nastrój sąsiada w niedzielny poranek.
Dlatego właśnie jego książki nadają się do czytania teraz może nawet bardziej niż wtedy, kiedy się działy tamte sprawy - dziś możemy spokojnie przyglądać się ludziom uwikłanym w politykę, nie polityce.
Geniusz. Bezspornie.

Kapuściński pojawia się na moim stoliku nocnym niezbyt często, nie tak często w każdym razie, jak kiedyś. Ale gdy się już pojawi, zawsze zdumiewa mnie wciąż to samo wrażenie - to nie jest zwykła literatura podróżnicza, to są poematy prozą na temat konkretnej rzeczywistości w konkretnym czasie. Kapuściński nie opisuje dokładnie realiów, faktów czy zdarzeń, on snuje opowieści...