Pełna refleksji. Warto zastanowić się nad sobą, swoimi bliskimi i naszymi wyborami. Co nas prowokuje a co zniechęca do działania? Ile jesteśmy w stanie dać innym a jak ważni jesteśmy dla samych siebie? Poszukajmy odpowiedzi na tych stronach i w samych sobie.

Pełna refleksji. Warto zastanowić się nad sobą, swoimi bliskimi i naszymi wyborami. Co nas prowokuje a co zniechęca do działania? Ile jesteśmy w stanie dać innym a jak ważni jesteśmy dla samych siebie? Poszukajmy odpowiedzi na tych stronach i w samych sobie.

Cudowna książka. Napisana bardzo pięknym językiem. Czytanie jej było wielką przyjemnością.
W lekturze znajdziemy wiele rozważań na temat samotności, miłości, związków międzyludzkich i relacji rodzinnych, a także o zmianach w życiu i strachu przed nimi. Książka skłania do refleksji na takie tematy jak: samotność w związku, skutki wychowania w rodzinie bez miłości, zmiana w życiu- czy warto zaryzykować i czy nigdy nie jest na nią za późno, czy starszy człowiek też jest do nich zdolny. W powieści ukazane jest też jak łatwo o skrajne zachowania- ktoś w jednej chwili chce zabić siebie lub kogoś, a w kolejnej jest w stanie normalnie funkcjonować, budować przyszłość.
Powieść ma dwóch narratorów: 65-letnią Paulinę i jej syna 36-letniego Piotra. Ukazywanie fabuły ź dwóch perspektyw jest ciekawe. Zarówno matka jak i syn przechodzą kryzys w życiu i w małżeństwie oraz odbywają podróż, podczas której analizują swoje przeżycia.
Ciekawą postacią jest A.- mąż i ojciec. Nie jest on przedstawiony całym imieniem. Jest bezosobowy, w tle. Istnieje w powieści tylko w odniesieniu do żony i syna. Wydaje się być nijaki- oszczędny w słowach, gestach, bez pragnień i marzeń, akceptuje swoje średnio szczęśliwe życie.
Serdecznie polecam tę książkę.

Cudowna książka. Napisana bardzo pięknym językiem. Czytanie jej było wielką przyjemnością.
W lekturze znajdziemy wiele rozważań na temat samotności, miłości, związków międzyludzkich i relacji rodzinnych, a także o zmianach w życiu i strachu przed nimi. Książka skłania do refleksji na takie tematy jak: samotność w związku, skutki wychowania w rodzinie bez miłości, zmiana w...

Dużym plusem tej książki jest narracja pierwszoosobowa, dzięki której autorka przedstawiła pogłębione portrety psychologiczne swoich bohaterów. Jednak mimo tak poprowadzonej narracji i dogłębnemu poznaniu myśli i uczuć Pauliny oraz Piotra, ciężko było mi się z nimi ,,zaprzyjaźnić''. Być może wynika to z tego, że nie mogłam wczuć się w ich życie, ponieważ nie dotyczą mnie ich problemy, jednak rzadko lektura, którą czytamy odzwierciedla akurat naszą sytuację, a mimo to, jako czytelnicy, potrafimy nawiązać jakieś relacje z jej bohaterami. I tego właśnie zabrakło mi w ,,Ucieczce''. Historia bardzo życiowa i znana wielu osobom, postaci żywe, brak komentarzy bohaterów/osób trzecich, a mimo to mam wrażenie, jakbym trochę przemęczyła tę książkę.

Dużym plusem tej książki jest narracja pierwszoosobowa, dzięki której autorka przedstawiła pogłębione portrety psychologiczne swoich bohaterów. Jednak mimo tak poprowadzonej narracji i dogłębnemu poznaniu myśli i uczuć Pauliny oraz Piotra, ciężko było mi się z nimi ,,zaprzyjaźnić''. Być może wynika to z tego, że nie mogłam wczuć się w ich życie, ponieważ nie dotyczą mnie...

To nie jest książka, którą się da przeczytać w ekspresowym tempie. To jedna z tych książek, które zmuszają do refleksji i zastanowienia się nad własnym życiem i na spojrzenie w głąb nas samych. to książka dla wszystkich i tych w związkach, i tych, którzy są samotni.
Autorka prowadzi nas przez meandry życia z perspektywy głównej bohaterki Pauliny i z perspektywy jej syna, Piotra, który od wielu lat mieszka w Kanadzie. Więcej na blogu http://rudabiblioteczka.blogspot.com/2017/12/ucieczka-aleksandra-kowalska.html?m=1

To nie jest książka, którą się da przeczytać w ekspresowym tempie. To jedna z tych książek, które zmuszają do refleksji i zastanowienia się nad własnym życiem i na spojrzenie w głąb nas samych. to książka dla wszystkich i tych w związkach, i tych, którzy są samotni.
Autorka prowadzi nas przez meandry życia z perspektywy głównej bohaterki Pauliny i z perspektywy jej syna,...

