Zastanawialiście się kiedykolwiek jak wyglądałby "Wiedźmin", gdyby umieścić go w kosmosie i skurczyć gabarytowo do rozmiarów statystycznej Chinki? W tej książce macie odpowiedź.
Ciężko czytać ową pozycję na siłę unikając skojarzeń z wspomnianą już wcześniej książką. Dorzućmy zatem jeszcze kilka "wiedźmińskich" składników: stary wiedźmin nazywany Wilkiem, tajemnicza dziewczynka o nadzwyczajnych mocach jako ważny element strategiczny.
Wątek Tomasza Koniecpolskiego nie przypomina co prawda romansu Geralta z Jen, czy też jego skoków w bok, jednak śledząc losy Xiu i pana wspomnianego zaczęłam się zastanawiać, czy w świecie kosmosu, gdzie ludzkość zasiedla planety, statki kosmiczne, a nawet słońce [!]; istnieje jeszcze pojęcie narodu i państwa w znaczeniu ziemskim? Dlaczego nie ma sformułowania typu "Czarnogwiazdowcy"? Odpowiedzi poszukam w dalszych rozdziałach książki, której jeszcze nie skończyłam czytać.
Nie mogłam również wyzbyć się skojarzeń z dwoma seriami pana Masamune Shirow, które zostały wydane już w Polsce ["Ghost in the shell" i "Appleseed"] - akcja toczy się w odległej przyszłości, cyborgi, w tym mózg martwego mężczyzny przeszczepiony do ciała cyborga. Nie sposób wyzbyć się skojarzeń, aczkolwiek czyta się miło i szybko.

Zastanawialiście się kiedykolwiek jak wyglądałby "Wiedźmin", gdyby umieścić go w kosmosie i skurczyć gabarytowo do rozmiarów statystycznej Chinki? W tej książce macie odpowiedź.
Ciężko czytać ową pozycję na siłę unikając skojarzeń z wspomnianą już wcześniej książką. Dorzućmy zatem jeszcze kilka "wiedźmińskich" składników: stary wiedźmin nazywany Wilkiem, tajemnicza...