Z autorką zetknęłam się już wcześniej i po raz kolejny byłam raczej usatysfakcjonowana.
Ta historia wciągnęła mnie i poruszyła. Pokazuje mechanizmy działania grup takich jak przedstawiona w książce organizacja neonazistowska.
Świetnie skonstruowaną postacią jest Willi. Najpierw przedstawiany jako sympatyczny chłopak, przywódca, opiekun. Z czasem staje się czymś w rodzaju złego widma, bo występuje już dość rzadko, ale jego słowa wciąż brzmią w głowie głównego bohatera, a jego imię przewija się prawie na każdej stronie.
Tym, czego osobiście nie lubię w książkach Heidi Hassenmüller jest chaos. Przeszłość miesza się z teraźniejszością, przemyślenia z dialogami. Postać jest o coś pytana, ale zanim odpowie, przypomina sobie jakieś zdarzenie, którego opis często rozciąga się na całą stronę lub więcej, przez co - gdy w końcu pada odpowiedź - czytelnik zapomina, jak brzmiało pytanie.
Niektórzy czytelnicy w swoich opiniach sugerują, że "Czarne czerwone śmierć" powinna być lekturą szkolną. Mogę się pod tym podpisać. Książka jest krótka, bez zbyt wielu zbędnych opisów (może nawet zbyt surowa), a porusza trudny temat, o którym warto wspomnieć.

Z autorką zetknęłam się już wcześniej i po raz kolejny byłam raczej usatysfakcjonowana.
Ta historia wciągnęła mnie i poruszyła. Pokazuje mechanizmy działania grup takich jak przedstawiona w książce organizacja neonazistowska.
Świetnie skonstruowaną postacią jest Willi. Najpierw przedstawiany jako sympatyczny chłopak, przywódca, opiekun. Z czasem staje się czymś w rodzaju...