Historie w niej zawarte idealnie ukazują świat ludzi, ich zachowania i schematy. Lekka w odbiorze, a potrafi zaskoczyć swoją głębią i dać temat do przemyślenia. Jedna z perełek w mojej biblioteczce :)
Zdecydowanie polecam, sobie lub na prezent - idealna!

Historie w niej zawarte idealnie ukazują świat ludzi, ich zachowania i schematy. Lekka w odbiorze, a potrafi zaskoczyć swoją głębią i dać temat do przemyślenia. Jedna z perełek w mojej biblioteczce :)
Zdecydowanie polecam, sobie lub na prezent - idealna!

Nie każdy debiut na rynku wydawniczym musi być udany. Nie dotyczy to jednak debiutu Sylwii Drożdzyk i jej zbioru „Identyfikatory”, który w swojej treści jest nieprzeciętny a miejscami wręcz surrealistyczny. Tym samym jest ona nieco trudniejsza w odbiorze. Ponadto zmusza do myślenia, ale według mnie to ważne by lektura zmuszała do refleksji po jej przeczytaniu, a nie tylko by zalegał na niej kurz na półce.

Autorka zasłużyła sobie na ogromny szacunek, gdyż w niezwykle krótkiej formie zawarła ogromną ilość treści na temat otaczającej nas rzeczywistości, która wcale nie zawsze musi być taka jak my sami ją widzimy. Każdy człowiek ma swoją rzeczywistość, swoje marzenia, koszmary czy fobie. Często te rzeczywistości nachodzą się na siebie prowadząc czasami do tragedii osób niewinnych a czasami do szczęśliwego zakończenia, jak to w życiu.

Dodatkowym smaczkiem tych opowiadań jest to, że większość z nich jest pisana w pierwszej osobie, a ich bohaterami są zarówno kobiety jak i mężczyźni. Pokazuje jak autorka potrafi wcielić się w każdą postać oraz w jej lęki i marzenia, które nie są wcale takie obce czytelnikowi. Często w opowiadaniach można znaleźć siebie oraz pytania zadawane sobie. Dzięki temu może uda znaleźć na nie odpowiedź.
Kilka opowiadań szczególnie przypadły mi do gustu. Są to tytułowe „Identyfikatory”, „Ciotka Rozalia”, „Pociąg do nikąd”, „Biała bila”, „Egon”, „To tylko żal” oraz „Mól książkowy”. Są one najlepsze w całym bardzo dobrym zbiorze, który rzecz jasna z tego miejsca polecam. Część z opowiadań nie zrozumiałem, ale wcale nie oznacza, że są złe. To po prostu mi zabrakło percepcji by je ogarnąć, ale może kiedyś je zrozumiem. Fakt człowiek całe życie się uczy, a w końcu głupi umiera.

Na koniec chciałbym podziękować Wydawnictwu Prozami za udostępnienie egzemplarza do recenzji a zbiór ten gorąco polecić. Naprawdę warto.

Ocena: 9/10

Recenzja opublikowana na moim blogu:
http://danwaybooks.blogspot.com/2012/12/refkleksyjne-spojrzenie-na-rzeczywistosc.html

Nie każdy debiut na rynku wydawniczym musi być udany. Nie dotyczy to jednak debiutu Sylwii Drożdzyk i jej zbioru „Identyfikatory”, który w swojej treści jest nieprzeciętny a miejscami wręcz surrealistyczny. Tym samym jest ona nieco trudniejsza w odbiorze. Ponadto zmusza do myślenia, ale według mnie to ważne by lektura zmuszała do refleksji po jej przeczytaniu, a nie tylko...

Cudze chwalicie, swego nie znacie, czyli literatura polska może pozytywnie zaskoczyć.
Tym razem stało się to za sprawą bardzo udanego debiutu Sylwii Drożdżyk. „Identyfikatory” to zbiór opowiadań, mniej lub bardziej surrealistycznych. Pisze w sposób lekki, przystępny, inteligentny, niekiedy zabawny, zawsze zaś ironiczny.
Poruszany zostaje modny na przestrzeni ostatnich dni temat wykluczenia jak i samotności, obłudy, manipulacji.
W mojej pamięci najbardziej utkwiło opowiadanie „ Pociąg donikąd”, gdzie za metaforę ludzkiego życia posłużył autorce pociąg. Zatrzyma się dopiero wtedy, gdy znajdzie sens/odpowiednią stację w przeciwnym razie będzie stale jechał a My nie zobaczymy pięknych widoków za oknem.
Opowiadania mają to do siebie, że nigdy nie są równomierne. Tak też stało się i w tym przypadku. Są mniej i bardziej trafne, dłuższe i krótsze. Przyznam się, że mnie podobały się tylko te, których puentę zrozumiałam, czyli większość. :-)

Warto przeczytać i przekonać się samemu. Polecam.

