Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A oto i armia czerwona w pełnej krasie.

Mój świętej pamięci dziadek wspominał armię wyzwolicieli jak szarańczę i plagę. Słyszałem mnóstwo opowieści o wojnie od jej naocznych świadków. N I K T nie powiedział jednego dobrego słowa o żołnierzach radzieckich, nawet Niemcy jawili się przy nich często jako ci dobrzy...

Ale czy to ważne?

Książkę warto przeczytać, szczególnie, jeśli ktoś interesuje się tematem. A wszyscy politycy, dla których wojna jest atrakcyjna, wszyscy nacjonaliści krzyczący "śmierć wrogom ojczyzny" powinni dostać tą książką po głupich, zakutych łbach i nauczyć się jej na pamięć, powtarzać aż do zrozumienia, czym jest wojna.
Oby nie było jej nigdy więcej!

A oto i armia czerwona w pełnej krasie.

Mój świętej pamięci dziadek wspominał armię wyzwolicieli jak szarańczę i plagę. Słyszałem mnóstwo opowieści o wojnie od jej naocznych świadków. N I K T nie powiedział jednego dobrego słowa o żołnierzach radzieckich, nawet Niemcy jawili się przy nich często jako ci dobrzy...

Ale czy to ważne?

Książkę warto przeczytać, szczególnie,...

Niestetyż.
Dobrze ktoś to kiedyś, gdzieś określił, że Pilipiuk w długich formach gubi się i traci impet. Obie części (?) książki zapowiadają się wspaniale, ciekawie, rozwijają się miło, żeby potem SZAST PRAST K O N I E C w pięć minut. Nie tego się spodziewałem.
Rozprawa z domem czterech liści (tak strasznym, że strach pisać) byłaby materiałem na całą powieść, a tu: MYYK, w pięć minut jest po wszystkim.
Pojawia się tajemnica, ciekawi mnie, niecierpliwię się, myślę: jak to się skończy (i kiedy), a tu SRUU, w dwie kartki magia świąt umyka tirem z wymalowanym czerwonym grubym krasnalem ogrodowym z butlą kokakoli.
Fanom serii polecam, innym generalnie też. Ale bez przekonania o słuszności swej decyzji.

Niestetyż.
Dobrze ktoś to kiedyś, gdzieś określił, że Pilipiuk w długich formach gubi się i traci impet. Obie części (?) książki zapowiadają się wspaniale, ciekawie, rozwijają się miło, żeby potem SZAST PRAST K O N I E C w pięć minut. Nie tego się spodziewałem.
Rozprawa z domem czterech liści (tak strasznym, że strach pisać) byłaby materiałem na całą powieść, a tu: MYYK,...

Jako zagorzały fan Metalliki aż po grób obiektywnym być nie mogę. Ale milej by mi było, gdyby autor się nie powtarzał, darował sobie ocenianie późniejszych albumów zespołu (tym bardziej, że kiedyś indziej, w innej książce oceny tych samych albumów wystawiał zupełnie inne....)i wstał z klęczek, Cliff nie cieszyłby się, gdyby ktoś tak przed nim klęczał i się do niego ślinił.
Poza tym polecam!

Jako zagorzały fan Metalliki aż po grób obiektywnym być nie mogę. Ale milej by mi było, gdyby autor się nie powtarzał, darował sobie ocenianie późniejszych albumów zespołu (tym bardziej, że kiedyś indziej, w innej książce oceny tych samych albumów wystawiał zupełnie inne....)i wstał z klęczek, Cliff nie cieszyłby się, gdyby ktoś tak przed nim klęczał i się do niego...