Spokojne tempo, narastające napięcie i ponura wizja powolnego wymierania ludzkości. Postaci wiarygodne. Zero fajerwerków, co akurat do mnie przemawia. Czytałam książkę, z filmu znam tylko zajawkę. Może to i dobrze?

Spokojne tempo, narastające napięcie i ponura wizja powolnego wymierania ludzkości. Postaci wiarygodne. Zero fajerwerków, co akurat do mnie przemawia. Czytałam książkę, z filmu znam tylko zajawkę. Może to i dobrze?

Pomysł na tę książkę jest przedni i oryginalny. Świat gdzie nie rodzą się dzieci. Jednak. .. nie przypadła mi ta książka do gustu. Bohaterzy są ciekawe zarysowani ale jednak to nie jest czego oczekiwałem.

Pomysł na tę książkę jest przedni i oryginalny. Świat gdzie nie rodzą się dzieci. Jednak. .. nie przypadła mi ta książka do gustu. Bohaterzy są ciekawe zarysowani ale jednak to nie jest czego oczekiwałem.

Nie jest książką pozbawioną wad. Parę rzeczy fabularnie mnie do końca nie przekonało, ale totalnie nie przeszkodziły cieszyć się świetnym warsztatem autorki, stawianym pytaniom i wciągającą lekturą.

Widzę, że niektórzy spodziewali się znaleźć tu tempo rodem z akcyjniaka, więc warto zrewidować poglądy przed lekturą. Środek ciężkości jest przesunięty w totalnie przeciwnym kierunku, przywodzącym na myśl "Rok 1984".

PS. Wkurzająca postać ta cała Julien. Uch!

Nie jest książką pozbawioną wad. Parę rzeczy fabularnie mnie do końca nie przekonało, ale totalnie nie przeszkodziły cieszyć się świetnym warsztatem autorki, stawianym pytaniom i wciągającą lekturą.

Widzę, że niektórzy spodziewali się znaleźć tu tempo rodem z akcyjniaka, więc warto zrewidować poglądy przed lekturą. Środek ciężkości jest przesunięty w totalnie przeciwnym...

Bardzo słaba książka, pomysł świata w którym nie rodzą się dzieci ciekawy, ale fabuła nudna i przewidywalna. Postacie płytkie i nie dające się lubić.

Bardzo słaba książka, pomysł świata w którym nie rodzą się dzieci ciekawy, ale fabuła nudna i przewidywalna. Postacie płytkie i nie dające się lubić.

Jest to pozycja z rodzaju pełzającego post-apo. Kobiety przestają rodzić dzieci, nikt nie wie dlaczego. Świat pogrąża się w depresji, infrastruktura zaczyna się degenerować, podobnie relacje międzyludzkie, władzę sprawuje zamaskowana dyktatura. Na tym tle pojawia się grupka pomyleńców walcząca o prawa człowieka.

Fabuła to retelling narodzin Jezusa, a cały wniosek z powieści to, że "bez boga ani do proga". O ile początkowe fragmenty powieści ładnie konstruują świat i dają nadzieję na opowieść, to z czasem, jest to coraz mniej pozbierane, coraz durniejsze i kończy się, może nie niczym, ale sporym meeeh.

Brzmi to wszystko jak słaba Margaret Atwood. Rozczarowanie, film wspominam znacznie lepiej.

Wysłuchałem w niezłej interpretacji Marcina Popczyńskiego.
5/10

Jest to pozycja z rodzaju pełzającego post-apo. Kobiety przestają rodzić dzieci, nikt nie wie dlaczego. Świat pogrąża się w depresji, infrastruktura zaczyna się degenerować, podobnie relacje międzyludzkie, władzę sprawuje zamaskowana dyktatura. Na tym tle pojawia się grupka pomyleńców walcząca o prawa człowieka.

Fabuła to retelling narodzin Jezusa, a cały wniosek z...

Książka bardzo różni się od filmu. Dlatego myślę, że jej stosunkowo niska ocena jest wynikiem tej rozbieżności. Sama w sobie jest dosyć dobrą pozycją, stawia nacisk na inne aspekty - radzenie sobie człowieka z perspektywą braku dzieci i przyszłości dla gatunku ludzkiego.

Książka bardzo różni się od filmu. Dlatego myślę, że jej stosunkowo niska ocena jest wynikiem tej rozbieżności. Sama w sobie jest dosyć dobrą pozycją, stawia nacisk na inne aspekty - radzenie sobie człowieka z perspektywą braku dzieci i przyszłości dla gatunku ludzkiego.