Cudze chwalicie, swego nie znacie, czyli literatura polska może pozytywnie zaskoczyć.
Tym razem stało się to za sprawą bardzo udanego debiutu Sylwii Drożdżyk. „Identyfikatory” to zbiór opowiadań, mniej lub bardziej surrealistycznych. Pisze w sposób lekki, przystępny, inteligentny, niekiedy zabawny, zawsze zaś ironiczny.
Poruszany zostaje modny na przestrzeni ostatnich dni...

"Identyfikatory" to zbiór opowiadań, którymi pani Sylwia Drożdżyk debiutuje na scenie literackiej.

Opowiadanie te są od siebie zupełnie różne. Różnice można dostrzec dosłownie we wszystkim: w długości (niektóre są tak krótkie, że ośmieliłabym się je nazwać tylko krótkimi przemyśleniami),tematyką, każde ma innych bohaterów, różnią się także narracją. Przyznać trzeba, że "Identyfikatory" są opowiadaniami wymagającymi od czytelnika umiejętności wyszukiwania ukrytych sensów między wierszami, czasu, który należy poświęcić każdemu opowiadaniu, bo zazwyczaj nie da się od razu wyłowić przesłania pani Sylwii.

Opowiadania te dotyczą wszystkiego: od rzeczy błahych do ważnych, a już na pewno spraw takich, które my sami znamy z życia codziennego, bowiem za bohaterów mamy: synka mamusi, który pomimo, że już się ożenił nie potrafi odciąć pępowiny, ludzi, dla których nie liczy się ludzkie cierpienie- czyhają tylko na śmierć bliskiej osoby, aby odziedziczyć po niej pokaźny spadek. Na dodatek przedstawienie rzeczy przez panią Sylwię jest tutaj bardzo wyraźne, czasami aż przerysowane. W jednym z opowiadań spotykamy się z kobietą, która zajmuje się domem, a więc jest tzw. kurą domową i właśnie tak przedstawia i jej zachowanie i jej wygląd autorka, a jej dzieci zwie kurczaczkami.

Nie wszystkie opowiadania ze zbioru przypadły mi do gustu. Jednych nie zrozumiałam, inne po prostu nie miały dla mnie sensu. Są jednak także i takie, które urzekły mnie bardzo. I myślę, że chociażby dla nich warto było zapoznać się z twórczością pani Sylwii.

"Identyfikatory" to zbiór opowiadań, którymi pani Sylwia Drożdżyk debiutuje na scenie literackiej.

Opowiadanie te są od siebie zupełnie różne. Różnice można dostrzec dosłownie we wszystkim: w długości (niektóre są tak krótkie, że ośmieliłabym się je nazwać tylko krótkimi przemyśleniami),tematyką, każde ma innych bohaterów, różnią się także narracją. Przyznać trzeba, że...

Autorki opowiadań, Sylwii Drożdżyk wcześniej nie znałam, a nawet nie słyszałam nigdzie jej nazwiska. Jako, że ostatnio polubiłam odkrywanie polskich pisarzy, to z wielką chęcią przystąpiłam do lektury tej właściwie cieniutkiej książeczki.

„Identyfikatory” to zbiór 34 opowiadań. Mają dość krótką formę, bo niektóre to zaledwie parę zdań czy kilka dialogów, ale bywają też kilku stronicowe. Opowiadania ukazują rzeczywistość w niekonwencjonalny sposób, często nie brakuje w nich surrealizmu. Tematami dotykają różnych stron życia, głównie naszej codzienności. Autorka w różny sposób przedstawia także ludzie cechy charakteru, których można dopatrzeć się w poszczególnych tekstach. Wgłębiając się w treść powiastek, odnajdujemy sytuacje nam bliskie, znajome, widzimy jak łatwo można zauważyć w naszym życiu temat do napisania opowiadania. Niektóre sytuacje, w które uwikłani są bohaterowie mogą doprowadzić do szaleństwa i obłędu, choć są to tak naprawdę zwyczajne elementy naszej codzienności. Postacie są różne, zwykłe i niezwykłe jednocześnie. Fabuła niektórych tekstów mocno zmierza w groteskę i absurd, jednak to w żaden sposób nie zmienia pojmowania zawartej w nich prawdy. Autorka w ten sposób próbuje zmusić czytelnika do czytania między wierszami, odkrycia ukrytego sensu czy drugiego dna.

