OCENA -10/10 ARCYDZIEŁO

Haruki Murakami należy do grona moich ulubionych współczesnych pisarzy, jestem wielbicielem twórczości Japończyka, od lat zaczytuję się w jego prozie i za każdym razem, odkrywam w niej coś nowego. Każda powieść czy opowiadanie, które wychodzi z pod jego pióra, ma swoją magię, głębie oraz charakterystyczny styl, którego nie sposób pomylić z innym pisarzem. Jest autorem niewątpliwie kontrowersyjnym w mojej ocenie ma taką samą liczbę zwolenników, co przeciwników, nie zmienia to jednak faktu, iż jest jedną z najciekawszych osobowości na literackiej mapie świata, dla mnie niekwestionowany lider, magik słowa pisanego, twórca niebanalnych i ciekawych historii.

Bohaterowie powieści pod tytułem „KAFKA NAD MORZEM”, ciągle powtarzają, że „Wszystko w życiu jest metaforą” ile w tych słowach jest prawdy?, Myślę, że sporo, ponieważ otaczająca nas rzeczywistość, jest złożona, wielowarstwowa, wielopłaszczyznowa, jest czymś więcej niż z pozoru nam się wydaje. Przecież w naszym codziennym życiu nic nie dzieje się bez powodów, każdy nasz ruch czy wybór jest konsekwencją wydarzeń, w których uczestniczymy bezpośrednio, pośrednio lub przypadkiem. Murakami to dostrzega i zgrabnie wykorzystuje w swojej prozie nie inaczej jest w opiniowanej przez mnie powieści. Sygnalizowaną złożoność odnajdujemy przecież w samej konstrukcji tej książki, ponieważ jesteśmy świadkami, dwóch biegnących obok siebie wątków, które opowiadane są naprzemiennie, pierwszy dotyczy tytułowego chłopca o imieniu Kafka Tamura, drugi staruszka pana Nakaty, jak się później okaże oba epizody są ze sobą powiązane.

Nie jest to powieść łatwa w odbiorze i wymaga pewnego skupienia od czytelnika, bowiem mamy tutaj odbicie lustrzane dwóch światów, aby lepiej to zobrazować posłużę się cytatem z powieści a mianowicie: „Obok świata, w którym żyjemy, jest inny świat. Do pewnego miejsca możesz do niego wejść. I możesz z niego bezpiecznie wrócić. Jeżeli będziesz uważny. Ale jak miniesz pewien punkt, już stamtąd nie wyjdziesz. Nie znajdziesz drogi powrotnej. To labirynt.” Murakami w genialny i osobliwy sposób potrafi łączyć realizm, czyli odwzorowanie rzeczywistości z surrealizmem a więc z wyobraźnią, podświadomością ludzką oraz procesami psychicznymi takimi jak wizje, marzenia senne, fantazje, przeczucia czy myśli.

Dla mnie ta książka nie ma żadnych wad jest wręcz idealna, ale nie każdemu przypadnie do gustu i trzeba mieć tego świadomość. Kluczem zrozumienia tej powieści, jest jej wielokrotne przeczytanie, to, którego zachęca nawet sam autor i muszę przyznać, że coś w tym jest, ponieważ sam tego doświadczyłem. Nie chcę w mojej opinii streszczać fabuły, ponieważ nie będzie to uczciwie w stosunku do tych, którzy tej powieści nie czytali, więc skupię się jedynie na ogólnym zarysie, aby zachęcić potencjalnych czytelników do zapoznania się z jej treścią, bo naprawdę warto.

O czym opowiada ta książka?, Najogólniej rzecz ujmując jest to wędrówką do wnętrza osobowości człowieka, poznawania samego siebie, penetracji zakamarków duszy, podświadomości, ukazana w onirycznym tonie z elementami metaforycznymi i baśniowymi. Autor, zatem zagłębia się w rzeczywistości psychicznej bohaterów i wchodzi w labirynt ich podświadomości, nie jest to prosty zabieg, bowiem trzeba mieć szeroką wiedzę z zakresu psychologii, którą niewątpliwie imponuje Murakami.

Ale to nie wszystko, czym Murakami zaskakuje w swojej powieści, napotkamy tu również wiele odniesień do naszej europejskiej czy amerykańskiej kultury, trafnych porównań, nieograniczonej wyobraźni autora, mnóstwa metafor, symboli, zjawisk czy zdarzeń paranormalnych, których właściwa interpretacja będzie wymagała od nas nieprzeciętnej wyobraźni. I właśnie te elementy w książce są najpiękniejsze, ponieważ dają nam tak naprawdę możliwość swobodnego tłumaczenia. Ta powieść w niczym nas nie ogranicza, bowiem autor w symbolice w moim odczuciu ukrył swoją propozycję przemyśleń o życiu, sensie życia, wartościach, przekonaniach, którymi kieruje się, aby mieć wpływ na los i egzystencję. Nasza przekonania mogą być zupełnie odmienne, powieść zmusza do refleksji, własnych interpretacji, zadawania pytań czy stawiania hipotez, ja zupełnie przepadłem, gdy zagłębiłem się w ten magiczny świat i bardzo trudno było mi wrócić do rzeczywistości.

„KAFKA NAD MORZEM” to jedna z ciekawszych propozycji, jakie dane było mi czytać, ta powieść jest dla mnie przewodnikiem po życiu i zakamarkach ludzkiego umysłu, w moim skromnym odczuciu jest to arcydzieło i zasługuje na najwyższą notę, choć zdaję sobie sprawę, że będą osoby, które mojego zachwytu podzielać nie będą, ale takie jest właśnie życie, ile umysłów tyle spostrzeżeń i ocen. Tak naprawdę mój zasób słów jest ubogi, aby wyrazić to, co naprawdę czuję, gdy zagłębiam się w tę lekturę, ta powieść ma same zalety, narracja na najwyższym poziomie, pełnokrwiści bohaterowie i to zarówno pierwszoplanowi jak i drugoplanowi, niebanalna historia budząca emocje, zbiór metafor, symboli, wszystko to sprawia, że powieść ta mnie przyciąga i hipnotyzuje i będę do nie wracał w każdym wolnym momencie, bo płynie z niej niezwykła mądrość. Pozdrawiam. Jack_

OCENA -10/10 ARCYDZIEŁO

Haruki Murakami należy do grona moich ulubionych współczesnych pisarzy, jestem wielbicielem twórczości Japończyka, od lat zaczytuję się w jego prozie i za każdym razem, odkrywam w niej coś nowego. Każda powieść czy opowiadanie, które wychodzi z pod jego pióra, ma swoją magię, głębie oraz charakterystyczny styl, którego nie sposób pomylić z innym...