Zaczyna się zjawiskowo! Aż do połowy książki czułem się natchniony tym, co czytałem, to było absolutne objawienie, Pilch w życiowej formie! Niestety od połowy czułem się już mniej niesamowicie, żeby ostatecznie uznać książkę za najlepsze dokonanie Pilcha (które do tej pory czytałem) i chcieć dać tej książce siedem gwiazdek. Siedem gwiazdek? To pewnie z powodu chwilowego zamroczenia upałem - warunki pogodowe od kilku dni nieznośne. A przecież wiem, że ocena prawie najwyższa jest, jak dla mnie, jak najbardziej zasłużona...

Jeśliś ciekawy, co mnie zauroczyło w tysiącu spokojnych miast prócz tytułu, to pozwolę sobie wymienić w kolejności przypadkowej: język Pilcha - tutaj doskonale pilchowski!, świetne dialogi bohaterów, rozważania i stwierdzenia(!), jakiś... oniryczny, baśniowy niemal klimat, a taki jednocześnie swojski, ale także świetna okładka, której niestety obok nie widzę - a chodzi o tą z tramwajem. Byłoby tego więcej, ale o całej reszcie musisz przekonać się już sam - ja i tak absolutnie nie jestem obiektywny.

Zaczyna się zjawiskowo! Aż do połowy książki czułem się natchniony tym, co czytałem, to było absolutne objawienie, Pilch w życiowej formie! Niestety od połowy czułem się już mniej niesamowicie, żeby ostatecznie uznać książkę za najlepsze dokonanie Pilcha (które do tej pory czytałem) i chcieć dać tej książce siedem gwiazdek. Siedem gwiazdek? To pewnie z powodu chwilowego...