W centrum stolicy Norwegii dochodzi do napadu na bank. W biały dzień zamaskowany przestępca wchodzi do banku pełnego ludzi, zabiera dwa miliony koron, zabija kobietę i spokojnie wychodzi. Nie zostaje złapany, mimo ze placówka mieści się zaledwie kilkaset metrów od posterunku policji. Niedługo potem dochodzi do podobnego napadu w innym miejscu. Do akcji wkracza Harry Hole z nowo przydzieloną partnerką, Beate Lonn. Równolegle do tego Harry próbuje rozwikłać drugie, prywatne śledztwo dotyczące śmierci Anny, jego byłej cygańskiej kochanki, z którą widział się dzień wcześniej, ale za nic nie potrafi sobie przypomnieć jak te spotkanie się zakończyło. Za chwilę otrzymuje dziwną korespondencję, która zakrawa o szantaż, a Hole zostaje podejrzany o śmierć dziewczyny i sam ścigany przez policję. Czy uda mu się rozwiązać obie te sprawy w odpowiednim momencie, zanim zostanie schwytany i oskarżony?

Idąc konsekwentnie chronologią to już czwarty przeczytany przeze mnie tom z Harrym Holem i tutaj już widać spory rozwój Nesbø. Fabuła znacznie bardziej rozbudowana niż w "Człowieku nietoperzu" czy "Karaluchach" i zgrabnie powiązana z poprzednią częścią (Czerwonym gardłem), z którą tworzy osobną część tzw. "Trylogię z Oslo". Więcej łamigłówek i błędnych - dla czytelnika - szlaków. Do tego dużo się dzieje w czwartej części, która jest najbardziej rozbudowana. W fabule wyczytać można dwa wątki, ale gdzieś między tym i w trakcie rozwiązywania obu zagadek przewija się jeszcze wątek śmierci policjantki Ellen Glejelen z pierwszego tomu trylogii. Czytelnicy wiedzą, kto za tym stoi, ale wiążę się z tym jeszcze tajemnica owiana wokół pewnej postaci i ostatecznie ten wątek w pełni zostanie pewnie rozwiązany dopiero w kolejnym tomie.

Muszę przyznać, że rozwój autora robi wrażenie i chociaż jakoś specjalnie zachwycony tą książką nie byłem (czasem nawet zbyt dużo trochę tych informacji i wątków dla mnie było), ani nie czytałem z zapartym tchem, to ciężko wytknąć jakieś konkretniejsze wady, które można by jasno wyznaczyć jako minusy zniechęcające innych czytelników do czytania. Dzieje się naprawdę dużo i pojawia się też przy tym dużo postaci, a przy tym sporo intrygi, tajemnic i zakrętasów fabularnych, które wywołują zamieszanie w głowie czytelnika. Do tego dochodzi niejako wkroczenie do prywatnej strefy Hole'a, którego możemy poznać bliżej wraz z jego partnerką Rakelą, i jej synkiem, Olegiem. Wszystko to logiczne, zgrabnie spięte i wydaje się bardzo przemyślane. A Hole'a można polubić jeszcze bardziej. Ciekawie się zapowiada jego nowa partnerka, Beate, która ma niecodzienną przypadłość, tzw. gyrus fosiformuis odpowiadającą za lepszy rozwój płata skroniowego, co powoduje, że raz zobaczoną twarz zapamiętuje już na zawsze, bez względu na to kiedy, gdzie i w jakich okolicznościach ją ujrzała. I zakończenie zaskakujące i satysfakcjonujące, więc wiele tutaj zagrało pozytywnie.

Ciekawie też zanosi się w dalszej części cyklu, po który z pewnością sięgnę ponownie za jakiś czas. Lubię kryminały skandynawskie, bo mają specyficzny charakter i klimat, które ciężko przedstawić komuś, kto jeszcze takich nie czytał. Lepiej sprawdzić samemu. Niemniej jednak nowemu, potencjalnemu czytelnikowi Jo Nesbø nie zalecam zaczynać od "Trzeciego klucza", a co najmniej od "Czerwonego gardła", bo przeoczy istotne kwestie dotyczące trzeciego wątku z trylogii. A jeszcze lepiej czyta się od początku, kiedy można zobaczyć wyraźny i zadowalający rozwój autora. ;)


„Wszyscy pytają, jaki jest sens życia, a nikt nie pyta, jaki jest sens śmierci”*


*Jo Nesbø, Trzeci klucz, wyd. Dolnośląskie, Poznań 2014, s. 5

https://swiat-bibliofila.blogspot.com/2019/01/trzeci-klucz-jo-nesb-recenzja.html

W centrum stolicy Norwegii dochodzi do napadu na bank. W biały dzień zamaskowany przestępca wchodzi do banku pełnego ludzi, zabiera dwa miliony koron, zabija kobietę i spokojnie wychodzi. Nie zostaje złapany, mimo ze placówka mieści się zaledwie kilkaset metrów od posterunku policji. Niedługo potem dochodzi do podobnego napadu w innym miejscu. Do akcji wkracza Harry Hole z...