Tytułowa bohaterka Stefcia reprezentuje obraz kobiety skupiającej na sobie "wszystkie nieszczęścia świata" . Czego by nie zrobiła ,obracała to w niepowodzenie...
Autorka początkowo zapewnia nas że utwór jest prozą kobiecą. Uwzględniając cechy charakterystyczne tzw . prozy kobiecej uwzględniła kilka cech tej prozy i w ten sposób główna postać ( kobieta) w poszukiwaniu osobistego szczęścia ,poczucie osamotnienia ,miłość jako dominanta ; mocne przeżycie cielesności ,seksualność,pasywność ,apolityczność ,banał codzienności ,znużony język ,niemożność przeżywania świata w całości ,wszystko to łączy się pod postacią Stefki. Pozostanie samemu sobie z takimi rozterkami powoduje często depresję finalnie kończąca targnieciem się na własne życie. (spokojnie nie musicie się o nią bać, nawet to Stefcia spartolila...taki jej żywot....)

Tytułowa bohaterka Stefcia reprezentuje obraz kobiety skupiającej na sobie "wszystkie nieszczęścia świata" . Czego by nie zrobiła ,obracała to w niepowodzenie...
Autorka początkowo zapewnia nas że utwór jest prozą kobiecą. Uwzględniając cechy charakterystyczne tzw . prozy kobiecej uwzględniła kilka cech tej prozy i w ten sposób główna postać ( kobieta) w poszukiwaniu...

Więcej gwiazdek za lekkość i poczucie humoru.

Więcej gwiazdek za lekkość i poczucie humoru.

Jedna z gorszych książek które czytałam, strata czasu, nawet nie chce mi się tego szczegółowo komentować. Nie polecam.

Jedna z gorszych książek które czytałam, strata czasu, nawet nie chce mi się tego szczegółowo komentować. Nie polecam.

Wydaje się, że jestem skazana na czytanie poważnych książek. Kolejna próba przeczytania 'czegoś śmiesznego' zakończyła się fiaskiem.

Tym razem przeczytałam pastisz typowego babskiego czytadła w stylu harlekinowym. Miałam nadzieję zabawić się tanim kosztem nabijając się z głupoty i memejowatości (?) Stefci Ćwiek i zostałam pokarana. Książka po prostu tak bardzo sili się na bycie śmieszną, że przestaje śmieszyć. Odnoszę wrażenie, że sama autorka, chorwacka pisarka z górnej półki, tak bardzo chciała się zdystansować od klisz, banału i prostactwa formy w powieściach dla kobiet, że ani chwili się nie bawiła. Mnie się ten ponury nastrój udzielił.
Jedyną rodzynką w tym zakalcu był opis seksu Stefci z Trójbicepsem, taki falująco-mlaskający.

Całość można sobie darować, chlip :(

Wydaje się, że jestem skazana na czytanie poważnych książek. Kolejna próba przeczytania 'czegoś śmiesznego' zakończyła się fiaskiem.

Tym razem przeczytałam pastisz typowego babskiego czytadła w stylu harlekinowym. Miałam nadzieję zabawić się tanim kosztem nabijając się z głupoty i memejowatości (?) Stefci Ćwiek i zostałam pokarana. Książka po prostu tak bardzo sili się na...

W zasadzie śmiech przez łzy, bo de facto, to niezbyt pochlebny obraz kobiety i do tego obawiam się, że przekaz jaki z książki wynika, nie dotrze tam gdzie by powinien. Cudownie być kobietą, i jestem z tego dumna, bolą mnie jednak "ułomności" jakie wykazuje wiele kobiet, np niezaradność w sprawach wszelakich i odwoływanie się przy tym, że jest się kobietą. Co mnie zwalnia od myślenia.. moja wagina? Co jest takiego trudnego w wymianie np zamka w drzwiach, czy odkręcanie śrubek wymaga tytanicznej siły, a kupno nowego, to sztuka wymagająca większej wirtuozerii niż kupno owoców na targu? KOBIETY, role może się i kulturowo podzieliły na męskie i żeńskie, ale nie znaczy to, że trzeba je pielęgnować tam gdzie się nie musi. Myślenie nie ma płci.