Musze przyznać, że jestem zachwycona tymi opowiadaniami. Właśnie stałam się wielbicielką krótkiej formy oraz jej autorki. Dla mnie świetne jest to, jak w kilku zdaniach czy stronach można przekazać tyle rzeczy. Wielu pisarzy chyba musiałoby się nieźle napisać, by osiągnąć to samo. Streszczanie opowiadań nie ma większego sensu, ponieważ są za krótkie, a ja nie chcę komuś odbierać radości odkrywania tego, co zafascynowało mnie. Autorce gratuluję wyobraźni oraz bardzo dobrej obserwacji świata, bez której te opowiadania na pewno by nie powstały.

Z przyjemnością więc przeczytam kolejną pracę pani Sylwii czy nawet jej powieść, jeśli kiedyś taka powstanie.

Książkę otrzymałam od wydawnictwa Prozami.

Autorki opowiadań, Sylwii Drożdżyk wcześniej nie znałam, a nawet nie słyszałam nigdzie jej nazwiska. Jako, że ostatnio polubiłam odkrywanie polskich pisarzy, to z wielką chęcią przystąpiłam do lektury tej właściwie cieniutkiej książeczki.

„Identyfikatory” to zbiór 34 opowiadań. Mają dość krótką formę, bo niektóre to zaledwie parę zdań czy kilka dialogów, ale bywają też...

Nazwisko Drożdżyk nic mi nie mówiło. Ani o autorce nie słyszałam, ani o książce. Dopiero niedawno zauważyłam recenzję dość negatywną i sama źle się nastawiłam. Jednak! Jakie było moje zdziwienie, kiedy powiastka ta okazała się naprawdę przyjemną lekturą. Cieszę się, że wbrew opinii sięgnęłam po nią i mogę przyznać, że debiut tej autorki jest udany.

"Identyfikatory" to zbiór opowiadań. Czasami mniej, czasami bardziej surrealistycznych, a jednak bardzo życiowych i problematycznych. Chociaż z założenia autorka konkretnie wie, co chce uzyskać swoimi publikacjami pozostawia nam także indywidualny odbiór każdej myśli czy sytuacji.

Opowiadania nie są sobie równe i szkoda byłoby je porównywać do siebie. Każde z nich to indywidualne stadium ludzkiej psychiki, błędów czy wypaczeń. Wyolbrzymiając problem, obudowując go nierealną historią pisarka zwraca uwagę na to, że dla każdego odbiór jest inny. Problemy mają swoje wagi i należy jej odpowiednio wartościować. Inną sprawą jest wcielenie się w drugą osobę. Ani trochę przyjemne, ale korzystne dla obu stron. Rozumiejąc drugą osobę nie tylko ją wspomagamy , ale także budujemy swoje lepsze nastawienie.

Nowy problem, nowe zmagania to osobna historia. I aż dziw bierze, że tak duży przekaz zawarty jest w tej małej książeczce. Głownie oparcie historii ma miejsce w emocjach ludzkich. Opowiastki oplatają pewien zakres uczuć bardzo nam znanych i powtarzanych w szerzej formie literackiej, a jednak opowiastki pani Sylwii mają swój urok.Historyjki pod lupę biorą odczucia pozytywne, jak i negatywne. Znajdziemy miłość, nienawiści, nieśmiałość, nieufność czy zazdrość. Brak akceptacji siebie i otoczenia, strach przed odrzuceniem, śmiercią, zmianami. Pragnienia, nadzieje, obiekcje, urojenia. W końcu życie pisze najlepsze scenariusze.

Chociaż podejście było troszkę zimne, koniec okazał się bardzo ciepły. Opowiadania miło mnie zaskoczyły i znalazłam kilka ulubionych, niezwykle życiowych. Szczególnie, jeśli mowo o tytułowych "Identyfikatorach". Historia prosta i oczywista, mimo to bardzo realistyczna. Wiele osób ukrywa się pod maską "normalności", chowa swoją odrębność przed społeczeństwem, aby tylko nie uznano go za dziwaka. Błędne koło, dziwne założenia. Każda persona jest wyjątkowa i niepowtarzalna. Można lubić podobne rzeczy, ale nie trafi się osoba o identycznym, perfekcyjnie zgodnym guście.

