Jak to u Queneau - ludyczna opowiastka, która okazuje się konstrukcją wielowarstwową, obliczoną matematycznie i w dodatku okraszoną wieloznacznym humorem.

Pierrot, młody facet bez określonego zawodu dostaje pracę w cyrku. Będzie wrzucał kobiety na wentyl powietrzny, aby ku uciesze pozostałych klientów zadzierało im sukienki, odsłaniając możliwie największą część ud. Głupstwo, zresztą szybko go wyrzucą. Następnego dnia zatrudni się jako pomocnik fakira, nie osiągnie sukcesu zawodowego. Będzie się błąkał, zdąży się zakochać w córce dyrektora, podejmie się wielu dorywczych prac. Pozna cyrk i pobliski cmentarz, nawiąże szczególnej jakości przyjaźnie, a nawet wyruszy w podróż. Ośmiodniową, bo nigdy niczego dłużej nie robił. Zakręcone, karnawałowe, szalone.

W tle, albo i nie w tle, wątek kryminalny, historia pewnego związku i zazdrości, całe zoo i opowieść o tajemniczym rodzie książąt. Bohater jest popychadłowym everymanem, gdzie go rzucą, tam popędzi. Na swojej samotniczej drodze napotka postacie wyjątkowe, zbierze worek przygód, zniewag i niecodziennych komplementów... Tak, mógłbym dalej rozwijać wątki, ujawniać bestiariusz - choć książeczka niewielka i pozornie leciutka, zresztą świetnie się czytająca.

Matematyka, w zasadzie tylko uważni czytelnicy ją dostrzegą, przynajmniej na początku. Wydaje się, że autor improwizuje, że po prostu leci za natchnieniem czy niosącą go narracją. Nic bardziej mylnego!

Okładka - naprawdę - jest prawie spoilerem. Liczba osiem odegra niebagatelną rolę, podobnie jak pacynkowaty bohater. W końcu uwikła się w historyczno-filozoficzny konflikt, spróbuje rozliczyć przeszłość, przeżyje cosik na kształt apokalipsy... I wciąż będzie stawiał czoła samotności, nawet samotności wśród przyjaciół. W zasadzie największą, być może jedyną umiejętnością Pierrota, jest talent do gry w pinball. To o tyle wymowne, że on sam zdaje się być piłeczką, odbijaną od Historii, związków, bohaterów i kolejnych znajomości (także z dzikiem i małpą, a co!).

Miałem poczucie drgającej pod powierzchnią fabuły literatury najwyższej klasy. Im więcej czytam Queneau, tym częściej łapię się za głowę i pytam: dlaczego on nie otrzymał literackiej Nagrody Nobla? Widać musiał pozostać niedocenianym geniuszem, taki los tych, którzy wpływ na literaturę mają największy...

I jeszcze jedno - wiem jak niełatwą sztuką jest tłumaczenie tego autora, ale niedopuszczalne jest to, że w Polsce nie możemy się cieszyć nawet połową książek Queneau!

Jak to u Queneau - ludyczna opowiastka, która okazuje się konstrukcją wielowarstwową, obliczoną matematycznie i w dodatku okraszoną wieloznacznym humorem.

Pierrot, młody facet bez określonego zawodu dostaje pracę w cyrku. Będzie wrzucał kobiety na wentyl powietrzny, aby ku uciesze pozostałych klientów zadzierało im sukienki, odsłaniając możliwie największą część ud....