Pogranicze jawy i snu, gdzie nie do końca wiadomo, co jest czym.

Zabierając się do czytania debiutanckiej powieści Jachyma Topola, sądziłem, że otrzymam książkę typową dla Serhija Żadana lub Andrzeja Stasiuka. Początkowo moje przypuszczenia się potwierdzały, lecz szybko przekonałem się, że książka ta ma niewiele wspólnego z kiedyś przeczytanym "Supermarketem bohaterów radzieckich" oraz ze wspomnianymi autorami. Owszem, na pewno można Topola zestawić w jednej grupie z nimi, jednak "Siostra" ma w sobie coś z pogranicza sacrum i profanum, coś, czego nie znalazłem u Stasiuka i Żadana.

Bez wątpienia Topol wejście ma mocne - wyrazisty styl, prowadzenie fabuły, zwroty akcji, ich realizm, przechodzenie między tym, co rzeczywiste a nierealne (lub tylko z pozoru). Książka ma momenty nudne, lecz również zupełnie przeciwne, kiedy nie można się od niej oderwać. Momenty chwały, ale i upadku, nieraz bardzo bolesnego, wręcz odpychającego (wspomniany realizm - sic!). Całość potrafi uśpić, znudzić, by wnet niczym kubeł zimnej wody doprowadzić czytelnika do palpitacji serca.

Tak, tak, książka jest czasochłonna i czasem męcząca, jednak Topol jest wartym uwagi czeskim pisarzem młodego pokolenia lat 90., a dla osób o pobieżnej znajomości Czech na pewno może przetrzeć sporo szlaków. U mnie książka wywołała wiele uśmiechów, smutku i refleksji, pokazując nieco schowane oblicze tego kraju. Można po jej przeczytaniu stwierdzić, że tak mogło być, ale bardziej frapującym pytaniem powinno być, jaka jest szansa, że to się nie wydarzyło w rzeczywistości?

Pogranicze jawy i snu, gdzie nie do końca wiadomo, co jest czym.

Zabierając się do czytania debiutanckiej powieści Jachyma Topola, sądziłem, że otrzymam książkę typową dla Serhija Żadana lub Andrzeja Stasiuka. Początkowo moje przypuszczenia się potwierdzały, lecz szybko przekonałem się, że książka ta ma niewiele wspólnego z kiedyś przeczytanym "Supermarketem bohaterów...