Nie zabierajcie się za "Martwe popołudnie", nie mając w zanadrzu drugiej części cyklu - to taka mała, ale naprawdę dobra rada.
Ja, po przeczytaniu tej części czuję niedosyt i ogromny apetyt na więcej. Może to dlatego, że dla mnie nazwisko autora staje się synonimem świetnej rozrywki? Wartkiej akcji, gdzie nie ma czasu na analizy, ekspertyzy, czasu na zadumę; tylko trzeba brać historię taką jaka jest.
Nowy cykl i nowy bohater: były policjant, obecnie zajmujący się poszukiwaniem osób zaginionych i sprawami bezpieczeństwa. Z tym, że "sprawy bezpieczeństwa" w jego wykonaniu trzeba wziąć w cudzysłów, bo to są po prostu dobrze zainscenizowane i odgrywane scenki w domach klientów - coś pomiędzy sztuczkami Davida Copperfielda a fatamorganą...Za to z poszukiwaniem zaginionych idzie mu lepiej. Marcin Hłasko nie jest superbohaterem kierującym się uczuciami innych, który pełen męstwa, dumy i honoru staje twarzą w twarz ze złem. Oj nie. Co to, to nie. Ale to o nim historia, to on pełen brawury i cwaniactwa podejmuje tu decyzje, czasem sam staje się złem i działa. Skutecznie.
Mogłabym naprawdę jeszcze wiele napisać, ale wybaczcie...czeka na mnie druga część:)

PS.
Chwile spędzone z książkami pana Czubaja polecam traktować jak przygodę - dać się ponieść, czerpać maksymalnie dużo przyjemności i nie zaprzątać sobie głowy tym co będzie potem.

Nie zabierajcie się za "Martwe popołudnie", nie mając w zanadrzu drugiej części cyklu - to taka mała, ale naprawdę dobra rada.
Ja, po przeczytaniu tej części czuję niedosyt i ogromny apetyt na więcej. Może to dlatego, że dla mnie nazwisko autora staje się synonimem świetnej rozrywki? Wartkiej akcji, gdzie nie ma czasu na analizy, ekspertyzy, czasu na zadumę; tylko trzeba...