W zasadzie śmiech przez łzy, bo de facto, to niezbyt pochlebny obraz kobiety i do tego obawiam się, że przekaz jaki z książki wynika, nie dotrze tam gdzie by powinien. Cudownie być kobietą, i jestem z tego dumna, bolą mnie jednak "ułomności" jakie wykazuje wiele kobiet, np niezaradność w sprawach wszelakich i odwoływanie się przy tym, że jest się kobietą. Co mnie zwalnia od...

Książka szyta na miarę, historia szyta na miarę, a właściwie to patchwork z "babskiej literatury" na zamówienie. Mogłabym napisać, że to zabawa formą, ale myślę, że nie o zabawę autorce chodziło, a raczej pokazanie, iż "(...) mikroby kiczu to najbardziej żywotne organizmy o melodramatycznej wyobraźni, która jest niezniszczalna (...)"
Czy naprawdę niektóre kobiety lubią czytać tego typu literaturę (dosyć płytką, ze zubożonym językiem itd) z podobną historią jak Stefci Ćwiek? Czy raczej niektórym pisarzom się wydaje, że one właśnie takiej literatury potrzebują?

Książka została skończona w 1981 roku, a dla mnie równie dobrze Dubravka Ugrešić mogłaby ją ukończyć teraz. Temat pozostaje aktualny.

Książka szyta na miarę, historia szyta na miarę, a właściwie to patchwork z "babskiej literatury" na zamówienie. Mogłabym napisać, że to zabawa formą, ale myślę, że nie o zabawę autorce chodziło, a raczej pokazanie, iż "(...) mikroby kiczu to najbardziej żywotne organizmy o melodramatycznej wyobraźni, która jest niezniszczalna (...)"
Czy naprawdę niektóre kobiety lubią...

Przezabawna minipowieść o losach prostej dwudziestopięcioletniej dziewczyny nieco zagubionej, poszukującej swojej drugiej połowy. Zabawa konwencją - rzec można powiastka wykrojona i uszyta na miarę. Dla mnie ponadczasowa i ciągle poprawiająca humor sięgam do niej ilekroć dopada mnie chandra.

Przezabawna minipowieść o losach prostej dwudziestopięcioletniej dziewczyny nieco zagubionej, poszukującej swojej drugiej połowy. Zabawa konwencją - rzec można powiastka wykrojona i uszyta na miarę. Dla mnie ponadczasowa i ciągle poprawiająca humor sięgam do niej ilekroć dopada mnie chandra.

jugosłowiańska Bridget Jones.

jugosłowiańska Bridget Jones.

Świetna literacka zabawa autora z materią opowieści i sobą samym jako kreatorem oraz czytelnika z tekstem.
Stefcia to niewydarzona 25-letnia panna, która niby taka jak inne, a jednak sama jak palec (fakt, niezupełnie, ma bezzębną ciotkę). W związku z tym ratować próbują ją koleżanki: Anuszka, doświadczona w depresji, Mariana, świadoma, czego to kobiecie potrzeba, i feministycznie do życia nastawiona Emancypowana Ela. Pojawiać się więc obok Stefci będą Królewny Śnieżki z krasnoludkami, magazyny mody, ciekawe męskie typy, "Pani Bovary", a nawet papuga. Autorka zmagać się będzie z tym materiałem w myśl zasady: "tak krawiec kraje, jak mu materii staje". A efektem będzie zabawna, oryginalna "powieść kobieca". Szczerze polecam!

Świetna literacka zabawa autora z materią opowieści i sobą samym jako kreatorem oraz czytelnika z tekstem.
Stefcia to niewydarzona 25-letnia panna, która niby taka jak inne, a jednak sama jak palec (fakt, niezupełnie, ma bezzębną ciotkę). W związku z tym ratować próbują ją koleżanki: Anuszka, doświadczona w depresji, Mariana, świadoma, czego to kobiecie potrzeba, i...

Lekka i całkiem inna książka niż inne , które czytałm...stopięciostronicowa ciekawa lektura :) naprawdę świetna :)

Lekka i całkiem inna książka niż inne , które czytałm...stopięciostronicowa ciekawa lektura :) naprawdę świetna :)