Niestety zawiodla mnie ta ksiazka nudna wdowa wpada w depresje i w kolko to samo denne klimaty jak dla mnie.

Niestety zawiodla mnie ta ksiazka nudna wdowa wpada w depresje i w kolko to samo denne klimaty jak dla mnie.

Przerysowane reakcje na nieszczęścia i kłopoty są wprawdzie typowe dla Amerykanów, ale dla mnie nieprzekonujące:(
Drażniła mnie główna bohaterka swoim zachowaniem, dlatego z trudem doczytałam do końca. Ale może to ja jestem zbyt cyniczna...

Przerysowane reakcje na nieszczęścia i kłopoty są wprawdzie typowe dla Amerykanów, ale dla mnie nieprzekonujące:(
Drażniła mnie główna bohaterka swoim zachowaniem, dlatego z trudem doczytałam do końca. Ale może to ja jestem zbyt cyniczna...

Świetna! Bardzo długo czekałam na nią w bibliotece, aż się doczekałam - warto było tak długo czekać. Piękna, wzruszająca historia o stracie, żałobie, nowym początku. Wiele jest książek, poruszających problem wdowieństwa itd, ale rzadko są to historie udane. Tutaj nie mogłam się oderwać - czy to czytając o powolnym, krok po kroku, powracaniu do życia, czy też gdy bohaterka w depresji przebywała na ,,planecie szlafrok,,. Gorąco polecam - tym, którzy przeżyli stratę bliskiej osoby, i tym, którzy mają to jeszcze przed sobą.

Świetna! Bardzo długo czekałam na nią w bibliotece, aż się doczekałam - warto było tak długo czekać. Piękna, wzruszająca historia o stracie, żałobie, nowym początku. Wiele jest książek, poruszających problem wdowieństwa itd, ale rzadko są to historie udane. Tutaj nie mogłam się oderwać - czy to czytając o powolnym, krok po kroku, powracaniu do życia, czy też gdy bohaterka...

Czytałam wieki temu! Pamiętam jednak, że ciężko było mi utożsamić się z którąkolwiek z bohaterek.

Czytałam wieki temu! Pamiętam jednak, że ciężko było mi utożsamić się z którąkolwiek z bohaterek.

Książka ta leżała u mnie na półce od dłuższego czasu, nie wiem za bardzo jak się tam znalazła i nie przyciągała za bardzo mojego zainteresowania. Nie wiedziałam nawet o czym jest, kilka razy zerknełam tylko na okładke, która wydała mi się nie zbyt ciekawa, a tytuł dość infantylny.
Oczywiście stare powiedzenie "nie ocenia się książki po okładce" znowu się sprawdziło. Powieść zaskoczyła mnie pozytywnie. Autorka drobiazgowo opisuje nam wszystkie stadia żałoby. Szokuje, a jednocześnie pokrzepia. Bohaterka będąc na samym dnie w końcu podnosi się i walczy o siebie i swoje życie. Pomimo iż jest to ciężka historia o ciężkiej tematyce to daje nadzieje. Pokazuje jak pomogając innym możemy pomóc sobie.

Książka ta leżała u mnie na półce od dłuższego czasu, nie wiem za bardzo jak się tam znalazła i nie przyciągała za bardzo mojego zainteresowania. Nie wiedziałam nawet o czym jest, kilka razy zerknełam tylko na okładke, która wydała mi się nie zbyt ciekawa, a tytuł dość infantylny.
Oczywiście stare powiedzenie "nie ocenia się książki po okładce" znowu się sprawdziło....

Nie jest to książka, która można sobie ot tak otworzyć , przeczytać i przejść do porządku dziennego. Każdy z nas przeżył lub może przeżyć śmierć bliskiej osoby, nieuleczalną chorobę. Nie potrafimy przewidzieć co nas w życiu może spotkać i jak zareagujemy. Sophie, głównej bohaterce zmarł mąż zaledwie po trzech latach małżeństwa. Ostatnie zmagania z chorobą, przesiadywanie w szpitalu, walka o życie wryło się w jej pamięć, pozostawiając głęboką ranę. Czy uda jej się pogodzić ze stratą , czy zacznie normalne życie? Czy znajdzie się ktoś bardziej wymagający pomocy, ktoś kto pomoże w otrząśnięciu się z wiecznej żałoby? A może miłość pomoże w powrocie do rzeczywistości? Celowo namieszałam, żeby zachęcić do przeczytania.
Autorka pokazuje wszystkie stadia zamknięcia się w sobie, ucieczki od rzeczywistości, beznadziejności życia. Ciężka lektura, ale wciągnęła mnie tak, że musiałam przeczytać do końca. Polecam

Nie jest to książka, która można sobie ot tak otworzyć , przeczytać i przejść do porządku dziennego. Każdy z nas przeżył lub może przeżyć śmierć bliskiej osoby, nieuleczalną chorobę. Nie potrafimy przewidzieć co nas w życiu może spotkać i jak zareagujemy. Sophie, głównej bohaterce zmarł mąż zaledwie po trzech latach małżeństwa. Ostatnie zmagania z chorobą, przesiadywanie w...

W tej powieści odnajdywałam siebie. Całkiem niedawno przechodziłam przez rozstanie z mężczyzną, którego kocham. Gdy czytałam zwierzenia bohaterki książki, czułam jakbym czytała o sobie i rozumiałam motywy jej zachowania... Ale zacznijmy od początku.

Sophie była mężatką przez 3 lata. Nagle jej mąż zmarł. Miał raka. Kobieta się załamała, przecież starali się o dziecko, przecież mieli dom, przecież się kochali, przecież on był całym jej światem i dopiero co przywykła do myśli, że ma męża...

Po jego śmierci, kobieta się załamuje. Nie obchodzą ją codziennie czynności - przecież nie ma już dla kogo ładnie wyglądać, jest na tyle zdesperowana, że jeździ do pracy w szlafroku i kapciach - królikach. Sprzątanie? Po co zaprzątać tym sobie głowę, lepiej leżeć na kanapie i nic nie robić. Świat mógłby dla niej nie istnieć.

W pewnym momencie, z pomocą bliskich, decyduje się sprzedać dom, przeprowadza się do przyjaciółki, a tam... poznaje nie tylko faceta, ale i nastolatkę, która zmaga się z wieloma problemami. Sophie odkryje, że musi komuś pomóc, by poniekąd załagodzić swoje problemy, chce się czuć komuś potrzebna.

Czy uda jej się przetrwać żałobę?
Czy uda jej się "zresocjalizować" poznaną nastolatkę?
Czy podoła codziennym czynnościom i wróci do życia?

Odpowiedź znajdziecie na kartach tej książki. Jest to naprawdę dobra powieść, szybko się czyta, bardzo się z tą książką utożsamiam.

Ocena: 7/10

W tej powieści odnajdywałam siebie. Całkiem niedawno przechodziłam przez rozstanie z mężczyzną, którego kocham. Gdy czytałam zwierzenia bohaterki książki, czułam jakbym czytała o sobie i rozumiałam motywy jej zachowania... Ale zacznijmy od początku.

Sophie była mężatką przez 3 lata. Nagle jej mąż zmarł. Miał raka. Kobieta się załamała, przecież starali się o dziecko,...