Ciężko mi ocenić tę powieść. Czy spodziewałam się czegoś innego? Na pewno! Czy byłam zawiedziona? Początkowo tak. Jak ostatecznie oceniam "Angielskiego pacjenta"? Urzekł mnie.

Początkowo wydawać by się mogło, że brak tu fabuły. Mamy luźne historie czterech osób- duchów, których splot zdarzeń złączył w zniszczonej willi. Jedna kobieta, trzech mężczyzn. Ona pielęgniarka opiekuje się poparzonym Anglikiem, o którym wiemy niewiele. Do tego dochodzi przyjaciel rodziny i młody snajper. Każdy niesie brzemię swojej historii, choć zdawać by się mogło, że główną osią powieści jest poznanie tajemnicy Anglika.

Jeśli myślisz, że to melodramat, gdzie najważniejsza jest miłość- mylisz się. To historia zagubionych ludzi, którzy po ogromnie tragedii związanej z wojną chcą żyć. Wspominają wcześniejsze lata, gdy nie spodziewali się z czym przyjdzie im się zmierzyć.

Nie da się bohaterów polubić. To widma, tak nieuchwytne, że czasami zastanawiasz się czy faktycznie istnieją na kartach powieści.

Pytanie więc czym urzekła mnie ta historia? Tą nie ulotnością właśnie. Poza tym nie sposób pominąć ogromnych walorów literackich i talentu autora. Niewiele tu dialogów, a mimo to jeśli przebrniesz przez nieco ciężki początek, resztę powieści pochłoniesz dość szybko. Cieszę się, że po nią sięgnęłam i szczerze mówiąc, nie dziwie się, że zdobyła nagrodę.

Ciężko mi ocenić tę powieść. Czy spodziewałam się czegoś innego? Na pewno! Czy byłam zawiedziona? Początkowo tak. Jak ostatecznie oceniam "Angielskiego pacjenta"? Urzekł mnie.

Początkowo wydawać by się mogło, że brak tu fabuły. Mamy luźne historie czterech osób- duchów, których splot zdarzeń złączył w zniszczonej willi. Jedna kobieta, trzech mężczyzn. Ona pielęgniarka...