,,Słup ognia” to długo wyczekiwana trzecia część historycznej trylogii Kena Folleta. Pierwszym tomem, ,,Filarami ziemi”, byłam zachwycona, natomiast drugi, ,,Świat bez końca”, podobał mi się mniej, ale nadal. Byłam bardzo ciekawa, czy autor będzie kontynuował tendencję zniżkową, czy wróci do poziomu pierwszej części.

Akcja ,,Słupa ognia” dzieje się kolejne kilkaset lat po zakończeniu wydarzeń w ,,Świecie bez końca”. Główny bohater Ned Willard(prawdopodobnie potomek córki Merthina, Loli) powraca do rodzinnego Kingbridge w którym nie dzieje się dobrze. Na tronie Anglii zasiada fanatyczna katoliczka Maria Tudor, która tępi protestantów – a Ned i jego matka utożsamiają się z protestantyzmem. Ned jest zakochany w pochodzącej z bardzo katolickiej rodziny Margery Fitzgerald, która wkrótce zostaje wydana za hrabiego Shiring. Szukając nowego sensu życia i marząc o tolerancji religijnej, Merthin zostaje osobistym szpiegiem księżniczki Elżbiety Tudor, późniejszej Elżbiety I.

Językowo niczego nie można Folletowi zarzucić. ,,Słup ognia” jest znów powieścią sprawnie napisaną, wciągającą i interesującą. Niestety, nie będziemy mieli tu już do czynienia z wątkiem budownictwa i katedrą, natomiast głównym historycznym wątkiem powieści jest spór katolików z protestantami. Zarówno autor, jak i Ned, stoją po stronie protestantów, ale Follet stara się być w miarę obiektywny i zwraca uwagę na okrucieństwo po obu stronach. Wrażenie robi historia Neda, który postanawia poświęcić życie walce o tolerancję religijną i który w imię swoich wartości nie waha się przed knuciem i mordowaniem, i który w końcu stwierdzi, że to do czego doprowadził nie jest do końca tym o co walczył.

Teraz przychodzi mi odpowiedzieć na pytanie – czy Follet utrzymał tendencję spadkową? I odpowiedź brzmi: niestety, tak. Kiedy czytałam ,,Filary ziemi” byłam zachwycona i zauroczona, wszystko mi się podobało. Potem był ,,Świat bez końca”, który czasem mnie irytował, ale też bardzo mnie wciągnął i poruszył. Piszę o tej irytacji, ponieważ w przypadku ,,Słupa ognia” najgorsze było chyba to, że nie odczuwałam żadnych emocji. Nie przywiązałam się do bohaterów, nie drżałam ze strachu o ich losy. Moja ulubiona postać? Sylvie i tylko Sylwie. Reszta mogłaby nie istnieć. Nie ciekawiło mnie, jak zostaną ukarani dranie, nie zastanawiałam się, czy Ned zejdzie się z Margery, bo byłam pewna, że i tak wszystko się wyjaśni. Myślę, że głównym problemem autora było odejście od warstwy społeczno – obyczajowej na rzecz sensacyjnej. Panie Follet, rozumiem, że pan się pasjonuje szpiegostwem, ale nie w tej serii. Wiele miejsca pisarz poświęcił na opisy rozmaitych akcji, natomiast wątki osobiste bohaterów zostały opisane skrótowo i przez to płytko. Nawet wątki historyczne były opisane słabo, ponieważ Follet w pewnych momentach przeskakuje o kilka albo nawet kilkanaście lat do przodu, jedynie krótko nadmieniając: ,,Wiecie, Elżbieta siedzi już kilka lat na tronie, tamta umarła, a ten się ożenił. A teraz opowiem wam o kolejnej akcji szpiegowskiej we Francji”. Drugi problem to bohaterowie, którzy byli dla mnie bardziej nośnikami idei niż ludźmi z krwi i kości. Zastanowił mnie stosunek Folleta do postaci historycznych wobec niektórych miał wręcz klapki na oczach. Katarzynę Medycejską, okrutną kobietę, jedną z pomysłodawczyń Nocy Świętego Bartłomieja, przedstawił jako wspaniałą, tolerancyjną władczynię, która została zmanipulowana przez wstrętnych fanatyków religijnych(w ogóle to będą wakacje pod znakiem książek o fanatyzmie religijnych), a jej syna Henryka Walezjusza, który, zamiast rządzeniem zajmował się organizowaniem orgii, jako ideał władcy. Nie wspomniał też nic o lubowaniu się tego króla w damskich strojach i kontaktach z oboma płciami. I nie łudźmy się, że chciał być tolerancyjny, bo wobec króla Jakuba już podobnych skrupułów nie miał. Ostatni minus to coś, czego bardzo nie lubię w książkach historycznych – przedstawiania fikcyjnych bohaterów jako tych, którzy mieli wpływ na całą historię i sterowali wszystkim.

,,Słup ognia” nie jest złą książką. Jest tylko książką znacznie gorszą od swoich poprzedniczek. Jeśli jesteście fanami pierwszych części, to warto sięgnąć i po tą, ale bez nastawiania się na fajerwerki. Zakończenie sugeruje, że można byłoby dopisać jeszcze kolejne tomy, ale nie marzę o tym, bo obawiam się, że byłyby jeszcze gorsze.

,, Człowiek, który żyje w przekonaniu, że zna wolę Boga i jest gotów za wszelką cenę ją wypełnić, jest najniebezpieczniejszym człowiekiem na świecie.”

,,Słup ognia” to długo wyczekiwana trzecia część historycznej trylogii Kena Folleta. Pierwszym tomem, ,,Filarami ziemi”, byłam zachwycona, natomiast drugi, ,,Świat bez końca”, podobał mi się mniej, ale nadal. Byłam bardzo ciekawa, czy autor będzie kontynuował tendencję zniżkową, czy wróci do poziomu pierwszej części.

Akcja ,,Słupa ognia” dzieje się kolejne kilkaset lat po...