Sięgając po książkę nieznanej mi do tej pory autorki Joanny Marat, spodziewałam się typowego kobiecego czytadełka. Już przy drugiej stronie wiedziałam, jak bardzo mylne było to wrażenie i w rzeczywistości trzymam w rękach bardzo ciekawie zapowiadającą się lekturę.

Bardzo interesujący portret polskiego społeczeństwa. Galeria postaci kobiecych zmagających się z życiem i problemami, które ono niesie: ciężka choroba, niespodziewana ciąża i taka, o którą trzeba będzie walczyć a być może nawet poświęcić życie, samotność, bieda, przemoc domowa i własne pochodzenie.
A także galeria portretów męskich. Niestety brak tu mężczyzn silnych, odważnych, którzy otaczą swoje kobiety opieką. Mamy za to Svena, który mimo że mieszka z Anną, wciąż nie może pogodzić się ze śmiercią żony. Trzyma urnę z jej prochami w gabinecie i dziwi się, że Anna nie chce nosić ubrań, które pozostały po zmarłej. Maciej - młody lekarz onkolog, mieszka z mamą i słowa mama odmienia przez wszystkie przypadki. Nie potrafi ułożyć sobie życia. Wzdycha raz do ponętnej kuzynki, raz do swojej eterycznej pacjentki Anny. W samotności smakosz wszelkich trunków. Jest także tajemniczy sąsiad Weroniki, który korzysta z jej pomocy a także jej ciała. Przy czym poza fizycznością nie oferuje Weronice niczego. Nie zdradza nawet swojego imienia. I tylko czytelnicy wiedzą, jaką tajemnicę skrywa.
To tylko kilka przykładów. Ciekawie nakreślonych postaci, nawet tych tylko epizodycznych, w książce jest wiele.
A w tle Gdańsk, ulica Polanki, trochę Szwecji i echa historii-zwłaszcza wydarzeń grudnia 1970 r.
Szczerze polecam.

Sięgając po książkę nieznanej mi do tej pory autorki Joanny Marat, spodziewałam się typowego kobiecego czytadełka. Już przy drugiej stronie wiedziałam, jak bardzo mylne było to wrażenie i w rzeczywistości trzymam w rękach bardzo ciekawie zapowiadającą się lekturę.

Bardzo interesujący portret polskiego społeczeństwa. Galeria postaci kobiecych zmagających się z życiem i...