Film „Ludzkie dzieci” w reżyserii Alfonso Cuarona ze świetnymi rolami Clive Owena, Julianne Moore oraz Michaela Caina podobał mi się tak bardzo, że sięgając po powieść P.D. James, na podstawie której powstał scenariusz filmu, nie spodziewałem się po niej zbyt wiele. 
Wydawało mi się, że trudno będzie książce przebić wizję i rytm filmowej adaptacji. Okazało się jednak, że się (na szczęście!) myliłem. Autorka, specjalistka od literatury kryminalnej tym razem sięga po antyutopię — opisuje świat bez dzieci, w którym ludzie po zorientowaniu się, że nie będą mogli nic przekazać kolejnym pokoleniom, stracili nadzieję, pogrążyli się w apatii i marazmie, i w efekcie oddali pełnię władzy Xannowi Lyppiattowi dyktatorowi, twórcy policyjnej totalitarnej Anglii.

Główny bohater Theo Faron jest samotnym wykładowcą akademickim, byłym doradcą Xanna. Jego przeszłość jest naznaczona tragiczną śmiercią córeczki, a przyszłość wydaje się dosyć przewidywalna — do momentu, w którym Theo spotka swoją byłą studentkę Julien, która wprowadza go w środowisko niewielkiej grupy opozycjonistów, co sprawi, że Theo wpadnie w wir dramatycznych wydarzeń, skutkujących porzuceniem dotychczasowego uporządkowanego życia.

Autorka pisze wspaniałym, bardzo plastycznym językiem i pewnie sporo w tym zasługi tłumaczki, Marii Gębickiej-Frąc, ale dawno już nie czytałem tak przemawiającej do mnie prozy. 
Wszystko ma tu swoje miejsce, wiarygodnie nakreślono postaci i bardzo sprawnie poprowadzono fabułę. Autorka zastosowała w powieści oryginalną, naprzemienną narrację — raz prowadzoną w formie dziennika głównego bohatera, poprzez który poznajemy jego motywacje, obawy oraz przemyślenia — a raz z pozycji obserwatora, gdy autorka opowiada nam o kolejnych zwrotach akcji. Taki zabieg sprawia, że jako czytelnicy wpadamy w środek wydarzeń. Bardzo ciekawa jest też drobiazgowo opisana wizja świata bez dzieci i konsekwencji psychologicznych i społecznych takiej katastrofy.
Polecam zarówno film, jak i książkę „Ludzkie dzieci” - to różniące się od siebie dwa ujęcia podobnego pomysłu, lecz nie tej samej historii!

https://www.facebook.com/ksiazkiiplyty

Film „Ludzkie dzieci” w reżyserii Alfonso Cuarona ze świetnymi rolami Clive Owena, Julianne Moore oraz Michaela Caina podobał mi się tak bardzo, że sięgając po powieść P.D. James, na podstawie której powstał scenariusz filmu, nie spodziewałem się po niej zbyt wiele. 
Wydawało mi się, że trudno będzie książce przebić wizję i rytm filmowej adaptacji. Okazało się jednak, że...

Ogólnie ok - interesująca wizja, spójna fabuła. Trochę tylko za mało się dzieje, oczekiwałam większej dynamiki.

Ogólnie ok - interesująca wizja, spójna fabuła. Trochę tylko za mało się dzieje, oczekiwałam większej dynamiki.

Pomysł ciekawy ale wykonanie tragicznie nudne. Momentami jak zwykła obyczajówka z dużą ilością opisów.

Pomysł ciekawy ale wykonanie tragicznie nudne. Momentami jak zwykła obyczajówka z dużą ilością opisów.

Jeden z rzadkich przypadków gdzie film był lepszy od książki. Pierwszych pięć rozdziałów trzeba było przebrnąć, poniżej było trochę lepiej ale zanim fabuła była co chwilę hamowana zbyt szczegółowymi jak dla mnie opisami czy wspomnieniami. Sama historia też nie porywała. Jest to książka z dobrym pomysłem, ale zrealizowanym w najzwyczajniej nudny sposób.

Jeden z rzadkich przypadków gdzie film był lepszy od książki. Pierwszych pięć rozdziałów trzeba było przebrnąć, poniżej było trochę lepiej ale zanim fabuła była co chwilę hamowana zbyt szczegółowymi jak dla mnie opisami czy wspomnieniami. Sama historia też nie porywała. Jest to książka z dobrym pomysłem, ale zrealizowanym w najzwyczajniej nudny sposób.