Nie mam w naturze pisania recenzji ze SPOILERAMI, jednak ta książka jest (w mojej opinii) przykładem, jak można spieprzyć bardzo dobrą fabułę brakiem pomysłu na jej zakończenie i warto o tym powiedzieć.

Zaczęło się świetnie, choć trochę mi zajęło przyzwyczajenie się do charakterystycznej narracji Grzędowicza. Nie mniej jednak, otrzymaliśmy bohatera tułającego się po świecie w poszukiwaniu iwentów, których nagranie może przynieść mu spore zyski. Akcja rzuca nas z początku do Dubaju, by potem znaleźć się w Polsce. Jest to niedaleka przyszłość, bowiem akcja dzieje się w 2058 roku. Światem (a przynajmniej Europą) kierują dziwne doktryny ograniczające prawa i wolności. A na dodatek praktycznie każdy jest obserwowany i do pewnego stopnia kontrolowany. Norbert aka Fokus otrzymuje propozycję dokonania niemożliwego - nagranie spotkania grubych ryb (polityków itp.) w wieżowcu na terenie Warszawy, gdzie nie ma możliwości wniesienia jakiejkolwiek elektroniki. Przez następne paręset stron, wędrujemy w różne miejsca, poznajemy nowych bohaterów i... No właśnie. Do tego momentu jest świetnie, książka mocno wciąga, pomysły są ciekawe i dobrze przemyślane. Ale tytuł książki "Hel-3" oraz jej opis wydają się dotyczyć zupełnie innej pozycji. Dopiero po 400 stronach odlatujemy na Księżyc, by tylko kilka razy usłyszeć o owym helu, który jest tam wydobywany. Koniec książki zbliża się nieubłaganie, a my nadal nie wiemy jak to ma się skończyć. Lubię to w książkach, bo w nieoczekiwanym zakończeniu autor może nas zaskoczyć pomysłowością. A tutaj? JEB, BUM, PLOT TWIST, DEUS EX MACHINA. Czarna masa wyżyna całą załogę i Ruskich, transferuje się w kobietę i mówi bohaterowi, że to ostrzeżenie i w ogóle wypier*alać i łapy precz od Księżyca, i że człowiek ma być na Ziemi, i inne cywilizacje na swoich planetach. Bohater ma ostatnie minuty życia, idzie do jakiejś opuszczonej bazy i wysyła na Ziemię nagranie. SIEMA.

Bardzo dobra książka została zmieciona jednym głupim pomysłem na zakończenie. Widać jak niewiele trzeba, żeby obrócić wszystko w pył. I pewnie gdyby nie to, że większość była wręcz świetna, ocena byłaby o wiele niższa. Jeśli ktoś lubi takie odrealnione zawiłości w książkach, to może się spodoba. Ja zawiodłem się strasznie.

Nie mam w naturze pisania recenzji ze SPOILERAMI, jednak ta książka jest (w mojej opinii) przykładem, jak można spieprzyć bardzo dobrą fabułę brakiem pomysłu na jej zakończenie i warto o tym powiedzieć.

Zaczęło się świetnie, choć trochę mi zajęło przyzwyczajenie się do charakterystycznej narracji Grzędowicza. Nie mniej jednak, otrzymaliśmy bohatera tułającego się po...