Wydawnictwo "Bukowy las" wypuściło ostatnio trzy książki Greena, wstyd nie znać ostatniej, już przetłumaczonej. A "Mnogość Katarzyn" trzyma formę.

Oto główny bohater, Colin Singleton. Nie mylić z simpleton, bo prostaczkiem nie jest. Jest cudownym dzieckiem, uzdolnionym właściwie w każdym kierunku (oprócz garncarstwa i muzyki), miłośnikiem anagramów, gier słownych i równań. Czyta, dla własnego rozwoju, czterysta stron dziennie. Zna osiem języków. Uwielbia rzucać ciekawostki, które najczęściej nie interesują nikogo, prócz niego. (Sounds familiar?)
W sferach uczuciowych ma pewne kłopoty, czasem nie wyczuwa sarkazmu, ale jak na nerda jego statystyka jest imponująca- łącznie rzuciło go dziewiętnaście dziewczyn imieniem Katherine. I po tym ostatnim rozstaniu spotykamy Colina po raz pierwszy i ruszamy w podróż od złamanego serca i czekania na olśnienie do sklejonego serca i gotowego równania.

Książka jest bliska "Alasce", patrz: główny bohater, ale wiele ma wspólnego też z "Papierowymi miastami"- jest dojrzalsza i bardziej gorzka niż zwykłe "teen fiction".
Jak zawsze jest to droga młodego człowieka do siebie, do miłości, do zaakceptowania albo wprowadzenia zmiany, ale otwarte zakończenie jest niepokojąco dobre. Plus wielka ilość szarad; Green często bawi się słowami, a właściwie literami i dodaje to książce wiele uroku.

Warto. Dla wszystkich dziwactw Colina, dla Hassana (młody Howard Wolowitz, nie mówcie, że nie ostrzegałam) i miasteczka Gutshot. Dla kilku niespodzianek po drodze, słoika na przekleństwa, fabryki sznurków do tamponów, domu starców i Lindsey Lee Wells, najlepszej bohaterki kobiecej Greena.

Wydawnictwo "Bukowy las" wypuściło ostatnio trzy książki Greena, wstyd nie znać ostatniej, już przetłumaczonej. A "Mnogość Katarzyn" trzyma formę.

Oto główny bohater, Colin Singleton. Nie mylić z simpleton, bo prostaczkiem nie jest. Jest cudownym dzieckiem, uzdolnionym właściwie w każdym kierunku (oprócz garncarstwa i muzyki), miłośnikiem anagramów, gier słownych i...