Domniemywano, że Pucka jest córką samego V. Nabokova, ale wiadomo na pewno tylko tyle, że jej matką jest Fania Kaplan. Ciekawa biografia zagmatwanego życia, które w pewnych momentach doświadcza wielkiego egzystencjalnego lęku. Strach tez jest obecny, zwłaszcza gdy ma się dwadzieścia parę lat i żyje podczas największej hekatomby. Poznajemy jej fascynacje, obsesje już od wieku młodzieńczego. Z matką Sonią od zawsze miała napięte stosunki, obie miały dominujące osobowości. zadziorna, łamiąca konwenanse córka nie była potulnym ludzikiem. Pełna optymizmu, wierzy w ludzką dobroć, łatwo zaprzyjaźnia się z innymi. Otacza się ludźmi sztuki, malarzami, flirtuje z Janem. Potem duży wpływ Szymona. Tło historyczne dość chaotycznie przedstawia powojenną rzeczywistość, trudny w odbiorze jest też specyficzny styl pisania.
Z racji na żydowskie korzenie dziewczyny, kwestia polskiego antysemityzmu jest widoczna, roztrząsana w praktycznie każdym rozdziale. Niestety PRL ma coraz gorszy stosunek do swoich żydowskich obywateli, a przyjaciele kobiety wyjeżdżają na fali wydarzeń. Nostalgiczny portret lat 50-tych i 60-tych.

Domniemywano, że Pucka jest córką samego V. Nabokova, ale wiadomo na pewno tylko tyle, że jej matką jest Fania Kaplan. Ciekawa biografia zagmatwanego życia, które w pewnych momentach doświadcza wielkiego egzystencjalnego lęku. Strach tez jest obecny, zwłaszcza gdy ma się dwadzieścia parę lat i żyje podczas największej hekatomby. Poznajemy jej fascynacje, obsesje już od...

Autorka w swej w dużej mierze autobiograficznej powieści opisuje dojrzewanie i wchodzenie w dorosłość w powojennym Krakowie. Wiele namiętności, niestety trochę mniej czułości. Ale chyba bardzo dużo prawdy. Trudne relacje z matką naznaczone tajemnicą, ciężar bycia Żydówką w socjalistycznej Polsce, próba zrozumienia życia i siebie. Poważne związki i przelotne romanse, świat kultury i sztuki. Wreszcie upiorny marzec 68 i widmo emigracji. I ogromna miłość do Krakowa. "Pucka" to powieść o Polsce...
Nie umiem jej jednoznacznie ocenić, jednocześnie mnie przyciągała i odpychała. Dużo w niej emocji.

6,5/10

Autorka w swej w dużej mierze autobiograficznej powieści opisuje dojrzewanie i wchodzenie w dorosłość w powojennym Krakowie. Wiele namiętności, niestety trochę mniej czułości. Ale chyba bardzo dużo prawdy. Trudne relacje z matką naznaczone tajemnicą, ciężar bycia Żydówką w socjalistycznej Polsce, próba zrozumienia życia i siebie. Poważne związki i przelotne romanse, świat...

Nie powiem, dla mnie była to miejscami dość ciężka lektura. Nie ze względu na treść, ale na styl i coś, co ja uważam za brak porządnego przedstawienia czytelnikowi, w jakim czasie mniej więcej dzieje się akcja danego rozdziału. Moim zdaniem granice między jednym a drugim momentem w powojennej historii Pucki są praktycznie niewidoczne, dopiero po jakichś kilkunastu stronach orientowałam się, że mowa już o innym etapie życia dziewczyny.
Gdybym ostatnimi czasy nie czytała innych rzeczy traktujących o PRL-u, potraktowałabym główną bohaterkę jako postać kompletnie wymyśloną i dziwnie się prowadzącą. natomiast udało mi się wcześniej sięgnąć po parę tytułów dotyczących życia w poprzednim ustroju. Zaskakująco wiele rzeczy dzięki "Pucce" zaczęło mi się układać w zgrabną całość.
Warto znać, zwłaszcza, że jest to naprawdę ciekawa opowieść o Żydówce, której przyszło dorastać w kraju, który z roku na rok coraz bardziej nie życzył sobie jej obecności.

