Moja pierwsza myśl, gdy już wczytałam się w tę ksiażkę, to "czyli ta autorka jednak potrafi pisać bez przekleństwa co drugie słowo". I w sumie miałam rację. Nie spodziewałam się takiej lektury jak to. Przyznam, że jest zupełnie różna od serii Braci Slater i dzięki Bogu!
Nie powiem, że byłam sceptyczna, bo w wyżej wymienionej serii ciężko było mi o bohatera, którego całkowicie polubiłam. Ciężko było mi też wczytać się w jej książki, bo faktycznie przekleństwa i wulgaryzmy rzucane w kółko były wręcz nudne. No a tutaj? Pierwszy raz bohaterka nie jest taka sama jak całe kółko różańcowe z serii o braciach.
No i spodobało mi się to, co się tam podziało. Trochę uczuć, było wracanie do przeszłości, było tego wszystkiego naprawdę dużo. I nie powiem, że nie spodziewałam się czegoś mocniejszego po autorce, ale nawet z tym, co bohaterowie przeszli, jestem usatysfakcjonowana.
Polecam tę książkę na nudny wieczór, można kilka łez uronić. Na pewno jest zupełnie inna niż Bracia Slater i dlatego chyba przyjemniej się czyta.

Szkoda tylko, że biedny Rob tak został potraktowany i nawet go nie zaprosili do siebie :C

Moja pierwsza myśl, gdy już wczytałam się w tę ksiażkę, to "czyli ta autorka jednak potrafi pisać bez przekleństwa co drugie słowo". I w sumie miałam rację. Nie spodziewałam się takiej lektury jak to. Przyznam, że jest zupełnie różna od serii Braci Slater i dzięki Bogu!
Nie powiem, że byłam sceptyczna, bo w wyżej wymienionej serii ciężko było mi o bohatera, którego...

Jeżeli przeczytaliście serię "Bracia Slater" i dopiero wtedy trafiliście na "Until Harry" to pierwsze co musicie wiedzieć, że ta książka jest zupełnym przeciwieństwem serii o braciach. "Until Harry" dosłownie złamało mi serce. To co przeżyli główni bohaterowie.. Nikt nie zasługuje na taki rodzaj bólu. Trochę brakowało mi epilogu i w takim wypadku zasługuje na drugą część, bo mam niedosyt, ale poza tym książka była przyjemna. Lekka historia żeby umilić sobie wieczór.

Jeżeli przeczytaliście serię "Bracia Slater" i dopiero wtedy trafiliście na "Until Harry" to pierwsze co musicie wiedzieć, że ta książka jest zupełnym przeciwieństwem serii o braciach. "Until Harry" dosłownie złamało mi serce. To co przeżyli główni bohaterowie.. Nikt nie zasługuje na taki rodzaj bólu. Trochę brakowało mi epilogu i w takim wypadku zasługuje na drugą część,...

W oczekiwaniu na kolejną część serii "Slater brothers" wzięłam się za "Until Hurry" tej samej autorki.
Książa jest naprawdę dobra, jednak czegoś mi zabrakło, by dać jej więcej gwiazdek.

W „Until Harry” poznajemy 26-letnią Lane w momencie, gdy dowiaduje się, że jej ukochany wujek Harry nie żyje. Lane od sześciu lat mieszka w Nowym Jorku, a jej kontakt z najbliższą rodziną ogranicza się tylko do okazyjnych życzeń na święta czy urodziny. Wyjątkiem jest wujek Harry, z którym bohaterka codziennie rozmawia. Nie chce jednak wiedzieć co słychać u jej najbliższych, włączając w to Kale’a – jej najlepszego przyjaciela.
Jednak Lane musi powrócić do Anglii na pogrzeb wujka.

Dlaczego Lane opuściła rodzinne miasteczko? Co się dawniej wydarzyło? To właśnie te pytania nie dawały mi spokoju i chciałam poznać na nie odpowiedzi. Jednak gdy wszystko się wyjaśniło, byłam trochę zawiedziona. Miałam nadzieję, że L.A. Casey mnie zaskoczy wymyślając coś bardziej intrygującego. Gdyby fabuła była bardziej zawiła, gdyby było więcej tajemnic – książka byłaby po prostu lepsza.
A tak daję jej 6 gwiazdek.

W oczekiwaniu na kolejną część serii "Slater brothers" wzięłam się za "Until Hurry" tej samej autorki.
Książa jest naprawdę dobra, jednak czegoś mi zabrakło, by dać jej więcej gwiazdek.

W „Until Harry” poznajemy 26-letnią Lane w momencie, gdy dowiaduje się, że jej ukochany wujek Harry nie żyje. Lane od sześciu lat mieszka w Nowym Jorku, a jej kontakt z najbliższą rodziną...