"Dziewczyna, która przepadła" to kontynuacja "Ostatniego dnia roku" Katarzyny Misiołek.

W pierwszej części można było przeczytać o emocjach Magdy po zaginięciu jej siostry Moniki. W drugiej części swoje odczucia przekazuje czytelnikowi Monika. Dowiadujemy się w niej, jak doszło do porwania Moniki przez Józefa, chorego psychicznie zwyrodnialca, który przetrzymywał i terroryzował ją w swoim domu przez prawie 8 lat. Mężczyzna wyżywał się na niej na wszelkie sposoby i postępował z nią według własnego widzimisię, poniżając i pozbawiając ją godności kobiety i człowieka.
W tym czasie Monika rzadko wychodziła na powietrze, Józef karmił ją kalorycznymi "smakołykami", które kobieta była zmuszona zjadać mimo niechęci do nich i zbyt dużych porcji. Wynikiem tego i braku ruchu (była przetrzymywana w pokoiku na poddaszu lub piwnicy i zazwyczaj związywana) stała się bardzo duża nadwaga, która zmieniła Monikę wizualnie. W środku jednak kobieta pozostała sobą - temperamentną, kochającą rodzinę i tęskniącą za swoim mężem i domem, a z drugiej strony rozpatrującą nieustannie swój romans z Szymonem, żonatym mężczyzną, obwiniającą się i pokutującą za tę zdradę.
Natłok różnych emocji towarzyszy Monice również po jej ocaleniu i powrocie do rodzinnego domu. Tu jednak sporo się zmieniło - ukochana siostra wyszła za mąż i ma córeczkę, mąż też ma swoją rodzinę. Jedynie rodzice, choć starsi, wciąż są ze sobą i kłócą się jak dawniej.
Monika znajduje duże zrozumienie i wsparcie ze strony Magdy, która wyznaje jej tajemnicę matki. Obie kobiety sprzeciwiają się nadopiekuńczości matki. Magda uwolniła się od niej, wychodząc za mąż i zakładając swoją rodzinę. Monika natomiast trafia do domu rodziców, który zamienia się w złotą klatkę - nie brakuje jej nic poza swobodą.
A do tego dochodzi jeszcze książka Szymona. Monika ma wrażenie, że mężczyzna wykorzystał jej historię, by napisać pornograficzną książkę spłaszczającą dramat więzionych kobiet.

Książka napisana jest bardzo realistycznie. Najważniejsze są w niej emocje - mężatki zdradzającej męża, a potem obwiniającej się za to i rozpamiętującej, co by było, gdyby nie uległa tej miłostce, kobiety więzionej i upokarzanej, kobiety nagle odzyskującej wolność i powracającej po latach do rzeczywistości, rodziny, znajomych, kobiety, która nie potrafi odnaleźć się w nowym ciele i walczącej z tuszą, dorosłej kobiety otaczanej nadmierną opieką przez matkę itp. Ta uczuciowość jest niesamowicie złożona.
Mocna lektura, którą chciałam przerwać po stu stronach, bo myślałam, że nie przebrnę. Początek książki przypomina mi obrzydliwość ludzkich zachowań w książkach V.C. Andrews "Kwiaty na poddaszu" i "Płatki na wietrze". Na szczęście potem czytelnik może się skupić na odzyskiwaniu godności i wolności.

"Dziewczyna, która przepadła" to kontynuacja "Ostatniego dnia roku" Katarzyny Misiołek.

W pierwszej części można było przeczytać o emocjach Magdy po zaginięciu jej siostry Moniki. W drugiej części swoje odczucia przekazuje czytelnikowi Monika. Dowiadujemy się w niej, jak doszło do porwania Moniki przez Józefa, chorego psychicznie zwyrodnialca, który przetrzymywał i...