Nie powiem, dla mnie była to miejscami dość ciężka lektura. Nie ze względu na treść, ale na styl i coś, co ja uważam za brak porządnego przedstawienia czytelnikowi, w jakim czasie mniej więcej dzieje się akcja danego rozdziału. Moim zdaniem granice między jednym a drugim momentem w powojennej historii Pucki są praktycznie niewidoczne, dopiero po jakichś kilkunastu stronach...

Janina Katz – polska pisarka żydowskiego pochodzenia, urodzona w Krakowie w 1939 roku zmarła wczorajszego dnia 18 października 2013 roku w Kopenhadze. Mieszkała od 1969 roku w Danii, wielokrotnie nagradzana i nominowana do Nagrody Literackiej Rady Nordyckiej.
Autorka pięciu powieści, jedenastu tomików poezji, dwóch tomów opowiadań oraz książki dla dzieci. Była również krytykiem literackim i tłumaczem na język duński twórczości m.in. Cz. Miłosza, W. Szymborskiej, Z. Herberta, T. Różewicza czy S. Mrożka.
Powieść „ Pucka” interpretowana jest jako żywy obraz socjalistycznej Polski widziany oczami polskiej Żydówki .
Pucka – to pieszczotliwe zdrobnienie imienia Pola, gdyż w dzieciństwie dziewczynka miała pucołowate policzki .
Powieść autobiograficzna o szerokim tle obyczajowym czasów powojennych i lat 60-tych z epilogiem w Danii 1995 roku.
Wychowywana przez samotną matkę Sonię – Pucka już od dzieciństwa czuje się wyalienowana w środowisku szkolnym , rówieśniczym . Poszukuje swej tożsamości studiując filozofię , wiążąc się z bohemą świata artystycznego Krakowa .
W tle codziennych życiowych zmagań autorki, jej trudnych decyzji w życiu osobistym – miłości do Jana , potem Szymona poruszane są społeczne stosunki polsko- żydowskie począwszy od fali antysemityzmu w Polsce końca lat 60. Bezpośrednia konfrontacja autorki z tymi wydarzeniami wyzwala w niej niepokój , brak poczucia bezpieczeństwa i stabilności
uczuciowej.

Janina Katz – polska pisarka żydowskiego pochodzenia, urodzona w Krakowie w 1939 roku zmarła wczorajszego dnia 18 października 2013 roku w Kopenhadze. Mieszkała od 1969 roku w Danii, wielokrotnie nagradzana i nominowana do Nagrody Literackiej Rady Nordyckiej.
Autorka pięciu powieści, jedenastu tomików poezji, dwóch tomów opowiadań oraz książki dla dzieci. Była również...

Długo się za nią zabierałam, gdyż nie mogłam przebrnąć pierwszych stron. Zmobilizowałam się dopiero na wczasach i nie pożałowałam! Po dosyć irytującym początku, kiedy bohaterka wydawała mi się egzaltowana, książka zaczęła obfitować w liczne, bardziej ciekawe wątki niż tylko dziewczęce rozterki Pucki z własnym ja. Baaardzo ciekawe odniesienia do żywych postaci ze świata kultury, forma również interesująca.

Długo się za nią zabierałam, gdyż nie mogłam przebrnąć pierwszych stron. Zmobilizowałam się dopiero na wczasach i nie pożałowałam! Po dosyć irytującym początku, kiedy bohaterka wydawała mi się egzaltowana, książka zaczęła obfitować w liczne, bardziej ciekawe wątki niż tylko dziewczęce rozterki Pucki z własnym ja. Baaardzo ciekawe odniesienia do żywych postaci ze świata...

http://czytankianki.blogspot.com/2010/08/pucka-janina-katz.html

http://czytankianki.blogspot.com/2010/08/pucka-janina-katz.html