Nie powiem, dla mnie była to miejscami dość ciężka lektura. Nie ze względu na treść, ale na styl i coś, co ja uważam za brak porządnego przedstawienia czytelnikowi, w jakim czasie mniej więcej dzieje się akcja danego rozdziału. Moim zdaniem granice między jednym a drugim momentem w powojennej historii Pucki są praktycznie niewidoczne, dopiero po jakichś kilkunastu stronach orientowałam się, że mowa już o innym etapie życia dziewczyny.
Gdybym ostatnimi czasy nie czytała innych rzeczy traktujących o PRL-u, potraktowałabym główną bohaterkę jako postać kompletnie wymyśloną i dziwnie się prowadzącą. natomiast udało mi się wcześniej sięgnąć po parę tytułów dotyczących życia w poprzednim ustroju. Zaskakująco wiele rzeczy dzięki "Pucce" zaczęło mi się układać w zgrabną całość.
Warto znać, zwłaszcza, że jest to naprawdę ciekawa opowieść o Żydówce, której przyszło dorastać w kraju, który z roku na rok coraz bardziej nie życzył sobie jej obecności.

Nie powiem, dla mnie była to miejscami dość ciężka lektura. Nie ze względu na treść, ale na styl i coś, co ja uważam za brak porządnego przedstawienia czytelnikowi, w jakim czasie mniej więcej dzieje się akcja danego rozdziału. Moim zdaniem granice między jednym a drugim momentem w powojennej historii Pucki są praktycznie niewidoczne, dopiero po jakichś kilkunastu stronach...