Uważam, że warto zmierzyć się z tymi opowiadaniami, chociaż mogą wydawać się dziwne. Wypaczenia czy zniekształcenia tylko ułatwią nam odbiór. Nie zastanawiajmy się nad sensem przekazu autorki, przyjdzie sam, skupmy się za to na własnych odczuciach i odniesieniach, a odkryjemy podróż w głębsze warstwy siebie.

Nazwisko Drożdżyk nic mi nie mówiło. Ani o autorce nie słyszałam, ani o książce. Dopiero niedawno zauważyłam recenzję dość negatywną i sama źle się nastawiłam. Jednak! Jakie było moje zdziwienie, kiedy powiastka ta okazała się naprawdę przyjemną lekturą. Cieszę się, że wbrew opinii sięgnęłam po nią i mogę przyznać, że debiut tej autorki jest udany.

"Identyfikatory" to...

Ostatnio polskie książki nie wywołują u mnie zachwytu ("Kobieta do zadań specjalnych"). A poza tym nie przepadam za opowiadaniami i nie umiem o nich pisać, więc będzie krótko. Ciągle będę jednak próbować i próbować, bo w końcu co polskie - to nasze.
"Identyfikatory" to zbiór opowiadań poruszających różne tematy - te poważne i mniej. Żadne z nich nie jest sobie równe, różnią się prawie wszystkim : bohaterami, długością, tematyką, narracją. Wiele z nich jest czysto surrealistycznych, co tym bardziej zmusza do myślenia i wyszukiwania ukrytego sensu. Pani Drożdżyk bowiem, w swojej debiutanckiej książce, w większości opowiadań każe czytać między wierszami, aby odkryć drugie dno. Pozwala snuć sieci domysłów, każdemu znaleźć cząstkę siebie i odebrać opowiadania na swój własny sposób.
Książka "Identyfikatory" jest o wszystkim i o niczym, o rzeczach znaczących i nieistotnych. Mówi o przeróżnych uczuciach, nie tylko dobrych, ale i złych - miłości, nienawiści, zazdrości, braku akceptacji siebie i innych, strachu przed odrzuceniem, nieśmiałości, śmierci, nieufności, prawdzie i kłamstwie. Przedstawione w opowiadaniach postacie to nie tylko ludzie, ale także zwierzęta, na przykład motyle ("Naprawdę brzydkie kaczątko"). Mimo to debiut pani Sylwii nie przypadł mi do gustu. Dlaczego?
Uważam, iż niektóre opowiadania ze zbioru nie miały głębszego sensu. Im bardziej się nad nimi zastanawiam, tym bardziej pogmatwane mi się wydają. Na przykład to o deptaniu ćmy, co to takie fajne "pstryk pstryk" robi. Beznadzieja. Natomiast kilka innych podobało mi się, dajmy na to tytułowe "Identyfikatory". Autorka przekazuje przez tą zaledwie półtora stronicową historię to, że ludzie odstający od reszty, ludzie wyróżniający się czymś, czym nie chcą się wyróżniać, po prostu ludzie inni od wszystkich - ukrywają się pod maską codzienności. Drożdżyk przedstawiła to w bardzo prosty sposób - opisując, jak to wszyscy kupowali i nosili tabliczki z napisem "NORMAL", żeby nie było, że są nienormalni. Czasami ludzie wstydzą się swoich cech, zalet lub wad. Czy powinni? Według mnie nie.
Jeżeli interesuje Was ta książka to przeczytajcie. Jeśli jednak nie lubicie (bardzo) krótkich form literackich - niekoniecznie polecam.

Ostatnio polskie książki nie wywołują u mnie zachwytu ("Kobieta do zadań specjalnych"). A poza tym nie przepadam za opowiadaniami i nie umiem o nich pisać, więc będzie krótko. Ciągle będę jednak próbować i próbować, bo w końcu co polskie - to nasze.
"Identyfikatory" to zbiór opowiadań poruszających różne tematy - te poważne i mniej. Żadne z nich nie jest sobie równe,...

http://kasandra-85.blogspot.com/2011/06/identyfikatory-sylwia-drozdzyk.html

http://kasandra-85.blogspot.com/2011/06/identyfikatory-sylwia-drozdzyk.html