1. początek świetny - ciekawe zawiązanie akcji
2. środek nudny, brak akcji, wiele przemyśleń na bardzo płytkim poziomie
3. zakończenie bez polotu
4. ma być o przemijaniu, małżeństwie, związkach - a jest zbiorem potocznych sformułowań jak z pamiętnika.

1. początek świetny - ciekawe zawiązanie akcji
2. środek nudny, brak akcji, wiele przemyśleń na bardzo płytkim poziomie
3. zakończenie bez polotu
4. ma być o przemijaniu, małżeństwie, związkach - a jest zbiorem potocznych sformułowań jak z pamiętnika.

Temat niebłahy, a bohaterka - oryginalna. Główną żeńską postacią jest kobieta, która postanawia uciec (tak, uciec, a nie odejść) od męża. Niby nic nowego, jednak Paulina ma sześćdziesiąt pięć lat. Takie bohaterki nie zdarzają się często w literaturze. Zazwyczaj nowe życie rozpoczynają kobiety maksymalnie po czterdziestce. Aleksandra Kowalska udowadnia, że w każdym wieku można zacząć wszystko od początku, jeśli nie jesteśmy usatysfakcjonowani ze swojego życia. Lektura skłania do refleksji, i to na pewno jest jej ogromna zaleta. Autorka stawia przed czytelnikiem szereg ważnych pytań. Czy warto walczyć o związek do samego końca? Czy możliwe jest rozpoczęcie nowego życia, jeśli nie zamknęliśmy poprzedniego rozdziału?

Zdrada, odejście od współmałżonka czy kryzys małżeński zawsze będą wzbudzać emocje. To są nadal aktualne tematy. Aleksandra Kowalska jest dobrą obserwatorką rzeczywistości, a jej książka wydaje się potrzebna. To jest bardzo dobra książka. Polecam

Temat niebłahy, a bohaterka - oryginalna. Główną żeńską postacią jest kobieta, która postanawia uciec (tak, uciec, a nie odejść) od męża. Niby nic nowego, jednak Paulina ma sześćdziesiąt pięć lat. Takie bohaterki nie zdarzają się często w literaturze. Zazwyczaj nowe życie rozpoczynają kobiety maksymalnie po czterdziestce. Aleksandra Kowalska udowadnia, że w każdym wieku...

Kobieta i mężczyzna-małżenstwo.Uczucie,jeśli było,wygasło wiele lat temu.Zostały wrogość,niechęć,dojmujące poczucie samotności i myśli skłaniające do najgorszych rozwiązań.Poza wspólnym mieszkaniem nic ich nie łączy,nawet syn,dojrzały mężczyzna,mieszkający w odległej Kanadzie,zajęty własnymi małżeńskimi problemami.
Czytając książkę,cały czas zastanawiałam się,ile tysięcy ludzi żyje w takim iluzorycznym,pozornym świecie.Na zewnątrz wszystko wygląda normalnie,wewnątrz pustka,chłód i obcość,niemoc,bo albo brak odwagi,by podjąć decyzje,albo nie ma warunków,by zamieszkać osobno.
Tytuł powieści "Ucieczka" wydaje mi się częściowo zasadny. Jak wynika z fabuły to bardziej Powrót-do siebie,własnych pragnień i oczekiwań,przekonania,że jeszcze coś możemy osiągnąć.Powrót do normalnego życia,o które warto zawsze walczyć.

Kobieta i mężczyzna-małżenstwo.Uczucie,jeśli było,wygasło wiele lat temu.Zostały wrogość,niechęć,dojmujące poczucie samotności i myśli skłaniające do najgorszych rozwiązań.Poza wspólnym mieszkaniem nic ich nie łączy,nawet syn,dojrzały mężczyzna,mieszkający w odległej Kanadzie,zajęty własnymi małżeńskimi problemami.
Czytając książkę,cały czas zastanawiałam się,ile tysięcy...

bardzo prawdziwa

bardzo prawdziwa

Niczym mnie ta książka nie ujęła. Trzy dni, wiele wydarzeń, przemyśleń i wątków. Nie polecam.

Niczym mnie ta książka nie ujęła. Trzy dni, wiele wydarzeń, przemyśleń i wątków. Nie polecam.

Książka napisana bardzo prostym językiem, przez co szybko się ją czyta. Fabuła na pewno jest bardzo zaskakująca, takiego zwrotu spraw na pewno czytając tą książkę nie będziesz się spodziewał.

Książka napisana bardzo prostym językiem, przez co szybko się ją czyta. Fabuła na pewno jest bardzo zaskakująca, takiego zwrotu spraw na pewno czytając tą książkę nie będziesz się spodziewał.